ဦးရဲ့ကမ္ဘာငယ် (Completed)

ဦးရဲ့ကမ္ဘာငယ် ၇(Zawgyi)

ဦးရဲ႕ကမၻာငယ္





ညကအိပ္မေပ်ာ္ေသာ္ျငားမ်က္လုံးကအက်င့္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္

၇နာရီဆိုသည္ႏွင့္နိုးေနၿပီ။ဦးရဲ႕အေငြ႕အသက္ေတြလြမ္းၿခဳံေနတဲ့

အိမ္ေလးကေႏြးေထြးမႈအျပည့္ေပးလြန္းသည္။

sofaေပၚကအ႐ုပ္ေလးပိုက္ရင္းထိုင္ေနတဲ့ရွိုင္းထက္ေအာင္ေရွ႕ကို

ဘုန္းျမတ္သူcoffeeေလးခ်ေပးလိုက္ေတာ့ထိုေကာင္ေလးကသူ႕ကို

ေငးၾကည့္ရင္းၿပဳံးေနျပန္ပါသည္။

(အခုလက္ရွိမွာ‌coffeeေကာင္းေကာင္းေလးအရမ္းေသာက္ခ်င္ေနမိတယ္လို႔)

ဦး..."

"မနက္စာလဲစားသြားဦး...

ၿပီးရင္ဦးcompanyသြားရင္း

တစ္ခါတည္းျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္..."

"ဟုတ္...

ဦးသိလား...ကြၽန္ေတာ့္အိမ္က

ၾကယ္စင္နဲ႕ခင္တာကိုသေဘာမက်ဘဴး...

သူငယ္ခ်င္းထားတဲ့အထိပါလိုက္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေနၾကတာ"

"ဦးျမႇောက္ေပးတာ‌ေတာ့

မဟုတ္ဘူးေနာ္...ဒါေပမဲ့

တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက

မိဘေတြဆုံးျဖတ္လို႔မရနိုင္ဘူး

မင္းကိုယ္ပိုင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႕

ဆုံးျဖတ္ရမွာေတြရွိတယ္...

ကေလးေလးရဲ႕..."

"ဦးစိတ္မဆိုးရင္

ဦးကိုဖက္ထားလို႔ရလားဟင္..."

(A/N-ဆိုင္လား🙄🙄

သိပ္လည္တာေနာ္🤭🤭)

"ဟင္...အြန္း..."

ဘုန္းျမတ္သူဘဝမွာသူစိမ္းေယာက္်ားေလးကလာဖက္တာကိုတစ္ခါမွ

မခံစားဖူးခဲ့ပါ။အထူးသျဖင့္ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ရင္ခြင္ကထိုမွ်ေလာက္

ေႏြးေထြးက်ယ္ျပန႔္မည္ဟုလည္းမထင္ခဲ့ပါ။

ရင္ခြင္ထဲကဦးရဲ႕ပုံစံကတစ္ခ်က္ေလးေတာင္မွ်မလႈပ္ရွားေသာ္ျငားေႂကြလြင့္

ခါနီးပန္းပြင့္ေလးကိုဆုပ္ကိုင္ထားရသလိုပင္။တစ္ခ်က္ေလာက္ေဝွ႕ယမ္းလိုက္႐ုံ

ႏွင့္ေႂကြသြားနိုင္သည့္အလား။

(A/N-တို႔ဦးကGentelman, cool guyေလ...

ရွင္ကဘာလို႔အဲ့ေလာက္ေတာင္ႏူးညံ့ျပေနတာတုန္း)

-

-

-

"ဦးဦးျမတ္သူကိုဘာေဆးေတြခတ္လိုက္လို႔

အိမ္အထိေတာင္လိုက္ၿပီးအသားယူခြင့္ရသြားတာလဲ"

ၾကယ္စင္ရဲ႕ခပ္ေထ့ေထ့စကားေၾကာင့္ရွိုင္းထက္ေအာင္ရယ္႐ုံသာရယ္ေနလိုက္သည္။

မနက္ကသိခဲ့ရတဲ့သတင္းအေၾကာင္းကိုၾကယ္စင့္ကိုျပန္ေျပာျပေတာ့စပ္စုစိန္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့

ၾကယ္စင္ကအံ့ဩဟန္မျပ။သူသိၿပီးသားဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႕လာၾကည့္သည္။

"မႏၱေလးေဆးေက်ာင္းကေန

ငါတို႔ဆီေျပာင္းလာတဲ့သူရွိတယ္တဲ့...

သူကလဲေလးတန္းပဲဆိုလား..."

(A/N- တကၠသိုလ္ေတြမွာပထမႏွစ္ကိုတစ္တန္း

ဒုတိယႏွစ္ဆိုရင္ႏွစ္တန္း...အဲ့လိုမ်ိဳးေခၚၾကပါတယ္

အတန္းႀကီးသူေတြရဲ႕အသုံးအႏႈန္းေတြပါ)

"ဟြန႔္...စကားလမ္းေၾကာင္းလာလႊဲ...

အဲ...ဟိုမွာ...မင္းေျပာတဲ့တစ္ေယာက္..."

အနည္းငယ္တည္ၿငိမ္တဲ့ပုံစံရွိေပမဲ့အေတာ္ေလးေဖာ္ေ႐ြဟန္ရွိတဲ့မ်က္ႏွာအမူအရာနဲ႕အခန္းထဲကို

ဝင္လာတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္။နယ္ေျပာင္းလာရလို႔စိုးရိမ္ပူပန္တဲ့ဟန္ပန္လဲမရွိ။ဖတ္စာအုပ္

ထူထူႏွစ္ခုကိုလက္မွာပိုက္ရင္းမ်က္မွန္ဝိုင္းဝိုင္းထဲကမ်က္ဝန္းေတြကအခန္းကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္ရႉ

ေနတယ္။ရွိုင္းထက္ေအာင္တို႔ရွိရာဆီအၾကည့္တစ္ခ်က္ေရာက္လာၿပီးခ်က္ခ်င္းျပန္လႊဲသြားသည္။

"သူကထူးဆန္းသား...

တစ္ျခားမိန္းကေလးေတြလိုေတာင္

မင္းကိုေငးမေနဘူးေနာ္..."

ၾကယ္စင့္ရဲ႕စပ္စုလြန္းတဲ့အေၾကာင္းကိုသိၿပီးသားမို႔ရွိုင္းထက္ေအာင္သိပ္ၿပီးအေလးထားမေနေတာ့။

ရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕မ်က္လုံးထဲမယ္ဦးေလာက္ဘယ္မိန္းကေလးကမွခ်စ္ဖို႔လဲေကာင္းမေန။ဦးကို

မွီေလာက္တဲ့အထိလဲဘယ္မိန္းကေလးမွမေခ်ာနိုင္ေတာ့။

"မင္းသူ႕နာမည္သိလား..."

ၾကယ္စင့္ရဲ႕အေမးေၾကာင့္အေတြးစတို႔ျပတ္ေတာက္သြားရေသာ္ျငားေခါင္းခါ၍သာေျဖလိုက္သည္။

တစ္ကယ္လဲေက်ာင္းသူသစ္ရဲ႕နာမည္ကိုသူမသိ။

"သူ႕နာမည္က'ႏြယ္သက္ခိုင္'..."

"အင္း..."

"ငါမရွိေတာ့ရင္

ပိုေကာင္းတယ္လို႔မင္းထင္လား..."

အဆက္အစပ္မရွိေျပာလာသည့္ၾကယ္စင္ေၾကာင့္ရွိုင္းထက္ေအာင္အနည္းငယ္ေတာ့ေၾကာင္သြားရသည္။

"ဟင္...မင္းဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ..."

"မင္းစိတ္မဆိုးသြားနဲ႕ေနာ္...

မင္းအိမ္ကိုလာလည္တုန္းက

မင္းအေမကငါလာလည္တာကို

သေဘာမက်ဘဴးထင္တယ္...

အန္တီကဘာမွမေျပာေပမဲ့ငါသိပါတယ္...

ငါ့အတြက္အဲ့လိုအၾကည့္ေတြကရိုးေနၿပီ..."

"စိတ္ထဲမထားပါနဲ႕...

တစ္ကယ္လို႔မင္းငါ့အိမ္လာလည္ရတာ

အဆင္မေျပရင္...ငါမင္းအိမ္လာလို႔ရတာပဲ...

သူငယ္ခ်င္းေတြပဲဟာ...."

"အြန္း...အဲ့တာဆို

မင္းဦးဦးျမတ္သူကိုငါ့ေပး...ဟိ..."

"မင္း...

စကားအေကာင္းကိုေျပာလို႔မရဘူး..."

သိသိသာသာေျပာင္းလဲသြားတဲ့ရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီးၾကယ္စင္လင္းရယ္ခ်င္သည္ကို

ထိန္းမရ။ေက်ာင္းသူသစ္ထံမွရယ္သံသဲ့သဲ့ကိုၾကားလိုက္ရေပမဲ့မည္သူမွ်ဂ႐ုမစိုက္မိပါေခ်။

========================

"ဒီေန႕က်ေတာ့

မုန႔္ေတြမေရာက္လာဘူးေပါ့"

"Bossကေမွ်ာ္ေနတာပဲ...အဟိ

ဒီေန႕ကသူတစ္ခုခုျဖစ္ေနလို႔ေနမွာေပါ့..."

"သူ႕နာမည္မေျပာျပရင္ေတာင္

သူ႕အေၾကာင္းနည္းနည္းေလာက္ပဲ

သိရရင္ေကာင္းမယ္...

သူကငါ့အႀကိဳက္ေတြကို

အေတာ္ေလးသိထားတာဆိုေတာ့

အတြင္းလူတစ္ေယာက္ကပါကိုပါေနမွာ..."

မ်က္ခုံးတစ္ဖက္ျမႇင့္တင္ရင္းေတြးဆဆေျပာလာတဲ့Bossကိုသီရိေမထပ္မံေငးမိျပန္ပါသည္။

'knock...knock'

တံခါးဆီမွအသံေၾကာင့္ႏွစ္ေယာက္လုံးစကားစျပတ္သြားၾကသည္။ဝင္လာသူကမန္ေနဂ်ာျဖစ္သူ

သက္လ်ာ။သီရိေမၾကည့္မရသည့္Companyကဝန္ထမ္းေတြထဲမွတစ္ေယာက္။တစ္နည္းအားျဖင့္

Boss၏အေမျဖစ္သူေဒၚခိုင္ခိုင္ျမတ္သေဘာက်သည့္ဝန္ထမ္းတစ္ဦး။

"အေရးကိစၥတစ္စုံတစ္ရာရွိလို႔လား..."

"သတင္းေကာင္းလာေပးတာပါ...

ရွယ္ယာေဈးျပန္တက္လာပါၿပီ...

ဂုဏ္ယူပါတယ္...

အမွန္ဆိုဒီအလုပ္ကအတြင္းေရးမႉးရဲ႕

အလုပ္ေလ...အဟင္း...

သူကစကားပဲမ်ားေနေတာ့

ကိုယ္တိုင္လာရတာေပါ့..."

အက်ယ္ႀကီးမေအာ္ရယ္မိေအာင္သီရိေမထိန္းေနရသည္။Bossစေရာက္ကတည္းကထိုသတင္းကိုေျပာၿပီး

ေနၿပီ။အေနတည္သည့္ဘုန္းျမတ္သူပင္ထိုစကားကိုမရယ္မိေအာင္အေတာ္ေလးထိန္းလိုက္ရပါသည္။

"အဲ့ကိစၥလား...

သီရိအေစာႀကီးကတည္းကေျပာၿပီးပါၿပီ...

သက္လ်ာကဒီအထိေအာင္လာၿပီးေျပာရတာ...

အားနာဖို႔ေတာင္ေကာင္းေနပါၿပီ"

"မလိုပါဘူး...Bossရယ္...

ဒါကသက္လ်ာရဲ႕တာဝန္ဆိုလည္းဟုတ္ပါတယ္"

ပီတီျဖာေဝေနသည့္သက္လ်ာေၾကာင့္သီရိေမႏွာေခါင္းရႈံ႕လိုက္မိသည္။

သက္လ်ာဆိုသည့္မိန္းကေလးသည္Companyမွာရွိသည့္အလွဆုံးဝန္ထမ္းေတြထဲမွတစ္ေယာက္

ပင္။မာနႀကီးလြန္းသည့္မိန္းကေလးျဖစ္သလိုပညာေတာ္လြန္းသည့္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။

အလုပ္ႀကိဳးစားသည့္အတြက္မန္ေနဂ်ာေနရာႏွင့္အမွန္တစ္ကယ္ထိုက္တန္ပါ၏။

သီရိေမ မႏွစ္သက္သည့္အခ်က္သည္ကားသက္လ်ာသည္တစ္ဖက္သားအေပၚအျပစ္တင္ေလ့ရွိသည္။

လက္ေအာက္ငယ္သားေတြအေပၚပညာျပခ်င္သည္။အထက္စီးဆန္သည္။သို႔ေပမဲ့Companyရွိဝန္ထမ္း

အားလုံးကသက္လ်ာဆိုရင္အၿမဲလိုလိုဖားေနၾကသည္။သက္လ်ာသည္သာအေတာ္ဆုံး။အေကာင္းဆုံး

ဟူ၍။ထိုထဲတြင္သီရိေမ မပါ။သီရိေမဟာဘယ္သူ႕ကိုမွေတာင္းပန္တိုလွ်ိုးၿပီးအတြင္းေရးမႉေနရာကိုရယူ

လာျခင္းမဟုတ္။ကိုယ္ပိုင္ပညာအရည္အခ်င္းႏွင့္စိတ္ေနစိတ္ထားကိုသေဘာက်၍သာဘုန္းျမတ္သူက

ခန႔္အပ္ထားျခင္းပင္။သက္လ်ာႏွင့္ဝန္ထမ္းအမ်ားစုမေက်နပ္ၾကသည္မွာသီရိေမဟာဘုန္းျမတ္သူႏွင့္

ရင္းႏွီးသည္။ဘုန္းျမတ္သူ၏ကားႏွင့္လိုက္ခြင့္ရသည္။Projectအမ်ားစုသည္သီရိေမထံအၿမဲလိုလို

လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ျခင္းခံရသည္။ဘက္လိုက္ျခင္းမဟုတ္ေသာ္ျငားဘုန္းျမတ္သူသည္သီရိေမကိုပို၍

ယုံၾကည္သည္သာ။

====================

Cannyအားရင္အားသလိုေလးတင္ေပးပါ့မယ္။

စာလုံးေပါင္းျပန္မစစ္နိုင္တာေၾကာင့္အမွားပါတာေတြေတြ႕ခဲ့ရင္ခ်က္ခ်င္းေျပာေပးပါေနာ္။

ျပင္ေပးပါ့မယ္။