ဦးရဲ႕ဓားျမႇောင္ကိုမိုရီကန္နီတအားႀကိဳက္ေနတာ :3
---------------------
ဦးရဲ႕ကမၻာငယ္⚠
အေပၚမွာအုပ္မိုးထားတဲ့ေကာင္းခန႔္ရဲ႕အသက္ရႉသံျပင္းျပင္းကို
ဘုန္းျမတ္သူခနဲ႕တဲ့တဲ့ေလွာင္ရယ္လိုက္တယ္။
"ခင္ဗ်ားကိုကြၽန္ေတာ္နမ္းခ်င္ေနတယ္"
"အင္း...နမ္းၾကည့္ေလ"
ဘုန္းျမတ္သူရဲ႕စကားသံေၾကာင့္ေၾကာင္အသြားရေပမဲ့လည္ပင္းမွာေထာက္ေနတဲ့ဓားေၾကာင့္ေကာင္းခန႔္ေရွ႕ဆက္မတိုးနိုင္ဘူး။ဓားအသြားကထက္လြန္းလို႔သူ႕လည္ပင္းမွာအနည္းငယ္ရွေနၿပီ။နည္းနည္းေလးေရွ႕ဆက္တိုးလိုက္ရင္ ဒါမွမဟုတ္လဲဘုန္းျမတ္သူကဘက္ကအားနည္းနည္းထပ္ထည့္လိုက္ရင္ေသခ်ာတယ္ သူေသမင္းနဲ႕ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာရေတာ့မွာ။
"နမ္းခ်င္ေသးလား..."
ရီေဝေဝအၾကည့္ကဆြဲေဆာင္မႈအားျပင္းလြန္းေပမဲ့ေရွ႕ဆက္တိုးရင္ေသမွာပဲ။ေသမွာကိုသိသိႀကီးနဲ႕မစြန႔္စားခ်င္ဘူး။ေသသြားရင္ဒီလူသားကိုဆက္ကာကြယ္နိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။လက္ေလွ်ာ့သြားတဲ့ေကာင္းခန႔္ကိုဘုန္းျမတ္သူကေလွာင္ရယ္ေနတုန္းပဲ။
"ခင္ဗ်ားကမူးေနတာေလ
ကြၽန္ေတာ္အခြင့္အေရးယူပစ္မွာကိုမေၾကာက္ဘူးလား"
"ေသမင္းကို hi လို႔ေျပာခ်င္ရင္
စမ္းၾကည့္ေလ...အဟင္းဟင္း
အခုခ်က္ခ်င္းcondoကိုေမာင္းစမ္း!!"
ေလွာင္ရယ္ေနတဲ့အသံကေနခ်က္ခ်င္းကိုစိတ္တိုၿပီးထေအာ္လာေတာ့သူ႕မွာလန႔္ရသည္။ကားအရွိန္တင္မိေတာ့သူထပ္ၿပီးအေငါက္ခံရျပန္သည္။
"ငါကအိမ္ကိုျပန္ေနတာ...
ေသမင္းကိုမျမင္ဖူးလို႔ၾကည့္ခ်င္ရင္
တစ္ေယာက္ထဲသြားၾကည့္...
ငါ့ကိုအေဖာ္မေခၚနဲ႕!!..."
တစ္ဆိတ္ေလာက္...ဒီBossဆီကေနဘာလို႔လူသတ္ခ်င္ေနတဲ့အေငြ႕အသက္ေတြပဲရေနရတာလဲ။ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ဒီBossကိုဘယ္ေတာ့မွမူးေအာင္မေသာက္ခိုင္းေတာ့ဘူး။
condoေရွ႕ေရာက္ေတာ့ဘုန္းျမတ္သူကရွိုင္းထက္ေအာင္ကိုvoice messageပို႔တယ္။
အမူးသမားသံေပါက္သြားတဲ့ဘုန္းျမတ္သူကခုဏတုန္းကဓားႀကိမ္းႀကိမ္းၿပီးသူ႕ကိုေသမင္းနဲ႕ခ်ည္းေတြ႕ခိုင္းေနတဲ့ဘုန္းျမတ္သူမဟုတ္တဲ့အတိုင္းပဲ။
"ကိုယ္နည္းနည္းမူးေနတယ္
အခုcondoေအာက္မွာ...
ကိုယ့္ကိုလာေခၚမလား..."
*တတ္လဲတတ္နိုင္တယ္*
ေကာင္းခန႔္ရဲ႕တိုးတိုးေလးသာေရ႐ြတ္တဲ့စကားကိုဘုန္းျမတ္သူကၾကားေတာ့မေက်နပ္ဘူးလားဆိုသည့္မ်က္ႏွာနဲ႕ျပန္ၾကည့္တယ္။
ကားေပၚကဆင္းတဲ့အထိဘုန္းျမတ္သူကလူေကာင္း...။ရွိုင္းထက္ေအာင္လဲေရာက္လာေရာ...ခ်က္ခ်င္းကိုမူးၿပီးလဲေတာ့မဲ့လူျဖစ္သြားတယ္။
"ဦးကအမ်ားႀကီးေသာက္လာတာလား"
သူ႕ပခုံးေပၚမ်က္ႏွာအပ္ထားသည့္ဦးကဘာစကားမဆိုပဲၿငိမ္ေနတယ္။အိပ္ေပ်ာ္သြားတာမဟုတ္ပဲဒီအတိုင္းၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေခါင္းတင္ထားတာ။
ဦးBodyguardျဖစ္တဲ့ေကာင္းခန႔္ကသူတို႔ကိုၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ရွိုင္းထက္ေအာင္ကဦးကိုပိုၿပီးတင္းေနေအာင္ဖက္ပစ္လိုက္တယ္။ေသခ်ာတယ္...သူ႕မ်က္ႏွာမွာဦးဘုန္းျမတ္သူကိုငါပိုင္တာဆိုတဲ့စာတန္းခ်ိတ္ထားသလိုျဖစ္ေနမွာ။ေကာင္းခန႔္ကေတာ့ေခါင္းတစ္ခါခါနဲ႕ပဲကားကိုparkingမွာသြားထားလိုက္တယ္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွသူကေနရာမရွိပါဘူး။
"ဘာလို႔အမ်ားႀကီးေသာက္လာတာလဲ"
"နည္းနည္းေလးပါ..."
ဦးကခြၽဲတဲ့ပုံစံေလးလိုမ်ိဳးႏႈတ္ခမ္းေထာ္ၿပီးသူ႕မ်က္ႏွာနားကပ္ၿပီးေျပာလာသည္။ဆြဲနမ္းပစ္လိုက္ရရင္မေကာင္းေတာ့ဘူး။
"လမ္းေလွ်ာက္နိုင္တယ္မလား
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့မခ်ီဘူးေနာ္"
ရွိုင္းထက္ေအာင္ကဘုန္းျမတ္သူကိုစေနျခင္းသာ။
"မခ်ီနဲ႕...ရတယ္
ကိုယ့္ဘာသာသြားမယ္
ဘယ္သူကမင္းကိုလိုေနလို႔လဲ...ဟြန္း"
ေျခေဆာင့္ၿပီးမေက်မနပ္နဲ႕ထြက္သြားမလိုလုပ္ေနတဲ့အမူးသမားေၾကာင့္ရွိုင္းထက္ေအာင္ရယ္ခ်င္တာကိုပဲမ်ိဳခ်ေနရသည္။လူကျဖင့္ယိုင္တိုင္တိုင္နဲ႕ပစ္လဲေတာ့မဲ့ပုံစံေပါက္ေနၿပီကို။
"လာ...ကုန္းပိုးမယ္
ေက်ာေပၚတက္"
"အိုေခပါ..."
ရွိုင္းထက္ေအာင္ဦးဘုန္းျမတ္သူကိုအၿမဲမူးေစခ်င္သြားတယ္။တအားခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ။သူ႕ေက်ာေပၚကဦးရဲ႕ကိုယ္အေလးခ်ိန္ကသိပ္မရွိပါဘူး။တစ္ကယ္ကိုေပါ့ေပါ့ေလးလို႔ခံစားေနရတာ။ဓာတ္ေလွကားေရာက္ေတာ့ဦးကသူ႕ေက်ာေပၚကဆင္းတယ္။မူးေနတာေတာင္မွသူ႕ကိုမပင္ပန္းေစခ်င္ပုံ။
"ကိုယ့္ေကာင္ေလးကအားကိုးခ်င္စရာေလး"
ရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕ပါးကိုလက္ညွိုးေလးနဲ႕တစ္ခ်က္ထိုးရင္းဘုန္းျမတ္သူကရယ္ရင္းေျပာတယ္။
ဓာတ္ေလွကားထဲမွာရွိုင္းထက္ေအာင္နဲ႕ဘုန္းျမတ္သူႏွစ္ေယာက္တည္း။ရွိုင္းထက္ေအာင္စိတ္ေတြလြတ္ထြက္ေနၿပီ။
ဘုန္းျမတ္သူကိုခါးကေနတင္းေနေအာင္ဆြဲဖက္ထားလိုက္တယ္။
သူ႕ကိုေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ဦးမ်က္ဝန္းေတြကရီေဝေဝနဲ႕...
စြဲေဆာင္မႈအားျပင္းလြန္းတယ္။
ဝိုင္အရသာေၾကာင့္ခါးသက္သက္ျဖစ္ေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းသားတစ္စုံက႐ူးေလာက္ေအာင္နမ္းလို႔ေကာင္းတယ္။
"ဒီလိုက်ေတာ့လဲမင္းကလူဆိုးေလးပဲ..."
ေမာေနသည့္တိုင္ေအာင္ဦးရဲ႕အသံကစြဲမက္ခ်င္စရာေကာင္းေနဆဲပဲ။
"အခန္းကိုျမန္ျမန္သြားရေအာင္ပါ..."
"အြန္းးး"
ေနာက္ရက္က်ရင္ေတာ့ေသခ်ာတယ္ဒါေတြကိုမွတ္မိၿပီးဦးကရွက္ေနဦးမွာ။
သူအိပ္ခန္းထိေရာက္ေအာင္မသြားနိုင္ေတာ့ဘူး။ဦးေၾကာင့္ျဖစ္တည္လာတဲ့ဆႏၵေတြကေပါက္ကြဲထြက္လာေနၿပီ။အိပ္ခန္းထိမသြားတဲ့အတြက္မနက္ေရာက္ရင္ဦးကသူ႕ကိုဆူေတာ့မယ္ဆိုတာကိုသိေပမဲ့ဦးကိုဆိုဖာေပၚမွာပဲတင္ေပးလိုက္တယ္။
"လူကိုမူးေနတယ္ဆိုတိုင္း
အခြင့္အေရးသိပ္မယူစမ္းနဲ႕"
ဦးရဲ႕လည္တိုင္ေတြကိုသြားနဲ႕တိတိလိုက္ကိုက္ေနရင္းမွဦးဆီကစကားေၾကာင့္သူရယ္မိေတာ့တယ္။ခ်စ္လြန္းလို႔ႏွစ္ေယာက္သားၾကားမွာေလတိုးမဝင္နိုင္ေအာင္ခပ္တင္းတင္းဖက္ပစ္ေတာ့ဦးမ်က္ႏွာကမဲ့သြားတယ္။
"ငါက teddy bear မဟုတ္ဘူး"
ရယ္ေနတဲ့ရွိုင္းထက္ေအာင္ကိုဘုန္းျမတ္သူၾကည့္မရေတာ့ဘူး။သူ႕ကိုစြခ်င္တိုင္းစြၿပီးကလိခ်င္တိုင္းကလိေနတာ။စိတ္တိုတိုနဲ႕သူ႕မ်က္ႏွာနားမွာနီးကပ္ေနတဲ့ပခုံးကိုအားနဲ႕ကိုက္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။အကိုက္ခံထားရတာေတာင္အရယ္မျပတ္ေသးတဲ့ေကာင္ေလးကိုသူတကယ္ရိုက္ပစ္ခ်င္ေနၿပီ။ကိုက္ရတာအားရေတာ့မွလႊတ္ေပးလိုက္မိေတာ့အေရွ႕ကေကာင္ေလးကအျမင္ကတ္ခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ၿပဳံးေနတယ္။
"ဒီတစ္ခါကြၽန္ေတာ့္အလွည့္ေနာ္"
"အင္း...အင္း..."
ဘုန္းျမတ္သူကသက္လုံမေကာင္းတဲ့သူမဟုတ္ပါဘူး။ဒါေပမဲ့ရွိုင္းထက္ေအာင္ဆီကအနမ္းခံရတိုင္းေမာဟိုက္ေနရတုန္းပဲ။ရင္ဘတ္ဆီမွာပြတ္သပ္ေနတဲ့လက္ဖဝါးျပင္က်ယ္က်ယ္ေတြကိုသူမ႐ုန္းခ်င္ဘူး။သြားစြယ္ခြၽန္ခြၽန္ေတြနဲ႕စူးနစ္ေအာင္ကိုက္လာတဲ့ဒဏ္ကိုအံႀကိတ္ၿပီးသည္းခံေနရတယ္။မၾကာခင္မွာဒီထက္ပိုနာက်င္ရဦးမွာ။
ဘုန္းျမတ္သူရဲ႕အနည္းငယ္တင္းမာေနတဲ့တစ္ေနရာေပၚမွာစုံခ်ည္ဆန္ခ်ည္လႈပ္ရွားေနတဲ့ရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕လက္ေတြရဲ႕ဒဏ္ေၾကာင့္သူ႕အသိစိတ္ေတြကအနည္းငယ္ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနၿပီ။
"ဧည့္ခန္းႀကီးမွာ...အင့္"
အေနာက္ပိုင္းတစ္ေနရာကစူးခနဲေအာင့္တက္သြာတယ္။သူမႀကိဳက္တဲ့အရာကိုဘာေၾကာင့္ျပဳမူရတာလဲ။လိုခ်င္ရင္ေပးနိုင္ေပမဲ့ဒီဧည့္ခန္းေနရာမွာမလုပ္ဖို႔သူအၿမဲေတာင္းဆိုေနက်။
"ဦးကိုလိုခ်င္ေနၿပီ..."
ဒီလိုအခ်ိန္ေတြမွာဆိုရင္ရွိုင္းထက္ေအာင္ကအနည္းငယ္ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းျပဳမူေလ့ရွိတယ္။
ရွိုင္းထက္ေအာင္ကိုေပးၿပီးတိုင္းသူအၿမဲပင္ပန္းရတယ္။သူကအသက္နဲနဲႀကီးေနၿပီလူလတ္ပိုင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီ။လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ဆႏၵကိုျဖည့္ဆည္းေပးရတာကမလြယ္ကူဘူး။
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုပဲၾကည့္...
ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္းကိုပဲေတြးေပး"
"ေျဖး...အင့္...ေျဖးေျဖးလို႔...
ကိုယ္ကထြက္မေျပးပါဘူး"
ဘုန္းျမတ္သူအလိုရွိေနတာရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကိုပါပဲ။
နားထင္တစ္ေလွ်ာက္မွာေခြၽးေတြစီးက်ေနတဲ့ရွိုင္းထက္ေအာင္ကေခ်ာလြန္းတယ္။
သူလိုခ်င္ေနတဲ့အရာကိုခ်က္ခ်င္းသိေလ့ရွိတဲ့ေကာင္ေလးကသူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုသိမ္းပိုက္စုပ္ယူလာတယ္။ႏႈတ္ခမ္းသားေႏြးေႏြးစီကအနမ္းေတြကနာက်င္မႈေတြရဲ႕ေျဖေဆးတစ္ခုပဲ။
ေမာပန္းေနတဲ့ဘုန္းျမတ္သူမွာအားသိပ္မက်န္ေတာ့ဘူး။
ရွိုင္းထက္ေအာင္ကဆက္သြယ္ထားဆဲအေနအထားနဲ႕ပဲအိပ္ခန္းဆီကိုေခၚသြားတယ္။
ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းတိုင္းကသူ႕ကိုသတ္ေနသလိုပဲ။
အိပ္ရာေပၚေရာက္ေရာက္ခ်င္းသူသိလိုက္ရတာ...
ဒီညသူ မအိပ္ရေတာ့ဘူးဆိုတာကိုပဲ။
သူ႕ကိုယ္ကရွိုင္းထက္ေအာင္ေပၚခြထားလ်က္သား။ထိုအေျခအေနေၾကာင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္သြားသည့္အခါထိကပ္ေနသည့္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြမြတ္သိပ္တဲ့အနမ္းတစ္ခုအျဖစ္ျပန္ပုံေဖာ္လာတယ္။
"အြန္းးး...ခဏ...အာ့..."
လႈပ္ရွားမႈေတြျပန္စတင္တာျပန္ေတာ့ေျပာခ်င္သည့္စကားလုံးေတြေပ်ာက္ဆုံးသြားရျပန္တယ္။တစ္ကယ္ပဲဒီေကာင္ေလးကိုဘာေတြကအဲ့ေလာက္ထိၾကမ္းတမ္းသြားေစရတာလဲ။
သူ႕ေၾကာင့္လား?
"က်စ္...ကြၽန္ေတာ္ေျပာတယ္ေလဗ်ာ...
ကြၽန္ေတာ့္ကိုပဲအာ႐ုံစိုက္ထားပါဆို"
"မင္းအေၾကာင္းကိုပဲ...အင့္...ေတြးေနတာ"
ေက်နပ္သြားဟန္ရွိတဲ့ေကာင္ေလးကpositionတစ္မ်ိဳးထပ္ေျပာင္းတယ္။ေမွာက္လ်က္အေနအထားတဲ့သူ႕အေပၚမွာရွိုင္းထက္ေအာင္ကအုပ္မိုးထားရင္ခပ္ျမန္ျမန္လႈပ္ရွားေနတယ္။ထပ္ခါထပ္ခါကိုက္ခဲျခင္းခံရေနတဲ့လည္တိုင္နဲ႕ပခုံးသားေတြဆီကအမွတ္အသားေတြကေတာ္ေတာ္နဲ႕ေပ်ာက္မွာမဟုတ္ဘူး။
ေမာဟိုက္ေနတဲ့ႏွစ္ေယာက္လုံးကတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ရင္ခြင္ထဲထည့္လို႔ဖက္တြယ္ထားၾကတယ္။သန႔္ရွင္းေရးလဲမလုပ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ကိုႏွစ္ေယာက္လုံးပင္ပန္းေနၾကၿပီ။ဘုန္းျမတ္သူကရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕ရင္ခြင္က်ယ္ကိုတစ္ကယ္သေဘာက်တယ္။ရင္ခြင္ထဲမ်က္ႏွာအပ္ထားတာကိုအေၾကာင္းျပၿပီးတိတ္တိတ္ေလးခိုးနမ္းေနေတာ့ရွိုင္းထက္ေအာင္အသံထြက္ေအာင္ရယ္ၿပီးသူ႕ကိုပိုတင္းေအာင္ဖက္တြယ္ထားတယ္။
"ခိုးနမ္းတယ္ေပါ့...
ေနာက္တစ္ခါျပန္စေစခ်င္တာလား..."
ရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕ရင္ဘတ္ကိုလက္သီးနဲ႕တစ္ခ်က္ထုပစ္တယ္။
"ဟာဗ်ာ...
ဦးအဆိုးေလး"
"သြားစမ္း..."
ဖက္ထားတာကေနတြန္းထိုး႐ုန္းကန္ေနေတာ့စတာကိုရပ္ၿပီးဦးရဲ႕နဖူးကိုျမတ္နိုးစြာနမ္းရွိုက္လိုက္မိတယ္။
ဆံပင္ေတြကိုသပ္တင္ေပးရင္းနမ္းရွိုက္ရင္းနဲ႕ပဲဦးရဲ႕အသက္ရႉသံကပုံမွန္ေလးျဖစ္လာတယ္။
ရွိုင္းထက္ေအာင္ကိုဖက္တြယ္ရင္းနဲ႕ပဲဘုန္းျမတ္သူဆိုတဲ့ခ်စ္စရာအမူးသမားေလးအိပ္ေပ်ာ္သြားပါၿပီ။
ရင္ခြင္ထဲကခ်စ္စရာအမူးသမားေလးကိုရွိုင္းထက္ေအာင္ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။
မူးေနေတာ့လဲခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ...*
မမူးတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္လဲရင့္က်က္ၿပီးစြဲေဆာင္မႈျပင္းထန္တာပဲ...*
သူတကယ္ဦးကိုလက္မလႊတ္နိုင္ေတာ့ဘူး။ဘာေတြျဖစ္လာခဲ့ပါေစ...ဦးလက္ကိုပဲတြဲသြားမွာ။ဦးနဲ႕ပဲျပႆနာေတြကိုရင္ဆိုင္သြားမွာ။
ရင္ခြင္ထဲမွာအိပ္စက္ေနတဲ့ခ်စ္သူေလးကိုပိုတင္းေအာင္ထပ္ဖက္လိုက္ေတာ့အနည္းငယ္နာက်င္သြားတယ္ထင္ပါရဲ႕။မ်က္ႏွာေလးမဲ့သြားတယ္။အသည္းယားလြန္းလို႔အဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုပဲထပ္ထပ္နမ္းေနမိေတာ့တယ္။
*________*
ဦးကတကယ္တအားမူးေနတာပါ။
ရွိုင္းထက္ေအာင္ေရွ႕မွာဟန္ေဆာင္မူးျပေနတာမဟုတ္ပါဘူး။
မူးေနတာေတာင္တစ္ကယ္အသိတစ္ခ်က္မလြတ္ေစပဲ
အဆိပ္ျပင္းေနတာ။
သူ႕ကေလးဆီျပန္ေရာက္မွအသိစိတ္ေတြကိုလႊတ္ခ်ပစ္လိုက္တာ။
Edit: 19.11.2022
YOU ARE READING
ဦးရဲ့ကမ္ဘာငယ် (Completed)
Подростковая литература15နှစ်ကွာတဲ့ Relationship တစ်ခု။ အသက်35နှစ်လုပ်ငန်းရှင်ဦးနဲ့ အသက်20အရွယ်ဆေးကျောင်းသား ကောင်လေးတစ်ယောက်။ Start : 20 | 2 | 2021| End : 20 | 2 | 2022|
