ဦးရဲ႕ကမၻာငယ္
"ဒီႏွစ္မွာသားကတရားစခန္း
မလိုက္နိုင္ဘူးဆိုေတာ့
အေၾကာင္းအရင္းေလးေျပာပါဦး"
သူသည္အသက္၃၅ႏွစ္အ႐ြယ္ျဖစ္ေနပါေသာ္လည္အေမ့ရဲ႕အထက္စီးဆန္ေသာေမးခြန္းေတြကိုေၾကာက္ေနဆဲပါပဲ။အကယ္၍အေမသိသြားခဲ့လွ်င္...ႏွစ္ဖက္မိဘျပႆနာတက္ၾကမည္သာျဖစ္ေပ၏။
"သားက
ဝန္ထမ္းေတြကိုလဲ
သၾကၤန္လည္ဖို႔လုပ္ေပးခ်င္တာ...
စႏၵာေအးကလဲသားတို႔နဲ႕
လိုက္မယ္လို႔ေျပာတယ္
သူရယ္သူ႕ေမာင္ရယ္..."
အေမ၏ၿပဳံးသြာေသာမ်က္ႏွာအားၾကည့္ကာသက္ျပင္းကိုမသိမသာခ်လိဳက္မိသည္။အေမသည္ကားသူႏွင့္စႏၵာေအးကိုသေဘာတူေနၿပီသာျဖစ္ေပသည္။
"ဪ...သမီးေလးကလဲ
လိုက္မယ္တဲ့လားကြယ္...
ဒါဆိုလဲမင္းတို႔သေဘာပါပဲ
သူ႕ေမာင္ကဘာလို႔လိုက္မွာတဲ့တုန္း"
ေဒၚခိုင္ခိုင္ျမတ္အလိုမက်စြာေမးလိုက္မိသည္။ထိုေကာင္ေလးကအစ္မေပးရမွာအရမ္းေၾကာက္တဲ့ေကာင္ေလး။ဘုန္းျမတ္သူကိုလဲႀကိတ္သေဘာက်ေနမွန္းသိသာေနတဲ့ေကာင္ေလး။အခုေခတ္လူငယ္မ်ားအားေဒၚခိုင္ခိုင္ျမတ္မႀကိဳက္သည့္အခ်က္အမ်ားႀကီးရွိ၏။LGBTဟူေသာအခ်က္လဲပါဝင္သည္။မိန္းကေလးအခ်င္းခ်င္းခ်စ္ၾကသည္။ႀကိဳက္ၾကသည္။ေယာက္်ားေလးအခ်င္းခ်စ္ၾကသည္။ႀကိဳက္ၾကသည္။မည္သို႔ေသာအရာမွန္းမသိ။
"သူ႕ေမာင္မို႔လို႔လိုက္တာေလ..."
မထုံတတ္ေသးပုံႏွင့္သာဘုန္းျမတ္သူျပန္ေျဖလိုက္မိသည္။သူ႕စိတ္ထဲႀကီးစိုးေနခဲ့သည့္အရာတစ္ခုသည္သၾကၤန္ၿပီးဆုံးခဲ့လွ်င္သူႏွင့္ရွိုင္းထက္ေအာင္ေဝးကြာၾကမည္လား။အၿမဲၿမဲလိုလိုေတြးမိေနပါသည္။ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိထိုကေလးသည္သူ႕ခံစားခ်က္ေတြကိုေရာေထြးေစကာဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ရခက္ခဲေစသည္။
သားျဖစ္သူကိုစိုးရိမ္မိသည္။ရွိုင္းထက္ေအာင္ဆိုေသာေကာင္ေလးသည္သားျဖစ္သူ၏condoအခန္းဆီသို႔ေန႕တိုင္းနီးပါးဝင္ထြက္သြားလာေနမွန္းေဒၚခိုင္ခိုင္ျမတ္သတိထားမိသည္မွာရက္အနည္းေလာက္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။
"သားအလုပ္
နည္းနည္းရွိလို႔ျပန္ဦးမယ္ဗ်ာ"
"ေအး...ေအး
ဂ႐ုစိုက္ျပန္ေနာ္သား...
အင္း...ဒီႏွစ္ေတာ့
သားမပါပဲတစ္ေယာက္တည္း
တရားစခန္းသြားရမွာေပါ့ေလ"
ဘုန္းျမတ္သူအနည္းငယ္ၿပဳံးလိုက္မိသည္။မပီမျပင္အၿပဳံးေလးဆိုေပမဲ့
သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းသည္။တစ္ကယ္တမ္းက်သဴကိုယ္တိုင္လဲတရားစခန္း
ကိုမလိုက္ခ်င္ပါ။အေမမိတ္ဆက္ေပးေသာမိန္းကေလးမ်ားကိုမေတြ႕ခ်င္ပါ။
အေမေတာ္ခ်င္ေနေသာခမည္းခမက္အေဒၚႀကီးမ်ားကိုမေတြ႕ခ်င္ပါ။
တရားစခန္းလာၾကၿပီးသားေရးသမီးေရးကိစၥတို႔ကိုေဆြးေႏြးေနၾကသည့္
အေမတို႔အားဘုန္းျမတ္သူထူးၿပီးမေျပာခ်င္ေတာ့ပါ။
---------------------
"ေျခာက္လပန္းကို
ဘာလို႔ႀကိဳက္တာလဲ...
ႏြယ္ေလး"
Cafeရဲ႕အမည္ေလးကိုၾကည့္ေနရင္းမွႏြယ္သက္ခိုင္စကားသံတိုးတိုးေလးတစ္ခုကိုၾကားလိုက္ရသည္။သူ၏အတိတ္အားစိုးမိုးေနခဲ့ေသာစကားသံေလးတစ္သံ။ယခုအခါတြင္ထိုအသံတိုးတိုးေလးသည္သူ႕အနားမွျဖတ္သန္း၍သြားေလသည္။ႏြယ္သက္ခိုင္ေငးၾကည့္မိသည္။သူေမွ်ာ္လင့္ထားေသာတစ္စုံတစ္ေယာက္ေတာ့မဟုတ္ခဲ့ပါ။အစ္မေမဖူးလႊာ...သူ႕အေပၚအရမ္းဂ႐ုစိုက္သည့္အစ္မ။သူ႕ကိုသေဘာက်ေနသည့္အစ္မျဖစ္က်ေနသည့္အစ္မတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
'ေျခာက္လပန္းတဲ့ေလ
နာမည္ေလးကလဲဆန္းတယ္'
ျပန္လည္ၾကားေယာင္လာေသာသူ၏အသံ။အတိတ္မွာေျဖခဲ့တုန္းကအတိုင္းတစ္ပုံစံတည္းျပန္ေျဖလိုက္မိသည္။
"ေျခာက္လပန္းတဲ့ေလ
နာမည္ေလးကလဲဆန္းတယ္"
ေမဖူးလႊာၿပဳံးသည္။ထိုအၿပဳံးရဲ႕ေနာက္ကြယ္ကလ်ိဳဝွက္ခ်က္ေတြကိုႏြယ္သက္ခိုင္ဖမ္းမမိ။သူကိုယ္တိုင္လဲဘာကိုမွထပ္မေတြးခ်င္ပါ။
"Hydrangea တဲ့
ႏြယ့္အတြက္သိပ္လွတယ္
ပန္းတတစ္ခိုင္မွာတင္
အပြင့္ေတြအမ်ားႀကီးပါတယ္
ၿပီးေတာ့...
ႏြယ္အဲ့ပန္းကိုခ်စ္တယ္"
မေမွ်ာ္လင့္ေသာစကားမို႔လားမသိပါေမဖူးလႊာအံ့ဩရပါသည္။ႏြယ္သက္ခိုင္ဆိုေသာကေလးဆိုးတစ္ေယာက္တြင္ခ်စ္ျမတ္နိုးသည့္အရာေလးေတြရွိေသးသည္တဲ့လား။သူသိကြၽမ္းသည့္ႏြယ္သက္ခိုင္သည္ႏွလုံးသားမရွိေသာမိန္းကေလးသာျဖစ္၏။
"အစ္မရယ္...
ႏြယ္ေလ...
ႏြယ္ေသသြားတဲ့အခါက်
ေျခာက္လပန္းေလးျဖစ္ခ်င္တယ္သိလား..."
"အယ္...ေပါက္ကရ
ဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာ"
"ေပါက္ကရမဟုတ္ဘူး
အတည္...
ႏြယ္သာေျခာက္လပန္းေလးဆိုရင္
ႏြယ့္ကိုခူးၿပီးပန္တဲ့မိန္းကေလးဟာ
သိပ္ကိုလွေနမွာ"
ႏြယ္သက္ခိုင္၏မ်က္ဝန္းမွမ်က္ရည္ၾကည္မ်ားသည္ေျဖးညင္းစြာလွိမ့္ဆင္းလို႔လာေလသည္။ေမဖူးလႊာစိုးရိမ္သြားရသည္။သူသိတဲ့ႏြယ္သက္ခိုင္ဟာယခုလိုမ်ိဳးရွိုက္ငိုေနမည့္သူမဟုတ္ပါ။Cafeရွိဝန္ထမ္းမ်ားအာလုံးသည္အိမ္ျပန္ကုန္က်ေလၿပီ။က်န္ရွိေနသည့္သူဟူ၍သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သာ။
ပင္ပန္းႏြယ္လ်စြာျဖင့္ေမဖူးလႊာ၏ပခုံးေပၚမွီတြဲလာေသာႏြယ္သက္ခိုင္။ဝင္သက္သက္ထြက္ကိုပင္အားတင္းၿပီးရႉရွိုက္ေနသည့္ႏြယ္သက္ခိုင္ကိုၾကည့္ရင္းမသကၤာေတာ့။ထိုေကာင္မေလးေနမ်ားေကာင္းရဲ႕လား။
"ေနေကာင္းရဲ႕လား
ႏြယ္ေလးရယ္"
"စိတ္ပူလားဟင္
ႏြယ့္ကိုမမက
စိတ္ပူေနတာလားဟင္"
မ်က္ရည္ၾကည္မ်ားတြဲလဲခိုေနေသာမ်က္ဝန္းေလးမ်ားသည္သူ၏အေျဖအားေမွ်ာ္လင့္ျခင္းႀကီးစြာေစာင့္ဆိုင္းေနသည္။ႏြယ္သက္ခိုင္၏စကားသံတိုးတိုးေလးသည္ေမဖူးလႊာ၏ႏွလုံးသားအားကိုင္လႈပ္ေနသည္။
"စိတ္ပူတယ္
ႏြယ္ေလးက
မမရဲ႕ညီေလးပဲမို႔
စိတ္ပူတယ္"
"မမရဲ႕စိတ္ထဲမယ္
ႏြယ္ဟာမမရဲ႕ညီမေလး
တစ္ေယာက္မဟုတ္ပါဘူး
ႏြယ့္ကိုမသိဘူးလို႔ထင္ေနတာလားဟင္"
ရွိုက္သံေရာေနေသာအသံတိုးတိုးေလးအားေမဖူးလႊာမယုံၾကည္နိုင္။ထိုအသံတိုးတိုးေလးႏွအဆုံးသတ္သြားသည္ႏွင့္အတူႏြယ္သက္ခိုင္ဟူေသာလူသားေလးသည္ေပ်ာက္ကြယ္ေႂကြလြင့္သြားေလမလား။ေျခာက္လပန္းခက္မွပန္းပြင့္ေလးမ်ားေႂကြလြင့္သြားသလိုမ်ိဳးေပါ့။အသက္ရႉသံတိုးတိုးေလးၾကားေနရေသးေသာ္လည္းႏြယ္သက္ခိုင္သည္ေလာကႀကီးႏွင့္အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားလို႔ေလၿပီ။
သတိလစ္သြားကာကိုယ္ေပၚသို႔ကိုင္းၫြတ္က်လာေသာေကာင္မေလးအားေထြးေပြ႕လိုက္သည္။ခပ္တင္းတင္းေပြ႕ခ်ီရင္းအနီးရွိေဆး႐ုံသို႔အျမန္သြားမိသည္။သူအဆုံးရႈံးမခံနိုင္ဘူး။
____________
"ဦး..."
အိမ္ကိုႀကိဳေရာက္ေနေသာထိုေကာင္ေလးသည္သူ၏အိမ္တံခါးpasswordကိုမည္သို႔ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ေလသနည္း။အိမ္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္းမွာပင္သူ႕ဆီကိုေျပး၍ေပြ႕ဖက္လာေသာေကာင္ေလးေၾကာင့္အနည္းယိုင္သြားရသည္။
"ဦးကိုကြၽန္ေတာ္လြမ္းေနတာ
တစ္စကၠန႔္ေလးေတာင္မခြဲခ်င္ဘူး
ကြၽန္ေတာ္ဦးေၾကာင့္႐ူးေနၿပီ..."
ဘုန္းျမတ္သူဘာျပန္ေျပာရမည္ပင္မသိ။ရွိုင္းထက္ေအာင္၏စကားသံအားၿငိမ္သက္စြာပင္နားေထာင္ေနလိုက္မိသည္။
ဦးကိုဖက္ထားရသည္မွာအ႐ုပ္ေလးႏွင့္ပင္တူေနသည္။မည္သည့္တုန႔္ျပန္မႈမွမရသည့္အခါရွိုင္းထက္ေအာင္အလိုမက်ျဖစ္သြားရသည္။ဦးသည္သူ႕အေပၚစိတ္ကုန္ေနၿပီလား။ကေလးတစ္ေယာက္အားမနိုင္၍လႊတ္ထားရသည့္ပုံမ်ိဳးႏွင့္တူေနေလသည္။
"ဦး..."
"အဲ့လိုပဲကပ္ခြၽဲဖို႔
စဥ္းစားထားတာလား
လႊတ္ဦးေလ...
လူကပင္ပန္းလာရတဲ့ၾကားထဲ
တစ္ဦးထဲဦးေနလိုက္
ငါရိုက္သတ္ခ်င္လာၿပီေနာ္"
"ဟား...ဦးက
အသည္းယားစရာေလး"
ဖက္ထားသည္ကိုမလႊတ္ေသးပဲအသည္းယားဖို႔ေကာင္းေနေသာဦးကိုပိုၿပီးတင္းေနေအာင္ဖက္ထားလိုက္သည္။ဦးကိုယ္ေလးသည္သူ၏ရင္ခြင္က်ယ္တြင္နစ္ျမဳပ္ေနေလသည္။ဦးရဲ႕သက္ျပင္းခ်သံတိုးတိုးကိုၾကားလိုက္ရေပမဲ့လႊတ္ဖို႔စိတ္ကူးမရွိေသး။
"ကြၽန္ေတာ္စိတ္အရွိတိုင္း
ဖက္ထားရရင္
ဦးအသားေတြေၾကသြားမွာ"
"ေဟာဗ်ာ..."
ဦးရဲ႕အာေမဋိတ္အသံေလးကသိပ္ကိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္ေနသည္မို႔ရွိုင္းထက္ေအာင္အသည္းယားလာသည္။ဦးသည္မည္သို႔ေသာနည္းလမ္းႏွင့္သူ၏ႏွလုံးသားအားျပဳစားထားေလးသည္မသိ။
"ကြၽန္ေတာ္ေလ
ဦးမရွိရင္႐ူးမွာ..."
"အပိုေတြပါ"
ႏြယ္သက္ခိုင္ႏွင့္အၿမဲလိုလိုတြဲျမင္ေနရသည့္ေကာင္ေလးကဘုန္းျမတ္သူမရွိလွ်င္႐ူးမည္တဲ့လား။မျဖစ္နိုင္ပါ။မိန္းမလွမ်ားဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနေသာေကာင္ေလးကသူမရွိလွ်င္မျဖစ္ဘူးတဲ့လား။ဘုန္းျမတ္သူမယုံၾကည္ပါ။
"တစ္ကယ္...
ကြၽန္ေတာ့္ကို
ဦးမယုံဘူးလား..."
"အင္း...မယုံဘူး"
ယတိျပတ္ေျပာလာသည့္ဦးေၾကာင့္ရွိုင္းထက္ေအာင္စိတ္တိုသြားရသည္။ဦးကဘာေတြမ်ားျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ။ဦးကိုမွခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းဘယ္လိုသက္ေသျပရဦးမွာလဲ။သူ႕ႏွလုံးသားကဦးရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈဆိုတာကိုမည္သို႔ေသာနည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ဦးယုံၾကည္ေအာင္ေျပာဆိုရမည္လဲ။
စိတ္တိုေနေသာရွိုင္းထက္ေအာင္မ်က္ႏွာအားၾကည့္ကာဘုန္းျမတ္သူအသက္ကိုဝေအာင္ရႉထားမိလိုက္သည္။ထိုေကာင္ေလးသည္သူ႕အားမေက်နပ္သည့္အခါတိုင္းအသက္ရႉၾကပ္ေလာက္ေအာင္ကိုနမ္းရွိုက္တတ္ေလသည္။သို႔ေပမဲ့ထင္ထားသည့္အတိုင္းျဖစ္မလာခဲ့။
"ဦးကြၽန္ေတာ့္ကို
တစ္ကယ္ပဲ
နည္းနည္းေလးေတာင္
မယုံၾကည္ဘူးလားဟင္"
စိတ္ပ်က္အားငယ္ေနေသာအသံကိုဘုန္းျမတ္သူမယုံၾကည္နိုင္စြာၾကားလိုက္ရသည္။သူ႕ရဲ႕စကားသည္ထိုေကာင္ေလးအားစိတ္ထိခိုက္သြားေစခဲ့ၿပီလားမသိ။
"မင္းဟာေလ...
ၾကည့္မရလို႔႐ြဲ႕ေနမွန္းေတာင္
မသိတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ပဲ"
ဦးသည္ကားမည္သို႔မွမခံစားရသလိုေျပာေနေလသည္။တစနည္းအားျဖင့္သူ႕အားဆြဲေဆာင္ေနသေယာင္။ရွိုင္းထက္ေအာင္ဟူေသာလူသား၏ပိုင္ဆိုင္မႈအတြက္ျဖစ္တည္လာေသာလူသားတစ္ေယာက္။
"ဦးကိုကြၽန္ေတာ္လိုခ်င္တယ္..."
"ဘာေျပာတယ္..."
"ဦးကိုကြၽန္ေတာ္လိုခ်င္တယ္လို႔
ကြၽန္ေတာ့္အပိုင္ျဖစ္ေအာင္
လုပ္ခ်င္တာ"
"ဟင့္အင္း...
မျဖစ္နိုင္ဘူး"
ေၾကာက္လန႔္တၾကားျငင္းဆန္လာေသာဦးကိုၾကည့္ရင္းသေဘာက်မိသြားသည္။သူျမတ္နိုးရတဲ့လူသားကိုလြယ္လင့္တကူမသိမ္းပိုက္ရက္ပါ။ခ်စ္ျမတ္နိုးရလြန္းပါ၍ထိခိုက္ပြန္းပဲ့သြားမွာကိုသိပ္ေၾကာက္ပါသည္။
___________
ေျခာက္လပန္း-Hydrangea
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
YOU ARE READING
ဦးရဲ့ကမ္ဘာငယ် (Completed)
Novela Juvenil15နှစ်ကွာတဲ့ Relationship တစ်ခု။ အသက်35နှစ်လုပ်ငန်းရှင်ဦးနဲ့ အသက်20အရွယ်ဆေးကျောင်းသား ကောင်လေးတစ်ယောက်။ Start : 20 | 2 | 2021| End : 20 | 2 | 2022|
