ဦးရဲ႕ကမၻာငယ္
"ဘာေျပာတယ္?"
စႏၵာေအးရဲ႕အသံကက်ယ္သြားတာမို႔
"ရႉး...မမတိုးတိုး"
တစ္ျခားဝိုင္းေတြသတိမထားမိခင္သိရိေမအျမန္တားလိုက္ရသည္။
"နားလည္ေအာင္ေျပာ...
အန္တီကငါနဲ႕ဘုန္းျမတ္သူကိုလက္ထပ္ေပးမွကုမၸဏီထဲ
ရွယ္ယာထည့္နိုင္မယ္ဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္..."
စႏၵာေအးသက္ျပင္းသာခ်လိဳက္မိေတာ့သည္။
"အဲ့အဘြားႀကီးကanother levelေရာက္ေနတာ..."
"အဲ..."
စႏၵာေအးတို႔ဝိုင္းနဲ႕သိပ္မေဝးတဲ့ေနရာမွာေကာင္မေလးေတြစုၿပီးတြတ္ထိုးေနတဲ့ဝိုင္းတစ္ဝိုင္းရွိတယ္။ဖုန္းတစ္ခုတည္းကိုဝိုင္းအုံၾကည့္ၿပီးတြတ္ထိုးေနၾကတာ။
ပတ္ဝန္းက်င္ကိုေတာင္အာ႐ုံထဲထည့္ပုံမေပၚဘူး။
သူတို႔သုံးလိုက္တဲ့'another level'ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္မဆီမဆိုင္Bossရဲ႕အေမျဖစ္သူေဒၚခိုင္ခိုင္ျမတ္ကိုသီရေမေျပးျမင္မိၿပီးမွေခါင္းခါလိုက္ရတယ္။ကိုယ့္အေတြးကိုယ္ျပန္ၿပဳံးေနမိေတာ့မမကသူ႕အေတြးကိုသိေနသလိုရယ္လာတယ္။
ေျပာလိုက္ပါေသးတယ္"သိပ္ဆိုးတာပဲေကာင္မေလး"တဲ့။
*___*
"ရွိုင္းထက္ေအာင္
ေနာက္ရက္ေက်ာင္းသြားတာမဟုတ္ရင္
မင္းလုံးဝအျပင္မထြက္ရဘူး"
အေမျဖစ္သူရဲ႕တစ္ခ်က္လြတ္အမိန႔္ေၾကာင့္စိတ္ညစ္သြားရသည္။
ဘာလဲ...ဘာလို႔လဲ...အေမကဘာသိထားလို႔လဲ။
ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာကေခါင္းထဲအစီအရီျဖတ္ေျပးေနသည္။
ဦးကိုသြားေတြ႕လို႔မရေတာ့တာမို႔ဖုန္းႏွင့္သာအဆက္အသြယ္လုပ္ရေတာ့ေပမည္။
စာေတြလဲျပန္ဖတ္ရဦးမည္။စိတ္ထဲကစကားတစ္ခြန္းကသူ႕အလိုလိုႏႈတ္ဖ်ားဆီေရာက္သြားတယ္။
*လြမ္းလိုက္တာဦးရယ္* တဲ့။
အေတြးေတြကစာေတြထဲကိုလဲစုစည္းမရတာမို႔ဦးဆီကိုသာmessageေတြထိုင္ပို႔ေနမိသည္။
(A/N-"^^"ေလးေတြကchatေနတဲ့စကားအတြက္သုံးတာပါေနာ္)
^ကြၽန္ေတာ္ဦးကိုလြမ္းတယ္^
^မေန႕ကေလးတင္ကိုယ္တို႔ေတြ႕ထားတာမလား^
replyျပန္တာအနည္းငယ္ၾကာသည္မို႔သူနဲနဲေတာ့စိတ္ခုသြားသည္။
ဦးကဘယ္သူတဲ့Chatေနလို႔လဲ။
^rpျပန္တာၾကာတယ္...^
^ကိုယ္ကအလုပ္လုပ္ေနတာကေလးေလး^
ရွိုင္းထက္ေအာင္အားနာမိသြားတယ္။သူကေက်ာင္းမၿပီးေသးတဲ့မိဘလုပ္စာထိုင္စားေနတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။
ဦးကေတာ့အလုပ္ရႈပ္တဲ့လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္။
သူဦးကိုဝန္ပိေစမိၿပီလား။
^ကြၽန္ေတာ္ပ်င္းေနတယ္...စာလဲမလုပ္ခ်င္ဘူး^
^စာမလုပ္ရင္မခ်စ္ေတာ့ဘူး...
စာေသခ်ာက်က္...ဦးမွာအစည္းအေဝးရွိလို႔
တာ့တာေနာ္ ကမၻာငယ္ေလး😙^
emojiေလးကိုစိုက္ၾကည့္ေနရင္းသူ႕အၿပဳံးေတြမရပ္တန႔္နိုင္ေတာ့။
အေနေဝးေနသည့္တိုင္ေအာင္ဦးကသူ႕ကိုလႊမ္းမိုးနိုင္ဆဲ။
^ဟုတ္^ ဆိုတဲ့replyေလးကိုျပန္ပို႔ရင္းသူထပ္ၿပဳံးသည္။
ဦးဘက္မွဘာစာမွထပ္မပို႔ျခင္းကအစည္းအေဝးကိုေရာက္သြားၿပီဆိုသည့္သေဘာ။
ဖတ္ရမည့္စာအုပ္ကိုၾကည့္ေနရင္းလဲသူၿပဳံးျပန္သည္။
စာဆိုရင္းလဲၿပဳံးခ်င္ၿပဳံးေနျပန္ေသးသည္။
ဟုတ္တယ္...သူ႐ူးသြားတာဦးဘုန္းျမတ္သူကိုခ်စ္လြန္းလို႔႐ူးသြပ္သြားတဲ့အခ်စ္႐ူး။
အခန္းတံခါးဝကလႈပ္ခတ္သြားတဲ့အရိပ္တစ္ခုဟာေဒၚသီတာၿငိမ္းတဲ့ေလ။
သားျဖစ္သူေျခလွမ္းေတြပ်က္ေနတာကိုသိေပမဲ့ရည္းစားသနာထားေနၿပီဟူ၍မထင္ထားခဲ့မိရိုးအမွန္ပါ။
ၾကည့္ရတာေတာ့သူ႕သားငယ္ကိုသူလိုက္ေခ်ာင္းရေပဦးမည္။
*____*
"Boss...
အစ္မစႏၵာေအးကBossဆီလာတာတဲ့...
ဟို...Bossရဲ႕အေမလဲပါတယ္"
"အင္း..."
ဘုန္းျမတ္သူသက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိဳက္မိသည္။
မဂၤလာကိစၥတစ္ဖန္ျပန္စေနျပန္ၿပီထင္ပါရဲ႕ေလ။
႐ုံးခန္းထဲမွာအတူတူထိုင္ေနတဲ့ေဒၚခိုင္ခိုင္ျမတ္နဲ႕စႏၵာေအးကို
ျမင္ေတာ့စိတ္ပိုညစ္ရေလသည္။
စႏၵာေအးကိုယ္တိုင္ကလဲမလိုက္ခ်င္ဘဲနဲ႕အတင္းဆြဲေခၚျခင္းခံလာရတာပဲျဖစ္သည္။
"Martကိုသြားရင္းနဲ႕သမီးေလးကိုေတြ႕လာတာေလ
တစ္ခါတည္းေခၚလာလိုက္တာ"
ပိုင္စိုးပိုင္နင္းအေျပာေၾကာင့္ဘုန္းျမတ္သူမွာစႏၵာေအးကိုအားနာရသည္။
"စႏၵာကေရာအားရဲ႕လား...
မအားတဲ့သူကိုအလုပ္ရႈပ္ေစမိၿပီ"
'စႏၵာ'ဆိုသည့္အသုံးအႏႈန္းသည္သူငယ္ခ်င္းဘဝကတည္းကေခၚခဲ့သည့္အသုံးအႏႈန္းျဖစ္ေပမဲ့မေခၚျဖစ္ခဲ့သည္မွာၾကာခဲ့ပါၿပီ။
အခုခ်ိန္မွာေတာ့ထိုကဲ့သို႔ျပန္ေခၚရဦးမည္။
"စာမူေလးအပ္ဖို႔ရွိေသးတယ္
ဒါေပမယ့္အခ်ိန္ေတာ့ရပါတယ္"
စႏၵာေအးကစကားမလြန္ရေအာင္ထိန္းေျပာသည္။
စႏၵာေအးႏွင့္ဘုန္းျမတ္သူကထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေနေလေဒၚခိုင္ခိုင္ျမတ္ကသေဘာေတြ႕မိေလပင္ျဖစ္သည္။
"သမီးေလးကအရင္တုန္းကအတိုင္းပဲ
ရိုးရိုးေအးေအးေလးနဲ႕...အန္တီ့သမီးေလးသာျဖစ္မယ္ဆို
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ"
"ေမေမ..."
ဘုန္းျမတ္သူကစႏၵာေအးကိုအားနာသည့္အၾကည့္နဲ႕ၾကည့္သည္။
မေျပာသင့္သည့္စကားကိုေျပာသည့္အေမကိုလဲဟန႔္ရသည္။
"သမီးကမအားဘူးျဖစ္ေနတယ္အန္တီရယ္
စာမူကအၿပီးအပ္ရမွာေလ...ခြင့္ျပဳပါဦး
တကယ္အားနာပါတယ္ေနာ္...အန္တီ
ျမတ္သူ...ငါျပန္ဦးမယ္ေနာ္"
"လိုက္ပို႔လိုက္...သမီးေလးကိုလိုက္ပို႔လိုက္"
အမိန႔္ဆန္ေသာအေမျဖစ္သူ၏စကားကိုသူမည္ကဲ့သို႔ပယ္ရွားရမည္နည္း။
ဘုန္းျမတ္သူျငင္းခ်င္သည္။ျငင္း၍မရမွန္းလဲသိသည္။
"နင္ကမိန္းမေကာင္းေလးပါစႏၵာရာ...
ဒါေပမဲ့ငါမွနင့္ကိုမယူနိုင္တာ...ငါ့ကိုနားလည္တယ္မလား"
"ငါကေရာနင့္ကိုယူမယ္လို႔ေျပာလို႔လား...
နင့္အေမဆြဲေခၚလို႔သာ
ငါပါလာတာ...မလိုက္ခ်င္ဘူးလို႔သိလား"
သူငယ္ခ်င္းမဆီကၾကားရတဲ့မေက်နပ္သံေၾကာင့္ရယ္လိုက္မိသည္။
႐ုံးခန္းျပတင္းေပါက္ကေနလွမ္းၾကည့္ေနတဲ့ေဒၚခိုင္ခိုင္ျမတ္ကေတာ့ရယ္ေမာေနတဲ့ႏွစ္ေယာက္ကိုပီတိအၿပဳံးနဲ႕ေငးၾကည့္ေနတယ္တဲ့ေလ။
ေဒၚခိုင္ခိုင္ျမတ္မွာအျပစ္မွမရွိပဲ။
သားျဖစ္သူကိုရည္ရည္မြန္မြန္ရွိတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႕လက္ထပ္ေပးခ်င္တာမိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ဆႏၵပဲေလ။
'မေကာင္းေမတၱာ၊ ေကာင္းရာၫႊန္လတ္၊
အတတ္သင္ေစ၊ ေပးေဝႏွီးရင္း၊
ထိမ္းျမႇားျခင္းလွ်င္ ဝတ္ငါးအင္
ဖခင္မယ္တို႔တာ' တဲ့။
သူမ မိဘေတြရဲ႕ဝတၱရားေလးခ်က္တိတိေက်ပြန္ခဲ့ၿပီးၿပီ။
လင္ေယာက္်ားသားမရွိပါပဲနဲ႕ကေလးတစ္ေယာက္ကိုထိန္းေက်ာင္းဖို႔လြယ္ကူခဲ့တာမဟုတ္။ပင္ပန္းလြန္းတယ္။
တစ္ခါတစ္ရံစီးပြားေရးေတြအဆင္မေျပတဲ့အခါစိတ္မၾကည္မလင္ျဖစ္ေနတဲ့အခါမ်ိဳးေတြမွာဆို
သားကိုရိုက္ခဲ့ဖူးတယ္။သားကသူ႕အေမကိုအရမ္းခ်စ္တဲ့သားပါဒါေပမယ့္ခ်စ္တာထက္ေၾကာက္ရတာကပိုေနတာပါ။
အခုက်မွတစ္စုံတစ္ခုေၾကာင့္ဘုန္းျမတ္သူကေဒၚခိုင္ခိုင္ျမတ္ကိုဆန႔္က်င္ေနတယ္။
တစ္စုံတစ္ခုမဟုတ္ဘူး...တစ္စုံတစ္ေယာက္...။
***************
YOU ARE READING
ဦးရဲ့ကမ္ဘာငယ် (Completed)
Teen Fiction15နှစ်ကွာတဲ့ Relationship တစ်ခု။ အသက်35နှစ်လုပ်ငန်းရှင်ဦးနဲ့ အသက်20အရွယ်ဆေးကျောင်းသား ကောင်လေးတစ်ယောက်။ Start : 20 | 2 | 2021| End : 20 | 2 | 2022|
