ဦးရဲ့ကမ္ဘာငယ် (Completed)

ဦးရဲ့ကမ္ဘာငယ် ၄၀ (Zawgyi)

ဦးရဲ႕ကမၻာငယ္

Bodyguardေ႐ြးခ်ယ္ျခင္း





"Bossေခၚထားတဲ့

bodyguardအတြက္

အင္တာဗ်ဴးလာေျဖတဲ့သူေတြေရာက္ေနၿပီ

သီရိအခန္းထဲမွာပဲေစာင့္ခန္းထားပဲတယ္...

တစ္ေယာက္ခ်င္းစီလႊတ္လိုက္ပါ့မယ္

စုစုေပါင္း၅ေယာက္ရွိပါတယ္..."

"အင္း..."

သီရိေမ Boss ျဖစ္သူကိုသတိထားမိသည္မွာၾကာေနၿပီ။

ဒီရက္ပိုင္း Boss ကအရင္ႏွင့္သိပ္မတူ။

ပိုပိုၿပီးေအးစက္လာတယ္လို႔‌ေတာင္ခံစားမိေနသည္။

ဘာေၾကာင့္မွန္းေရေရရာရာသူမ မေျပာျပတတ္။

အရင္ေက်ာက္မ်က္ရတနာပြဲေတြႏွင့္ဒီတစ္ခါပြဲကမတူ။

ေသခ်ာေပါက္ကိုအႏၱရာယ္မ်ားေနသည္သာ။

ဒီႏွစ္ေဈးကြက္ရဲ႕ဘုရင္ေနရာလုပြဲျဖစ္သည္မို႔။

"နာမည္က..."

"ထက္ပိုင္ပါ..."

ထက္ပိုင္ရဲ႕မ်က္ႏွာကေခ်ာေမာလြန္းသည္မဟုတ္ပါေသာ္လည္းေယာက္်ားတစ္ေယာက္တြင္ရွိသင့္ေသာမ်က္ႏွာအခ်ိဳးအစား၊ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္ႏွင့္ႀကံ့ခိုင္သန္စြမ္းမႈေတြရွိသည္။ဘုန္းျမတ္သူႏွင့္အရပ္အတူတူလို႔ထင္ရေပမဲ့ထက္ပိုင္ကမဆိုသေလာက္ေလးပုေနသည္။တစ္ကယ့္ကိုမွမဆိုစေလာက္ေလးပါပဲေသခ်ာစိုက္ၾကည့္မွျမင္နိုင္တာမ်ိဳး။၂၆ႏွစ္အ႐ြယ္လူလတ္ပိုင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕တက္ႂကြလန္းဆန္းမႈေတြအထင္းသား။

ထက္ပိုင္၏စူးရွေသာမ်က္ဝန္းတစ္စုံသည္ဘုန္းျမတ္သူကိုတည့္တည့္စိုက္ၾကည့္လ်က္...။

"ေသနတ္ပစ္တတ္လား..."

"ခင္ဗ်ာ?..."

ထက္ပိုင္သူ႕ေရွ႕ကဘုန္းျမတ္သူကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ေခ်ာလိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။မ်က္ေတာင္စိပ္စိပ္ေလးေတြရယ္/ႏွာတံစင္းစင္းေလးရယ္/V shape မက်တက်ေမးရိုးေလးရယ္...

"ကိုယ္ေခ်ာမွန္းကိုယ္သိတယ္ေလ

ကိုယ့္ကိုၾကည့္လို႔ဝရင္

ကိုယ္ေမးထားတဲ့ေမးခြန္းေလးကိုေျဖေပးဦး"

ထက္ပိုင္ေရွ႕တည့္တည့္ကိုေရာက္လာသည့္ဘုန္းျမတ္သူေၾကာင့္ေနာက္တစ္လွမ္းဆုတ္မိသြားသည္။အနီးကပ္ၾကည့္ေလပိုေခ်ာလာေလမို႔သူ႕ရင္ခုန္ေတာင္ထက္ပိုင္ျပန္ၾကားေနရသည္။

"ကိုယ္ေမးေနတယ္ေလ

ေသနတ္ပစ္တတ္လားလို႔"

အလွေလးေတြစိတ္တိုလာရင္ေၾကာက္စရာေတာ့ေကာင္းသားပင္။

"ပစ္တတ္ပါတယ္..."

"မင္းရဲ႕မွတ္တမ္းအရဆိုရင္ေတာ့

ေသနတ္ကိုအေတာ္ေလးကြၽမ္းက်င္ပုံပဲ"

"အဲ့ေလာက္လဲမဟုတ္ပါဘူး..."

"ခ်ီးက်ဴးရင္လက္ခံလိုက္ေပါ့...

ေရာ့...ဟိုကစက္ဝိုင္းကိုျမင္တယ္မလား

အလယ္ဗဟိုတည့္တည့္ကိုထိေအာင္ပစ္ေလ..."

"ကြၽန္ေတာ့္အေရွ႕ကမဖယ္ပဲဘယ္လိုပစ္ရမွာလဲဗ်"

"တကယ္လို႔ ငါ့ရန္သူကငါ့အေနာက္မွာ

မင္းက ကာကြယ္ေပးရမယ္ဆိုရင္ေရာ..."

ျငင္း၍လည္းရမည္မဟုတ္တာေၾကာင့္ဘုန္းျမတ္သူအေနာက္မွာရွိတဲ့ျမႇားပစ္စက္ဝိုင္းကိုသာခ်ိန္ၿပီးပစ္လိုက္ရသည္။ပစ္မွတ္တည့္တည့္ကိုမွန္သြားသည့္အခါဘုန္းျမတ္သူကလက္ခုပ္တီးလိုက္ရင္း

"ေတာ္တယ္..."

ထက္ပိုင္ရဲ႕ပခုံးကိုခပ္ဆတ္ဆတ္ပုတ္ရင္းေျပာသြားသည့္ဘုန္းျမတ္သူရဲ႕လႈပ္ရွားမႈတစ္ခုခ်င္းစီတိုင္းကိုတစ္ေမ့တစ္ေျမာလိုက္ၾကည့္မိသည္။သူ႕လက္ထဲေသနတ္ကိုတစ္ခါတည္းဆြဲယူရင္းပစ္မွတ္တည့္တည့္ထိေအာင္ပစ္ျပသြားသည္မွာတကယ္ခ်ီးက်ဴးစရာ။လႈပ္ရွားမႈေတြကအရမ္းကိုမိမိုက္လြန္းသည္ေလ။

"ခင္ဗ်ားအရမ္းေခ်ာလြန္းတယ္..."

"အမ္..."

သြားၿပီ...။ထက္ပိုင္စိတ္လြတ္ၿပီးေျပာထြက္မိသြားၿပီ။ဘုန္းျမတ္သူကခဏတာေတာ့ေၾကာင္အေနသလိုမ်ိဳးျဖစ္သြားေပမဲ့ေျဖးေျဖးခ်င္းသေဘာေပါက္သြားသည့္ပုံႏွင့္ရယ္လာသည္။

"ခ်က္ခ်င္းေတာင္အလုပ္ခန႔္ခ်င္သြားသလိုပဲ...

ထားပါေတာ့...ေနာက္တစ္ေယာက္ဝင္ခဲ့ဖို႔ေျပာလိုက္"

ဘုန္းျမတ္သူတစ္ေယာက္သက္ျပင္းခ်လိဳက္မိျပန္သည္။ထက္ပိုင္...မ်က္ဝန္းေတြကသူ႕ကိုေငးေမာလြန္းေနသည္။လ်င္ျမန္ဖ်တ္လတ္‌မႈရွိေပမဲ့တစ္ခ်ိန္လုံးသူ႕ကိုေငးေနျခင္းကတကယ္စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစသည္။

'knock knock'

"ဝင္ခဲ့"

ဒုတိယဝင္လာသူက'လင္းျမတ္'

"‌မဂၤလာရွိတဲ့နံနက္ခင္းမွာ

အခုလိုBossေခ်ာေခ်ာေလးနဲ႕ေတြ႕ခြင့္ရတာ

ကြၽန္ေတာ္သိပ္ကံေကာင္းတာပဲ"

၃၀ဆိုေသာအသက္သည္ငယ္႐ြယ္သည္ေတာ့မဟုတ္။သို႔ေသာ္လဲသြက္လက္လန္း‌ဆန္းေနသည့္ဟန္ပန္သည္သေဘာက်စရာ။ႏႈတ္ေရးခ်ိဳေသာလူတစ္ေယာက္ျဖစ္မည္ဆိုတာခန႔္မွန္းေနစရာေတာင္မလိုအပ္။

"ကိုယ္ကအလုပ္အင္တာဗ်ဴးဖို႔ပဲစိတ္ဝင္စားတယ္

မင္းနဲ႕flirtေနဖို႔ကိုယ့္မွာအခ်ိန္မရွိတာမို႔လို႔

စိတ္မရွိပါနဲ႕"

"စိတ္မရွိရပါဘူးဗ်ာ..."

"ဒီမွာေရးထားတာကြၽမ္းက်င္တာ

kenjutsu တဲ့အထင္ႀကီးစရာပဲ

ဆိုေတာ့ကာ... samurai ေတြကို

သေဘာက်တယ္ေပါ့"

"သူတို႔ရဲ႕သိုင္းပညာကို

သေဘာက်တာပါ...ကြၽန္ေတာ့္အထင္

Bossကလဲ katanaေတြကိုႀကိဳက္တတ္တာပဲ"

႐ုံးခန္းထဲမွာအလွထားထားတဲ့ဓားေတြကိုတစ္ခ်က္ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ရင္းေျပာလာတဲ့လင္းျမတ္ေၾကာင့္ဘုန္းျမတ္သူၿပဳံးလိုက္မိသည္။သူ႕႐ုံးခန္းထဲကိုသတိလက္လြတ္မဝင္လာပဲတစ္ခန္းလုံးနီးပါးကိုအကဲခတ္ေနတာပဲ။

"နည္းနည္းေလာက္ကစားၾကည့္ၾကမလား..."

"မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာ‌ေလးကိုေတာ့မထိခိုက္ေစခ်င္ဘူး"

"စၾကမယ္ေလ...ေရာ့ယူလိုက္...

ေသြးစထြက္တဲ့သူအရႈံး"

katanaတစ္ခုကိုပစ္ေပးလာသည့္အခါအႏွစ္ႏွစ္အလလကေလ့က်င့္ထားေသာလက္တို႔သည့္သူ႕အလိုလိုတုန႔္ျပန္လာကာကြၽမ္းက်င္စြာပဲဓားကိုဖမ္းယူလိုက္နိုင္ေလသည္။

ဘုန္းျမတ္သူအသင့္အေနအထားႏွင့္ပဲေစာင့္ေနလိုက္သည္။ႏွစ္ေယာက္လုံးသတိထားရမည္ေလ။ဓားအစစ္ေတြမို႔တစ္ခ်က္လြဲေခ်ာ္သြားရင္ဒုကၡေရာက္သြားမည္သာ။

ဓားသံတခြၽင္ခြၽင္သည္႐ုံးခန္းထဲတြင္ပ်ံ့ႏွံလာသည္။လွပေသာသိုင္းကြက္မ်ားကိုပုံေဖာ္‌ေနၾကသည့္လင္းျမတ္ႏွင့္ဘုန္းျမတ္သူ။

ဘုန္းျမတ္သူ၏ဓားအသြားအလာသည္လွပသည္သိမ္ေမြ႕သည္။လူသတ္လက္နက္ကို ကိုင္ေဆာင္ထားသည္ႏွင့္မတူညီပါပဲကကြက္တစ္ခုကိုပုံေဖာ္ေနသကဲ့သို႔။တစ္ကြက္ခ်င္းသည္ခန႔္မွန္းရခက္ခဲသည္။မည္သည့္ကိုမွထိခိုက္ေစလိုခ်င္းမလ်င္းမရွိသလို။

လင္းျမတ္၏ဓားအသြားအလာသည္ခံစစ္တစ္ခုကဲ့သို႔။လာတိုက္လွ်င္ျပန္တိုက္လိုက္မည္...လာမတိုက္လွ်င္စစ္ျမႇူမည္။ဓားအသိမ္းဓားအထုတ္တို႔သည္ေလ၏အလ်င္ကဲ့သို႔ျမန္ဆန္ေပမဲ့သိမ္ေမြ႕ျခင္းတို႔ကင္းမဲ့ကာရက္စက္လြန္းလွေပသည္။

"အာ့..."

သိုင္းကြက္လွလွတစ္ခုသည့္ပါးျပင္ေပၚမွျဖတ္ေျပးသြားေလ၏။မည္သည့္အားအင္မွမပါဝင္တာေၾကာင့္ႀကီးႀကီးမားမားေတာ့ဒဏ္ရာမျဖစ္သြားရွပ္ထိသြား႐ုံေလးသာ။ေသြးစအနည္းငယ္စီးက်လာ႐ုံမွလြဲ၍ဘာမွမျဖစ္ခဲ့။

ေအာင္နိုင္သူတစ္ေယာက္လိုၿပဳံးေနသည့္မ်က္စိေရွ႕ကဘုန္းျမတ္သူကိုၾကည့္ရင္းလင္းျမတ္အနည္းငယ္စိတ္တိုလာရသလို။ဒီႏွစ္ေတြထဲမွာဘယ္သူ႕မွ သူ႕ကိုအနိုင္မယူနိုင္ေသးဘူး။

သူ႕ရဲ႕အလစ္တိုက္ခိုက္မႈကိုသိေနသည့္အလားခပ္ျမန္ျမန္ေရွာင္ရွားလိုက္သည့္ဘုန္းျမတ္သူ။ျမန္ဆန္စြာေရွာင္လိုက္ေပမဲ့ဘယ္ဘက္လက္ေမာင္းတြင္ေတာ့ျပတ္ရွရာတစ္ခုက်န္ခဲ့ေလသည္။

"မင္းကအရႈံးကိုလက္မခံနိုင္ဘူးပဲ

ဒါမဲ့မဆိုးပါဘူး...

မင္းလက္ရည္ကိုငါတကယ္ႀကိဳက္တယ္

ေသခ်ာေပါက္မင္းကိုခန႔္လိုက္ၿပီ...

ေနာက္တစ္ေယာက္ဝင္နိုင္ၿပီလို႔ေျပာ‌လိုက္...

ဪ...ၿပီးေတာ့

မင္းကိုင္ထားတဲ့ဓားကမင္းရဲ႕kenjutsuကိုသေဘာက်လိဳ႕

အပိုင္ေပးတာ...ယူလိုက္"

လင္းျမတ္ထြက္သြားေတာ့ေနာက္ထပ္ဝင္လာသူရဲ႕နာမည္က'ေကာင္းခန႔္'။၂၅ႏွစ္ဆိုေသာလူငယ္ေလးေပမဲ့အရပ္အေမာင္းကေတာ့ေလးစားစရာ။ဘုန္းျမတ္သူထက္အနည္းငယ္ျမင့္သည္။6'1"ေလာက္ခန႔္မွန္း‌ေျခရွိနိုင္ပါ၏။ေတာင့္တင္းခႏၶာကိုယ္ႂကြက္သားေတြကဝတ္လာတဲ့ကိုယ္ၾကပ္အကၤ်ီေၾကာင့္အထင္းသားေပၚလြင္ေနေပ၏။

"တိုက္ကြမ္ဒိုသင္တန္းျပဆရာဆို"

ထက္ပိုင္လိုပဲဘုန္းျမတ္သူကိုခပ္ေငး‌ေငးၾကည့္လာျပန္သည္။

"ဟုတ္ပါတယ္ခင္ဗ်..."

"ကိုယ့္႐ုံးခန္းထဲကပစၥည္းတစ္ခုကိုမွမထိခိုက္ေစပဲ

ကိုယ့္ကိုတိုက္ခိုက္ၾကည့္ေလ..."

အားသိပ္မပါတဲ့ေျခကန္ခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ကဘုန္းျမတ္သူကိုေလွ်ာ့တြက္ထားမွန္းသိသာေနသေယာင္။သို႔တည္းမဟုတ္ ပစၥည္းေတြကို မထိခိုက္မိေစရန္ေရွာင္တိမ္းေနရ၍လည္းျဖစ္နိုင္ပါသည္။

"ဒီေလာက္ပဲလား..."

ဘုန္းျမတ္သူကေလွာင္ရယ္ရယ္ရင္းစကားဆိုေတာ့ေကာင္းခန႔္ရဲ႕ေျခေထာက္လႈပ္ရွားမႈေတြကပိုျမန္လာသည္။တိုက္ကြမ္ဒိုကစားသမားအသြင္ေျပာင္းလာသည့္အခါျမန္ဆန္ေသာခႏၶာကိုယ္လႈပ္ရွားမႈ၊တိက်ေသာေျခကန္ခ်က္ေတြႏွင့္ေ႐ႊ႕သြားေသာအကြက္အခ်ိဳ႕က တစ္ကယ္ကိုခ်ီးက်ဴးစရာပင္။

လက္ရည္စမ္းပြဲကျမင္သူတိုင္းကိုအံ့ဩေစမွာအမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ဘုန္းျမတ္သူဆိုသည္မွာတည္ၿငိမ္ေသာ၊လူႀကီးလူေကာင္းဆန္ေသာ၊ေႏြးေထြးေသာလူတစ္ေယာက္ျဖစ္တာမို႔ယခုကဲ့သိုတိုက္ခိုက္ေရးရာပိုင္းတြင္ကြၽမ္းက်င္လိမ့္မယ္ဟုမည္သူကမွ်ထင္ထားမည္မဟုတ္ပါေလ။

ေကာင္းခန႔္ ဘုန္းျမတ္သူကိုအထင္မေသးရဲ။သူသတိတစ္ခ်က္လြတ္သြားလွ်င္သူရႈံးမည္သာ။တစ္ျခားတစ္ဖက္မွာလဲအခန္းထဲကပစၥည္းေတြကိုမထိခိုက္ေစရဆိုေသာစည္းကမ္းရွိသည္။တစ္ကယ္ကိုမလြတ္မလပ္ႏွင့္တိုက္ခိုက္ေနရတာပဲျဖစ္သည္။

ဘုန္းျမတ္သူ၏ဟာကြက္တစ္ခုကိုအမိအရဖမ္းမိသြားၿပီမို႔အလစ္တြင္ျဖတ္ကန္လိုက္သည့္အခါဟန္ခ်က္ပ်က္၍သူ႕ကိုယ္ေပၚၿပိဳလဲလာေသာဘုန္းျမတ္သူ၏ခႏၶာကိုယ္။ႏူးညံ့စြာေထြးေပြ႕မိလိုက္ေတာ့မ်က္စိေရွ႕ကအလွေလးကသူ႕ရင္ခြင္ထဲေရာက္လာတယ္ဆိုတဲ့အသိကေကာင္းခန႔္ကိုသတိလက္လြတ္ျဖစ္သြားေစသည္။ျပန္ေတာင္မလႊတ္ေပးမိ။

တံခါးဖြင့္သံႏွင့္အတူျမင္လိုက္ရတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။တံေတာင္ႏွင့္တြတ္ခံလိုက္ရေသာေကာင္းခန႔္၏ရင္ဘတ္သည္စူးေအာင့္၍သြားေလသည္။

"အဲ့တာဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ"

"ရွိုင္းထက္ေအာင္...

ဝင္မယ္ဆိုတံခါးေခါက္ေလ"

"အဲ့ဒါမွျပင္ဆင္ခ်ိန္ရေအာင္လို႔လား...

တကယ္ဗ်ာ...

ေက်ာင္းေျပးလာရတာနဲ႕မတန္ဘူး"

အျပင္ကိုစိတ္တိုကာထြက္သြားတဲ့ရွိုင္းထက္ေအာင္ေနာက္ကိုအေျပးလိုက္ရသည္။သူတို႔အေျခအေနကိုအကဲခတ္ေနသည့္သီရိေမကိုလဲမွာသင့္တာတစ္ခ်ိဳ႕မွာခဲ့ရေသးသည္။

"က်စ္...အထင္လြဲေနၿပီ...

သီရိေမ!...က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ကို

မစစ္ေတာ့ဘူး...အခုသုံးေယာက္ကိုပဲ

ေ႐ြးလိုက္ၿပီ...ငါရွိုင္းထက္ေအာင္ေနာက္လိုက္သြားဦးမယ္"

"ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့"

သီရိေမကိုယ္တိုင္ေတာင္လန႔္သြားရသည္မဟုတ္လား။

-Bossေရကံေကာင္းပါေစ-

* * *

ေျပးထြက္သြားတဲ့ေကာင္ေလးေနာက္ခပ္သြက္သြက္ေျပးလိုက္မိေတာ့ထိုေကာင္ေလးကတစ္ျခားတစ္ဖက္ကိုေကြ႕ေျပးသည္။သူတို႔ဟာကုမၸဏီအတြင္းမွာလိုက္တန္းေျပးတန္းကစားေနသလို။ထိုေကာင္ေလးရဲ႕ဦးတည္ရာက ကားပါကင္ျဖစ္ေနမွန္းဘုန္းျမတ္သူသတိမထားမိခဲ့ပါေခ်။

အနည္းငယ္ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ကားပါကင္မွာရွိုင္းထက္ေအာင္ကိုမ်က္ေျချပတ္သြားသည္။သတိလက္လြတ္၍ဘာကိုမွသိပ္မေတြးနိုင္ေတာ့။ဒါသည္ကပင္သူ႕ရဲ႕အမွားတစ္ခုပင္။အထင္လြဲသြားမွာကိုစိတ္ပူလြန္းသြားတာမို႔ရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕ေခ်ာင္ပိတ္ျခင္းကိုခံလိုက္ရေလသည္။ရည္႐ြယ္ခ်က္ခ်က္ရွိရွိကားပါကင္ကိုေခၚလာသည့္ရွိုင္းထက္ေအာင္ကိုစိတ္ထဲကေတာ့ခ်ီးက်ဴးမိလိုက္ေလရဲ႕။

ဘုန္းျမတ္သူရဲ႕ကိုယ္ဟာနံရံႏွင့္ရွိုင္းထက္ေအာင္ၾကားမွာညွပ္ထားျခင္းခံရသည္။ဘာစကားမွမေျပာနိုင္ခင္မွာတင္ဘုန္းျမတ္သူရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြဟာၾကမ္းတမ္းစြာအနမ္းခံလိုက္ရေလၿပီ။

"အြန္း...အြန္း"

အရင္လိုႏူးညံ့ေနသည့္ေကာင္ေလးမဟုတ္ေတာ့ပဲၾကမ္းတမ္းေနသည့္ေကာင္ေလးေၾကာင့္ဘုန္းျမတ္သူအသက္ရႉရခက္ခဲလာသည္။ခုနကအကန္ခံထားရသည့္အရွိန္လဲရွိေနတာေၾကာင့္ပို၍ပင္႐ုန္းရတာခက္ခဲေနသည္။အနည္းငယ္တြန္းထိုး႐ုန္းကန္မိေတာ့...

"သူနဲ႕က်ေတာ့မ႐ုန္းဘူးမလား"

"ရွိုင္းထက္ေအာင္..."

သူ႕အသံသည္အနည္းငယ္ငိုသံစြက္ေနသည့္အခါသူ႕ကမၻာငယ္ေလးကအလန႔္တၾကားသူ႕ကိုၾကည့္လာေလသည္။

"ဘာလို႔ကိုယ့္ကိုမယုံၾကည္ရတာလဲ

ဘာလို႔တဇြတ္ထိုးေတြးပစ္လိုက္ရတာလဲ

ဘာလို႔...ဘာလို႔..."

ဘုန္းျမတ္သူ၏မ်က္ရည္တစ္စသည္ပါးျပင္ေပၚကစီးက်၍ေျမျပင္ေပၚက်သြားေလရဲ႕။ဟုတ္ပါသည္။သူဟာသူ႕ကမၻာငယ္ႏွင့္ဆိုလွ်င္အလိုလိုကိုေပ်ာ့ညံ့သြားရေလသည္။

"ကြၽန္ေတာ့္ကိုအခုရွင္းျပ..."

ရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕ေလသံဟာတင္းမာေနဆဲပင္။ဘုန္းျမတ္သူရဲ႕မ်က္ရည္ေတြကိုအသာအယာသုတ္ဖယ္ေပးလာေပမဲ့ေလသံကေတာ့စိတ္ဆိုးေနေသးေၾကာင္းျပေနေလသည္။

"ကိုယ္bodyguardသုံးေယာက္ေလာက္လိုအပ္လို႔

အေရွ႕ကႏွစ္ေယာက္ကိုလဲကိုယ္စစ္ေဆးတာပဲ

သူကတိုက္ကြမ္ဒိုသင္တန္းကနည္းျပတစ္ေယာက္မို႔လို႔

ကိုယ္နဲ႕တိုက္ခိုက္ခိုင္းတာ...ကိုယ့္ဟာကြက္ကိုသူရသြားလို႔

ကိုယ့္ေျခေထာက္ကို သူကကန္လိုက္ေတာ့

ဟန္ခ်က္မထိန္းနိုင္ေတာ့ပဲလဲသြားတာကိုသူကထိန္းေပးတာ"

"အၾကည္ဆိုက္ေနတာကေရာဘာလဲ...

သူ႕မ်က္လုံးေတြထဲမွာအခ်စ္ေတြဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ေနတာကို

ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ျမင္ရတယ္"

သဝန္တိုျခင္း ဆိုတဲ့အရာကသူ႕ကမၻာငယ္ေလးဆီကိုဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာသည္ပဲ။

"မင္းမႀကိဳက္ရင္ကိုယ္သူ႕ကိုမခန႔္ေတာ့ဘူး...

အာ့...ေတာင္းပန္ပါတယ္...ကိုယ္ဓားထိထားတယ္"

ရွိုင္းထက္ေအာင္ျမင္လိုက္ရသည္ကသူတင္းၾကပ္စြာဆုပ္ကိုင္ထားေသာသူ႕ဦး၏ဘယ္ဘက္လက္ေမာင္းတြင္ဓားဒဏ္ရာေလးတစ္ခု။တင္းၾကပ္စြာဆုပ္ကိုင္လိုက္မိတဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ေသြးေတြစီးက်လာေလရဲ႕။

"ဟင္...ဦးရာ...တစ္ကယ္ပါပဲ

အႏၱရာယ္ႀကီးတဲ့စစ္ေဆးတာကိုမွလုပ္ရသလား...

လာ႐ုံးခန္းထဲမွာFirst aidရွိတယ္မလား

ကြၽန္ေတာ္ေဆးထည့္ေပးမယ္"

"ကိုယ့္ကိုအထင္မလြဲနဲ႕ေတာ့ေနာ္

ေက်ာက္မ်က္ရတနာျပပြဲကတအားနီးေနၿပီမို႔လို႔

ကိုယ္bodyguardေခၚတာ...

ဒီတစ္ခါကအႏၱရာယ္မ်ားလို႔...အရင္တစ္ခါနဲ႕မတူဘူး"

စကားျပန္မေျပာပဲလက္ကိုသာအတင္းဆြဲေခၚေနသည့္ရွိုင္းထက္ေအာင္ေၾကာင့္ဘုန္းျမတ္သူ႐ုန္းထြက္လိုက္မိသည္။ရွင္းျပတာကိုနားမေထာင္ခ်င္တဲ့သူကို ထပ္မံရွင္းမျပခ်င္ေတာ့။သူ႕ရဲ႕မာနတရားသည္ထိုမွ်ေလာက္သည္းခံစိတ္မႀကီးမား။

"ကိုယ့္ကိုမယုံၾကည္နိုင္ရင္...

အခုခ်က္ခ်င္းကိုယ့္နဲ႕လမ္းခြဲလိုက္စမ္းပါ"

ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ထြက္သြားဖို႔ဟန္ျပင္လိုက္သည့္အခါသူ႕ခါးေတြကိုဖက္တြယ္လာသည့္ရွိုင္းထက္ေအာင္။

"ယုံပါတယ္...ဦးကိုယုံၾကည္ပါတယ္

စိတ္အလိုလိုက္ၿပီးတဇြတ္ထိုးလုပ္မိတဲ့

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမုန္းေနလို႔ပါ...

ကြၽန္ေတာ္လမ္းခြဲမေပးနိုင္ဘူးေနာ္

ဦးဘက္ကထားခဲ့ရင္ေတာင္ကြၽန္ေတာ္ကလိုက္ကပ္ေနမွာ

ကြၽန္ေတာ္ေျပာၿပီးသား...ေသရင္ေတာင္ဦးကိုမထားခဲ့ဘူးလို႔"

ရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕ပါးစပ္ကိုလက္နဲ႕ပိတ္ပစ္လိုက္သည္။သူ႕အိပ္မက္ကသူ႕ကိုေျခာက္လွန႔္ေနတုန္းပဲမို႔လို႔အဲ့ဒီ'ေသ'ဆိုတဲ့စကားကိုသူမၾကားခ်င္ဘူး။

"သိၿပီ...ေက်ာင္းလစ္လာတယ္လို႔ေျပာတယ္မလား

ေက်ာင္းကိုပဲျပန္လိုက္ေတာ့...

ကိုယ္မင္းကိုစိတ္ဆိုးေနတယ္"

'ကိုယ္မင္းကိုစိတ္ဆိုးေနတယ္'တဲ့ဘယ္လိုေတာင္ခ်စ္စရာေကာင္းမႈႀကီးလဲ။ခ်စ္လြန္းလို႔ဘယ္သူမွမျမင္နိုင္ေအာင္ဖြက္ထားခ်င္မိတာကိုဦးမသိဘူး။ခ်စ္လြန္းလို႔အ႐ူးတစ္ပိုင္းျဖစ္ေနတာကိုဦးမသိဘူး။ဦးကိုမလႊတ္ေပးပဲပိုၿပီးေတာ့သာတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္လိုက္မိသည္။

"ရွိုင္းထက္ေအာင္‌ေရ

စိတ္ေတြတအားလြတ္ေနလား...

လက္ေမာင္းကဒဏ္ရာက

ဖက္လိုက္႐ုံနဲ႕မေပ်ာက္သြားဘူး"

"ေတာင္းပန္ပါတယ္...

လာပါကြၽန္ေတာ္ေဆးထည့္ေပးမယ္ေနာ္"

ၿပဳံးရယ္ေနတဲ့ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ကိုတိုင္အကြယ္ကေနၾကည့္ေနသူတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ပါ၏။ေဒါသထြက္ေနသည့္မ်က္ဝန္းေတြကအခုခ်က္ခ်င္းပင္လူတစ္ေယာက္ကိုသတ္ပစ္နိုင္သည္အထိ။

*_________*

A/N-ေနာက္တစ္ပိုင္းကပုံေတြနဲ႕ရွင္းလင္းခ်က္‌မို႔ေသခ်ာဖတ္ပါ။

ဦးဘုန္းျမတ္သူကသာမန္လူလုံးဝမဟုတ္ပါဘူး

ေသနတ္ကိုင္တာလဲတအားကြၽမ္းပါတယ္

kenjutsu လဲကစားတတ္ပါတယ္

တိုက္ကြမ္ဒိုလဲေတာ္ပါတယ္

သူ႕ကေလးတစ္ေယာက္တည္းအတြက္သာ

ခ်စ္စရာအလွေလးပါ...

က်န္တဲ့သူကေတာ့ရင္ဘက္မွာအေပါက္ျဖစ္မလား

ေခါင္းျပဳတ္မလား

အကန္ခံရမလားဆိုတာမသိနိုင္ပါဘူး :P

Btwဦးဘုန္းျမတ္သူရဲ႕Bodyguardေ႐ြးခ်ယ္ပုံကရွယ္မိုက္။

Gunသမားတစ္ေယာက္

ဓားသမားတစ္ေယာက္

လက္ဗလာနဲ႕တိုက္ခိုက္တဲ့တစ္ေယာက္ ေ႐ြးသြားတာေနာ္။