ဦးရဲ႕ကမၻာငယ္
စာအုပ္ေလးကိုကိုင္ထားေသာဘုန္းျမတ္သူ၏လက္တို႔တုန္ရင္ေနပါသည္။
ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ...။
နည္းလမ္းႏွစ္မ်ိဳးသုံးၿပီးသူ႕ထံပါးခ်ဥ္းကပ္လာေသာထိုေကာင္ေလးအားစိတ္ဆိုးမိပါသည္။
ရွိုင္းထက္ေအာင္သည္ရိုးသားေသာ
ေဆးေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္
ဟင္းခ်က္ေတာ္ေသာသူ႕အႀကိဳက္မုန႔္မ်ားကို
ေ႐ြး၍ျပဳလုပ္ေပးတတ္ေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္
သူ႕ထံသို႔ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ေလသည္။
တိတ္ဆိတ္သြားေသာဦးဆီသို႔အၾကည့္ပို႔မိခ်ိန္တြင္ကားရွိုင္းထက္ေအာင္ေနာင္တရမိသည္။ဦး၏လက္ထဲတြင္ရွိေနေသာသူ႕စာအုပ္သည္သူ၏လက္ေရးအမွန္ျဖင့္ေရးထားေသားစာအုပ္ေလးျဖစ္သည္။ဦးရိပ္မိသြားခဲ့ၿပီလား။သူလက္ေလွ်ာ့ရေတာ့မည္လား။
"ဦး..."
"ဟင္..."
အေတြးလြန္ေနရာမွျပတ္ေတာက္သြားသည္မို႔ဘုန္းျမတ္သူစိတ္ထဲမတင္မက်ႏွင့္။
"ကြၽန္ေတာ့္စာအုပ္ေလး
ျပန္ေပးဦးေလ"
စာအုပ္ျပန္ေတာင္းေနသည့္ေကာင္ေလး။
ထိုေကာင္ေလး၏မ်က္ဝန္းမ်ားကားပကတိျဖဴစင္ပါသည္။
တစ္ခါတစ္ရံသူ႕အားျမတ္နိုးသည့္အရိပ္အေယာင္ေတြျမင္ရတတ္ေပမဲ့
အဓိပၸာယ္ေဖာ္ရခက္ခဲေနေသာမ်က္ဝန္းမ်ားအားဘုန္းျမတ္သူရင္မဆိုင္ခ်င္ပါ။
"အြန္း...ဦးေနသိပ္မေကာင္းခ်င္လို႔
အားနာပါတယ္...
မင္းဒီေန႕ျပန္လိုက္ပါ "
"ဦးအဆင္ေျပရဲ႕လားဟင္"
နဖူးေပၚခပ္ျမန္ျမန္ေရာက္ရွိလာတဲ့လက္ဖဝါးေႏြးေႏြးေၾကာင့္အသိစိတ္ေတြဟာေဝဝါးသြားခဲ့သည္။လက္ရဲဇက္ရဲနိုင္လွေသာကေလးတစ္ေယာက္ပါေလ။
"ကိုယ္လဲမပူပါဘူး
ဦးမ်က္ႏွာကလဲနဲနဲနီေနတယ္
ဒီေန႕အလုပ္မွာပင္ပန္းခဲ့လို႔လားဟင္"
"အြန္း...
ဇက္ေၾကာတက္ေနလို႔
ဒီလိုပဲ...Laptopၾကည့္ရတာမ်ားလို႔"
ေျဖမိေျဖရာစကားေတြေလွ်ာက္ေျဖလိုက္ေပမဲ့စိတ္ပူသြားေသာမ်က္ဝန္းရွိအရိပ္အေယာင္တို႔ကိုထပ္မံျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ႏွိပ္ေပးရမလား..."
"အဲ...အဲ
မႏွိပ္ပါနဲ႕
ထားလိုက္ပါ"
"ကြၽန္ေတာ္ႏွိပ္ေပးပါ့မယ္"
"ကဲ...ဦးေျပာေနတယ္
မင္းကိုျပန္ေတာ့လို႔
ၿပီးေတာ့ဦးအသားကို
တစ္ျခားလူထိတာသိပ္မႀကိဳက္လို႔"
အသံက်ယ္က်ယ္ေအာ္ေငါက္မိသည့္အခါငယ္က်သြားေသာရွိုင္းထက္ေအာင္၏မ်က္ႏွာေလး။ေခါင္းကိုေျဖးေျဖးခ်င္းငုံ႕သြားရင္းျပန္ေျပာလာသည္က...ဘုန္းျမတ္သူအားဆြံ႕အသြားေစခဲ့ပါသည္။
"ဦးကိုအရမ္းစိတ္ပူသြားလို႔ပါ
ကြၽန္ေတာ့္ကို
ဘယ္သူ႕မွအဲ့လိုမေအာ္ၾကဘူး
ဦးက...ဦးကပထမဆုံးပဲ"
"အဲ့တာဆိုရင္တစ္ခုေျပာစမ္းပါ
ငါ့ေန႕တိုင္စာေတြပို႔မုန႔္ေတြပို႔ေနတာ
မင္းလား"
"ဟုတ္တယ္
ကြၽန္ေတာ္ပို႔တာ
ဦးကိုသေဘာက်လိဳ႕
ဦးကိုႀကိဳက္လို႔
ဦးကိုခ်စ္လို႔...ကဲ"
အၾကမ္းဆြဲဖက္ကာႏႈတ္ခမ္းသားတို႔အားနမ္းရွိုက္ခံလိုက္ရသည္မို႔ဘုန္းျမတ္သူမ်က္ဝန္းေတြဝိုင္းစက္သြားသည္။လန႔္လဲလန႔္သြားရသည္။ထိုေကာင္ေလး...အေတာ္ေလးကိုလက္ရဲဇက္ရဲနိုင္တဲ့အေကာင္ေလး။ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့သတၱဝါေလး။
ခ်ိဳပါသည္။
ဦးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းသားတို႔သည္သိပ္ကိုစြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းပါသည္။
နမ္း႐ုံႏွင့္မေက်နပ္နိုင္ပါ။
အတင္း႐ုန္းကန္တြန္းထုတ္ရင္းဘုန္းျမတ္သူေအာ္လိုက္မိသည္။သူစိတ္ဆိုးပါသည္။တစ္ဖက္တြင္သူ႕အားစာပို႔သည္။တစ္ဖက္တြင္သူ႕အားေလးစားသည့္သာမန္ေဆးေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ပုံစံဟန္ေဆာင္သည္။ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းေသာသတၱဝါေလးပင္။
"မင္း...
အရွက္မရွိဘူး"
အတန္ငယ္ေမာရွိုက္ေနသည့္ဦးကိုၾကည့္လိုက္ရင္းေက်ာပိုးအိတ္အားေကာက္ဆြဲရင္းေျပာလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္တံခါးဘက္သို႔ေျခလွမ္းလွမ္းလိုက္ေတာ့သည္။
"ကြၽန္ေတာ္ျပန္ၿပီ...ဦး...
ဦးသေဘာမက်ရင္ေနာက္ရက္
ကြၽန္ေတာ္မလာေတာ့ပါဘူး"
ေနပါဦး...။
စိတ္ဆိုးရမဲ့သူကဘယ္သူတုန္း။
ဘုန္းျမတ္သူေတြးရင္းပင္စိတ္တိုလာသည္။
အခုရွိုင္းထက္ေအာင္ကသူ႕ကိုစိတ္ဆိုးသြားတာလား။
ေနာက္ရက္အိမ္ကိုမလာေတာ့ဘူးတဲ့။
သူ႕ကိုအနိုင္နဲ႕ပိုင္းကာထြက္သြားသည့္ေကာင္ေလး။
အနိုင္က်င့္ကာနမ္းသြားေသာကေလးစုတ္ေလး။
အခန္းေထာင့္တြင္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနသည့္ေခြးေလးအားၾကည့္လိုက္မိသည္။
ပိုင္ရွင္ႏွစ္ေယာက္အားနားလည္ေနသည့္အလားၿငိမ္သက္ေနေသာေခြးေလးကိုျမင္မိျပန္ေတာ့ထိုေခြးေလးကိုေခၚလာသူအားမ်က္ဝန္းထဲတြင္ခ်က္ခ်င္းျမင္လာတာေၾကာင့္ေခါင္းခါလိုက္မိသည္။
ရွိုင္းထက္ေအာင္ေပးပို႔လာသမွ်စာတိုေလးေတြ၊စာ႐ြက္ေလးေတြႏွင့္ေသသပ္စြာေခါက္ထားေသာႀကိဳးၾကာအ႐ုပ္ေလးေတြ၊ၾကယ္ဘူးေလးေတြ၊ဘုန္းျမတ္သူအရမ္းခ်စ္တဲ့Pikachuuနဲ႕Doremonအ႐ုပ္ေလးေတြ။
ရွိုင္းထက္ေအာင္၏အေငြ႕အသက္မ်ားႏွင့္ျပည့္လွ်ံေနေသာထိုအခန္းငယ္။
ဘုန္းျမတ္သူစိတ္တိုသည္လား။
အနိုင္ပိုင္းျခင္းခံရ၍ဝမ္းနည္းစိတ္ဝင္ေနသည္လား။
မသိေတာ့ပါ။
သူမေတြးခ်င္ေတာ့ပါ။
ယခုမွအမွန္တစ္ကယ္ပင္ေခါင္းမူးလာသည္။
အိုကေလးငယ္...
မင္းဟာဒီလူကိုရင္ခုန္ေအာင္ျပဳစားခဲ့ပါတယ္။
မင္းရဲ႕အေငြ႕အသက္ေတြနဲ႕
လူကိုဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ခဲ့ပါတယ္
ကေလးငယ္။
-
-
-
-----------------------
"ဘာေျပာတယ္
ဘုန္းျမတ္သူက
နင္စာေတြပို႔တာကိုမိသြားတယ္
နင္ခ်စ္ေနတာကိုသိသြားတယ္
နင္ကသူ႕ကိုဖက္နမ္းခဲ့တယ္...
အမေလး...
လက္သြက္လွခ်ည္လားငါ့ေမာင္ရဲ႕"
"တိုးတိုးေျပာပါမႀကီးရယ္
စိတ္ညစ္ရတဲ့အထဲလာေအာ္ေနတယ္"
"ဟဲ့နင္လြန္တာေလ..."
ရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕လက္ေမာင္းအားခပ္ၾကမ္းၾကမ္းရိုက္လိုက္ရင္းစႏၵာေအးေဒါသႀကီးစြာေျပာလိုက္မိသည္။စကားလုံးခ်ိဳခ်ိဳေတြႏွင့္ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျဖရွင္းခ်က္ေပးလွ်င္ေတာင္ဘုန္းျမတ္သူဘက္မွနားလည္မႈေပးဦးမည္...အခုေတာ့စကားနဲ႕အနိုင္ပိုင္းခဲ့႐ုံသာမကစိတ္ျမန္လက္ျမန္ဖက္နမ္းခဲ့သည္တဲ့။လူၾကားလို႔မွမေကာင္းေအာင္။ေတြးရင္းပင္ပိုမိုစိတ္တိုလာရျပန္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္လြန္တာဘာျဖစ္လဲ
မႀကီး...တိတ္တိတ္ေလးေနလိုက္
မ်က္ႏွာႀကီးေပါက္ထြက္ေလာက္ေအာင္လဲ
စိတ္လာမတိုျပနဲ႕
မသိရင္ပဲဦးကိုႏွေျမာတဲ့ပုံစံနဲ႕"
"ဟဲ့...ေသာက္ကေလးရဲ႕
ငါထုရင္ေသေတာ့မယ္
ဒီအမရဲ႕ေက်းဇူးကိုမသိတာ
သြားမွာပါေတာ္...လာၿပီမေမာင္းထုတ္နဲ႕
ကိုယ့္ဦးကို ကိုယ္ေခ်ာ့ဖို႔Planသာျပင္ထား
ငါ့လာအပူမကပ္နဲ႕သြားၿပီ
အက်ိဳးမေပးတဲ့ေမာင္အစုတ္ပလုတ္"
ေဒါႏွင့္ေမာႏွင့္ထြက္သြားေသာအမျဖစ္သူအားျပန္ေျပာခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ပါ။
သူမွားခဲ့သည္လား။
အတင္းအၾကပ္လုပ္ခဲ့မိသည္လား။
သို႔ေသာ္ျငား
ဦးႏႈတ္ခမ္း၏အရသာသည္ကား
သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေပၚတြင္ဆြဲက်န္ရစ္ခဲ့ေလသည္။
ေတြးရင္ႏွင့္ပင္ရွိုင္းထက္ေအာင္စိတ္တို႔သည္
မေကာင္းေသာဘက္သို႔ေရာက္ရွိသြားျပန္သည္။
"Sh**
ေသစမ္း"
ျဖစ္ေပၚလာေသာကိစၥအားေျဖရွင္းရန္ေရခ်ိဳးခန္းသို႔သာခပ္ျမန္ျမန္ေျပးသြားမိသည္။
သူ႕အားအမွန္တစ္ကယ္ျပဳစားေနသူမွာဦးသာျဖစ္ေပ၏။
အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာစိတ္ခံစားခ်က္ေတြကိုျဖစ္ေပၚေစခဲ့သူမွာလဲဦးသာျဖစ္ေပသည္။
-
-
-
~~~~~~~~~~~~~~
A/N-ဟုတ္...ဦးကိုစားမဲ့ကေလးငယ္ကCannyပါ😝
အပ္ေပးတဲ့Cannyကိုအမ်ားႀကီးခ်စ္လိုက္ပါ❤
YOU ARE READING
ဦးရဲ့ကမ္ဘာငယ် (Completed)
Teen Fiction15နှစ်ကွာတဲ့ Relationship တစ်ခု။ အသက်35နှစ်လုပ်ငန်းရှင်ဦးနဲ့ အသက်20အရွယ်ဆေးကျောင်းသား ကောင်လေးတစ်ယောက်။ Start : 20 | 2 | 2021| End : 20 | 2 | 2022|
