ဦးရဲ႕ကမၻာငယ္
သၾကၤန္အက်ေန႕
ဘုန္းျမတ္သူ၏Companyမွဝန္းထမ္းမ်ားကပါ ႏြယ္သက္ခိုင္တို႔၏မ႑ပ္ငယ္ေလးတြင္လုပ္အားေပးပါဝင္လာၾကသည္။
ေရပက္လိုကပက္နိုင္သည္။
မုန႔္လုံးေရေပၚလုပ္ရာတြင္ပါဝင္လိုကပါဝင္နိုင္သည္။
ဝန္ထမ္းမမ မ်ားသည္အမွန္တစ္ကယ္ကိုလွလြန္းပါရဲ႕။
တစ္ခါတစ္ရံမုန႔္လုံးဖို႔ပင္ေမ့ေလာက္ေအာင္မ်က္စိအစာေကြၽးေနမိသည္။
ႏြယ္သက္ခိုင္၏အက်င့္သည္မိန္းမလွေလးမ်ားကိုမ်က္လုံးကြၽတ္ထြက္မတတ္ ေငးေမာတတ္ျခင္းျဖစ္သည္။
အေၾကာင္းအရင္း...ေရေရရာရာမရွိပါဘူး။
ႏြယ္သက္ခိုင္မ်က္ဝန္းထဲခဏခဏဝင္ေရာက္လာတတ္တာကသက္လ်ာဆိုတဲ့ ဘုန္းျမတ္သူရဲ႕မန္ေနဂ်ာမမ။
မာနႀကီးဟန္ရွိတဲ့အစ္မတစ္ေယာက္ကိုႏြယ္သက္ခိုင္ခ်ဥ္းကပ္ခ်င္မိသည္။
သူမကသာလိုက္ေရာၿပီးစကားေျပာေနမိတာ...
သက္လ်ာကသူမကိုအေလးသိပ္မထားလိုအပ္သေလာက္သာတုံ႕ျပန္သည္။
သို႔ေသာ္ႏြယ္သက္ခိုင္တြင္လက္ေလွ်႕ာရိုးထုံးစံမရွိ။
"ဟင္း...ႏြယ္ေလး...
အႀကံေတြဆက္မထုတ္ေနနဲ႕ေတာ့..."
ေမဖူးလႊာကသက္ျပင္းခ်ရင္းေျပာတယ္။
သူခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလးကတစ္ျခားေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို စိတ္ဝင္စားေနတာကိုျမင္ရတာနာက်င္စရာတစ္ခုပဲ။
"မေက်နပ္ဖူးလား..."
ႏြယ္ဆိုတဲ့ေကာင္မေလးရဲ႕ဂ်စ္ဂ်စ္ကန္ကန္ပုံစံေတြက
မႏၱေလးမွာကတည္းကအဆုံးသတ္ခဲ့ၿပီလို႔ထင္ခဲ့တာ...
အခုေတာ့သူ႕အထင္ကမွားေနတာပဲ။
*အင္းေလ...သူ႕မွာခ်စ္တတ္တဲ့ႏွလုံးသားမွမရွိတာ*
ေမဖူးလႊာကအံႀကိတ္ရင္းဘယ္သူမွမၾကားေအာင္တိုးတိုးေလး ေရ႐ြတ္တယ္။
ႏြယ္သက္ခိုင္ကေရခဲေရတစ္ခြက္ကိုအျပည့္ခပ္လိုက္ရင္း...မုန႔္ေဝေနတဲ့သက္လ်ာနားကိုသြားတယ္။
အနားေရာက္ေတာ့အားနဲ႕ေလာင္းခ်လိဳက္ေတာ့တယ္...အေတာ္ေလးကိုေအးစက္ေနတဲ့ေရေတြေၾကာင့္
သက္လ်ာလန႔္သြားရသလိုစိတ္လဲဆိုးသြားတယ္။
ႏြယ္သက္ခိုင္ကေတာ့ေက်ေက်နပ္နပ္ကိုရယ္ေနတယ္။
"ဒါကဘာလုပ္တာလဲ..."
သၾကၤန္ျဖစ္တာမို႔လို႔ေရပက္တာကိုစိတ္မဆိုးသင့္ဘူး။
သက္လ်ာရဲ႕အသံကေတာ္ေတာ္ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီးေျပာေနရတဲ့အသံ။
"ခ်စ္လို႔ခင္လို႔ေရေလာင္းတာေနာ္...
အစ္မလွလွေလးကစိတ္ဆိုးဖို႔မလိုဘူးထင္တာပဲ"
ႏြယ္သက္ခိုင္ဆီက'အစ္မလွလွေလး'ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ သက္လ်ာအနည္းငယ္ေတာ့စိတ္ေျပသြားတယ္။
ႏွလုံးသားဆီကလဲလႈပ္ခါသြားသလိုပဲ။
ေသခ်ာေပါက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းၿပီးသြက္လြန္းတဲ့ႏြယ္သက္ခိုင္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္မယ္။
"မင္းကလူဆိုးမေလးပဲ..."
သက္လ်ာကရယ္ရင္းေျပာတယ္။
ေသခ်ာသေလာက္ေတာ့သက္လ်ာလုံးဝစိတ္မဆိုးေတာ့ဘူး။
"မမလွလွေလးေၾကာင့္ဆိုးခ်င္သြားတာေလ...သိလား
မာနႀကီးတဲ့မမလွလွေလးကတအားၾကည့္လို႔ေကာင္းတာ"
"စကားတတ္လွခ်ည္လား..."
"မမလွလွေလးေၾကာင့္ပဲျဖစ္မယ္ထင္တယ္"
စကားေတြသြက္လြန္းတဲ့ႏြယ္သက္ခိုင္ကို
ၾကယ္စင္လင္းပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႕ၾကည့္ေနလိုက္မိတယ္။
*ဟြန႔္...ဦးဟိန္းသက္လင္း pro max*
သီရိေမကေတာ့ခပ္ေဝးေဝးကေနပဲဘာမွဝင္မေျပာပဲၾကည့္ေနလိုက္တယ္။
ဘုန္းျမတ္သူနဲ႕ရွိင္းထက္ေအာင္ကေတာ့ေလာကႀကီးထဲမွာ
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သာကမၻာတည္ထားသူေတြမို႔
ဘယ္သူ႕ကိစၥကိုမွဝင္ပါေနမွာမဟုတ္ပါဘူး။
*____________*
သၾကၤန္အၾကတ္ေန႕
ဒီေန႕ေတာ့ႏြယ္သက္ခိုင္ရဲ႕မ႑ပ္ေလးမွာလူမရွိဘူး။
ဘုန္းျမတ္သူနဲ႕ရွိုင္းထက္ေအာင္တို႔ကေ႐ႊတိဂုံဘုရားကိုသြားဖို႔စီစဥ္တယ္။
ရွိုင္းထက္ေအာင္ကႏွစ္ေယာက္တည္းသြားလိုေပမဲ့
ဘုန္းျမတ္သူကေတာ့ႏြယ္သက္ခိုင္တို႔ကိုပါေခၚလိုက္တယ္။
ေသခ်ာေပါက္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းသြားလို႔မျဖစ္ဘူး။
သူ႕အေမေဒၚခိုင္ခိုင္ျမတ္ကသာမန္အမ်ိဳးသမီးမွမဟုတ္တာ။
ရွိုင္းထက္ေအာင္ကိုရိပ္မိသင့္သေလာက္ရိပ္မိေနတဲ့
လူအကဲခတ္အရမ္းေတာ္တဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ေလ။
ဒီအေမနဲ႕ဒီသားကအတူတူေနလာခဲ့တာၾကာၿပီ။
ဒီအေမအေၾကာင္းကိုမွေကာင္းေကာင္းမသိရင္ဘုန္းျမတ္သူမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
"ကေလး...ကိုယ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနတာလား"
"ဟင့္အင္း...ႏွစ္ေယာက္အတူရွိခ်င္႐ုံပါ...
ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...ဦး"
ဘုန္းျမတ္သူသက္ျပင္းခ်သည္။
သူ႕ရဲ႕ကမၻာငယ္ေလးကစိတ္ညစ္ေနတာသူသိတာေပါ့။
ဒါေပမယ့္သူလဲမတတ္နိုင္ဘူး။
သူ႕အေမဆီကေနသူ႕ရဲ႕ကမၻာငယ္ေလးကိုကာကြယ္ခ်င္တာပါ။
အသက္35ႏွစ္ေရာက္မွပိုင္ဆိုင္လိုက္ရတဲ့သူ႕ရဲ႕ကမၻာငယ္ေလးကို လက္လြတ္မခံခ်င္တာပါ။
ရွိုင္းထက္ေအာင္အမွန္တစ္ကယ္စိတ္မၾကည္ပါ။
ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိခ်င္တာကိုဘယ္ႏွယ့္လူအမ်ားႀကီးလဲ...။
ႏြယ္သက္ခိုင္၊ၾကယ္စင္လင္း၊ဦးဟိတ္းသက္လင္းႏွင့္စႏၵာေအး။
အကုန္လုံးကသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုအားေနလိုက္စေနၾကတဲ့သူေတြခ်ည္း။
မစရရင္စားမဝင္အိပ္မေပ်ာ္ၾကတဲ့သူေတြ။
"အဲ့မ်က္ႏွာပဲလုပ္ေနမယ္ဆိုရင္မင္းကိုဦးမခ်စ္ေတာ့ဘူး"
"တကယ္ေျပာတာလား"
"ဟုတ္တယ္...
အဲ့ဆူပုတ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာႀကီးကိုျပင္"
"ဟုတ္ပါၿပီ...ဟုတ္ပါၿပီ...
ဦးကကြၽန္ေတာ့္ကိုတစ္ကယ္မခ်စ္ပါဘူး"
"ကဲ...မင္းက၅ႏွစ္သားကေလးေလးမဟုတ္တဲ့အတြက္
ဦးကိုစိတ္ဆိုးေနေနလိုက္ေခ်ာ့ေနမွာမဟုတ္ဘူးေနာ္"
"တစ္ကယ္ပါပဲ...ဟူး..."
သက္ျပင္းခ်ၿပီးေလပူေတြကိုမႈတ္ထုတ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ရင္း
ရယ္ခ်င္သည့္စိတ္ကိုမနည္းထိန္းေနရသည္။
ရွိုင္းထက္ေအာင္ဟာမရင့္က်က္ေသးေသာကေလးတစ္ေယာက္သာ။
ၾကယ္စင္လင္းႏွင့္ႏြယ္သက္ခိုင္တို႔လိုမရင့္က်က္ေသးတဲ့ေကာင္ငယ္ေလး။
ေလာကဓံရဲ႕ရိုက္ခတ္မႈေတြကိုမခံရေသးတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ပါေလ။
-
-
-
"ထမင္းခ်ိဳင့္ေတြပါထည့္လာခဲ့တယ္
ဘုရားမွာတစ္ေန႕လုံးေနၾကမယ္မလား"
"ေနမွာေပါ့..."
အားလုံးကတစ္ၿပိဳင္တည္းေျပာေတာ့
ဘုန္းျမတ္သူေပ်ာ္သြားရသည္။
အၾကတ္ေန႕ဆိုေပမဲ့ေ႐ႊတိဂုံကအနည္းငယ္ေတာ့လူရႈပ္သည္။
အႀကိဳႏွင့္အက်ေန႕မ်ားတြင္ပို၍ရႈပ္တာမို႔အၾကတ္ေန႕ကိုေ႐ြး၍လာခဲ့ၾကျခင္းသာ။
ဘုန္းျမတ္သူႏွင့္ရွိုင္းထက္ေအာင္တို႔ကထမင္းခ်ိဳင့္ေတြပါ အားလုံးအတြက္ထည့္လာၾကသည္။
အစပိုင္းတြင္အနည္းငယ္ဂ်စ္ကန္ကန္နိုင္ခဲ့တဲ့ရွိုင္းထက္ေအာင္က အားလုံးစားဖို႔ထမင္းခ်ိဳင့္ေတြျပင္ဆင္ရာမွာေတာ့ တစ္ခြန္းမွမဟပဲကူညီေပးသည္။
သေဘာထားႀကီးေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္မို႔ ရွိုင္းထက္ေအာင္ကိုဘုန္းျမတ္သူပိုသေဘာက်ရပါသည္။
ရွပ္အကၤ်ီအျဖဴ၊ေယာဂီေရာင္ပုဆိုးႏွင့္ဦးဘုန္းျမတ္သူက ျမင္ေတြေနက်ပဳံစံနဲ႕ကြဲထြက္ေနကာတစ္မ်ိဳးၾကည့္ေကာင္းေနသည္။
ဆည္းလည္းသံအျပင္ငွက္သံေလးေတြၾကားေနရတာေၾကာင့္ ေ႐ႊတိဂုံဘုရားဝန္းတစ္ခုလုံးသာယာလွေပသည္။
သူတို႔တစ္ဖြဲ႕လုံးစကားနည္းေနၾကသည္မွာထူးေတာ့ထူးဆန္းသားပင္။
ပုံမွန္သူတို႔အဖြဲ႕ကဗ႐ုတ္က်သည့္ထဲတြင္ပါသည္။
စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ဗ႐ုတ္က်ေနျခင္းမဟုတ္ပါပဲစကားမ်ားလိုက္
ရယ္လိုက္ေမာလိုက္စလိုက္ေနာက္လိုက္ႏွင့္သာ။
စႏၵာေအး၊သီရိေမ၊ၾကယ္စင္လင္း၊ဦးဟိန္းသက္လင္း၊ႏြယ္သက္ခိုင္၊ ရွိုင္းထက္ေအာင္ႏွင့္ဦးဘုန္းျမတ္သူ...သူတို႔အုပ္စုေလးသည္ မိသားစုေလးတစ္ခုႏွင့္ပင္တူေနပါ၏။
-ေ႐ႊတိဂုံေစတီေတာ္ျမတ္အားရည္မွန္း၍ဆုေတာင္းခြင့္ျပဳပါ
ႏြယ့္မိသားစုလိုျဖစ္ေနတဲ့ဒီအသိုက္အဝန္းေလး...မပ်က္စီးပါေစနဲ႕
တစ္ကြဲတစ္ျပားစီထပ္မျဖစ္ပါေစနဲ႕ေတာ့...-
ထိုအေတြးစေလးသည္ႏြယ့္ရင္ထဲမွလာေသာအေတြးစေလးပင္ ျဖစ္ေလေတာ့သည္။
-------------------------
"ဦး...ဒီသၾကၤန္ၿပီးရင္ေတာ့
ကြၽန္ေတာ္အိမ္ျပန္ကပ္ရေတာ့မယ္..."
ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါရဲ႕...
ဘုန္းျမတ္သူ၏အိမ္တြင္ရွိုင္းထက္ေအာင္ေသာင္တင္ေနသည္မွာ ၾကာခဲ့ၿပီမဟုတ္ပါလား။အိမ္မျပန္ပဲေနခဲ့သည္မွာ၃လနီးနီးပင္ရွိေနခဲ့ၿပီ။
ခ်စ္ရသူနဲ႕အတူတူရွိေနေပမဲ့လည္းအိမ္ကိုေတာ့လြမ္းေနပါသည္။
ဦးခ်က္ျပဳတ္သည့္ဟင္းလ်ာေတြကိုႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေပမဲ့ ေမေမ့ရဲ႕ဟင္းလ်ာေတြကိုေတာ့လြမ္းေနပါသည္။
ဦးရဲ႕အေငြ႕အသက္ေတြနဲ႕ေနရတာကိုသိပ္ေပ်ာ္ေပမဲ့ သူ႕ၿခံဝန္းထဲကေမေမ့ရဲ႕အေငြ႕အသက္ေတြကိုလဲသူလြမ္းေနပါသည္။
ခ်စ္ရသူနဲ႕မိဘၾကားအေတြးစတို႔လြန္ဆြဲေနသည္။
"အိမ္ကိုလြမ္းေနသလား...
လြမ္းေနရင္ျပန္ေလ..."
ဘာရယ္မဟုတ္ဒီအတိုင္းေလးေျပာလိုက္႐ုံပါ။
ျပႆနာျဖစ္သြားေစဖို႔မရည္႐ြယ္ခဲ့။
ဤသည္မွာစကားကိုရွင္းေအာင္မေျပာမိခဲ့ေသာသူ၏အျပစ္ေပလား
အဓိပၸာယ္ေကာက္လြဲသြားခဲ့ေသာရွိုင္းထက္ေအာင္၏အျပစ္ေပလား...
သူမေဝခြဲတတ္ေတာ့ပါ။
အေတြးစထဲကိုနင့္နင့္နဲနဲဝင္ေရာက္လာခဲ့ေသာဦး၏စကားတစ္ခြန္း။
'အိမ္ကိုလြမ္းေနသလား....လြမ္းေနရင္ျပန္ေလ"တဲ့။
ႏွင္လႊတ္ေနခဲ့တာလား...သို႔တည္းမဟုတ္သူ႕ကိုျပန္ခြင့္ေပးခဲ့တာလား။
သူကသာမိဘနဲ႕ဦးၾကားမွာလြန္ဆြဲေနခဲ့တာ...
ဦးကေတာ့သူ႕ကိုအေလးမထားခဲ့ပါေခ်။...
အိမ္ကိုလြမ္းေနတာကိုလဲဦးမသိခဲ့ဘူးထင္ပါရဲ႕...
သူနဲ႕ပတ္သတ္ရင္ဦးကအၿမဲအသိေနာက္က်ေနခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။
"ကြၽန္ေတာ္ျပန္ခ်င္ျပန္ မျပန္ခ်င္ေနဆိုတဲ့သေဘာလား...
ဦး...ကြၽန္ေတာ္ကေလ...
ကြၽန္ေတာ္က...ဦးကိုခ်စ္လြန္းလို႔ဒီမွာလာေနေနတာပါ...
အခုလိုမ်ိဳးမႏွင္လြတ္သင့္ဘူး"
"မဟုတ္ဘူးေလ...ဦးေျပာခ်င္တာက..."
"ဟင့္အင္းရပါတယ္...ဦး
ဦးကကြၽန္ေတာ္ခံစားရသမွ်ကိုကြၽန္ေတာ္ေျပာမွပဲသိတာ
ကြၽန္ေတာ္မေျပာရင္မသိဘူး...ဘာလို႔ဆို...
ဦးကကြၽန္ေတာ့္ခံစားခ်က္ေတြကိုနားမလည္လို႔"
"မဟုတ္ေသးဘူး...ရွိုင္းထက္ေအာင္
ကိုယ္ကအဲ့လိုသေဘာမ်ိဳးနဲ႕ေျပာလိုက္တာမဟုတ္ပါဘူး"
ဒါဟာဘုန္းျမတ္သူ၏ဘဝတြင္ဒုတိယအႀကိမ္
တစ္စုံတစ္ေယာက္ေသာသူက
သူ႕အေပၚအထင္လြဲသြားမွာစိုးရိမ္မိျခင္းျဖစ္ေလေတာ့သည္။
~~~~~~~~~~
ဆက္ရန္ေမွ်ာ္...
YOU ARE READING
ဦးရဲ့ကမ္ဘာငယ် (Completed)
Novela Juvenil15နှစ်ကွာတဲ့ Relationship တစ်ခု။ အသက်35နှစ်လုပ်ငန်းရှင်ဦးနဲ့ အသက်20အရွယ်ဆေးကျောင်းသား ကောင်လေးတစ်ယောက်။ Start : 20 | 2 | 2021| End : 20 | 2 | 2022|
