************
ဦးရဲ႕ကမၻာငယ္
"မိဘမ်က္ႏွာကို
အိုးမဲသုတ္တဲ့ေကာင္...ဟမ္
ငါတို႔မွာေတာ့ငါတို႔သားေလးလိမၼာတယ္ဟဲ့ဆိုၿပီး
ျမႇောက္စားထားရတာ...အခုေတာ့
အသိုင္းအဝိုင္းထဲမွာဘယ္လိုမ်က္ႏွာျပရေတာ့မလဲ
ေျပာစမ္း...ရွိုင္းထက္ေအာင္"
ရွိုင္းထက္ေအာင္ဒူးေထာက္ရင္းေခါင္းကိုသာတြင္တြင္ငုံ႕ထားမိသည္။တစ္ေန႕သိသြားၾကမည္ဆိုတာသိေပမဲ့ယခုကဲ့သို႔ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ႀကီးသိသြားၾကလိမ့္မည္ဟုသူမေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့တာအမွန္ပင္။
"ကြၽန္ေတာ္လဲလူပဲ
ကြၽန္ေတာ့္ခံစားခ်က္နဲ႕ကြၽန္ေတာ္ရွိတယ္"
"သမီးကိုယ္တိုင္
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုမိတ္ဆက္ေပးခဲ့တာ
သူ႕အျပစ္မဟုတ္ဘူးသမီးအျပစ္..."
ေမာင္ျဖစ္သူေရွ႕မွမားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ၿပီးကာကြယ္ဖို႔စႏၵာေအးဆုံးျဖတ္ထားၿပီမို႔ျဖစ္လာမည့္ျပႆနာကိုခါးစည္းခံ႐ုံသာ။
"ဘုန္းျမတ္သူကလူႀကီးျဖစ္ၿပီး
ဒါေလးကိုေတာင္မဆုံးျဖတ္နိုင္ဘူးလား
သူ႕လုပ္ရပ္က ကေလးရဲ႕တက္လမ္းကိုပိတ္ေနတယ္ဆိုတာ
မသိဘူးလား"
"ဦးအျပစ္မဟုတ္ဘူးလို႔...
ကြၽန္ေတာ့္ကိုဆူခ်င္သေလာက္သာဆူ
ဦးကိုေတာ့အျပစ္မေျပာပါနဲ႕..."
"နင္...တိတ္စမ္း"
"အား...ေမေမ!"
နဖူးကိုလာမွန္သည့္ဖန္ခြက္ေၾကာင့္ဒူးေထာက္ေနရာမွတစ္ခ်က္ယိုင္သြားရသည္။နဖူးကေသြးစေတြကိုစမ္းမိေတာ့မယုံၾကည္နိုင္ေလာက္ေအာင္။စီးက်လာတဲ့ေသြးေတြကိုလက္ခုံနဲ႕သုတ္ပစ္လိုက္ရင္းေခါင္းကိုေမာ့ေပးထားလိုက္သည္။ထပ္ၿပီးပစ္ေပါက္ခ်င္လိုကပစ္ေပါက္လိုက္ဟူသည့္သေဘာ။
စႏၵာေအးကေမာင္ျဖစ္သူရဲ႕အေရွ႕တြင္ကြယ္လိုက္သည္။လင္းလက္ထြန္းမွာလဲအေမျဖစ္သူကထိုကဲ့သို႔ၾကမ္းတမ္းစြာျပဳမူမည္ဟုမထင္ထားခဲ့တာေၾကာင့္ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ။ထိုရန္ပြဲတြင္မထင္မွတ္ထားရေလာက္ေအာင္တည္ၿငိမ္ေနသူမႈဦးစည္သူရွိုင္းပင္။ရွိုင္ထက္ေအာင္ကိုက႐ုဏာသက္စြာၾကည့္ရင္းသက္ျပင္းခ်သည္။
"ရွိုင္းထက္ေအာင္...
အေဖမင္းကိုထူးၿပီးမဆူခ်င္ေတာ့ေပမဲ့
မင္းလုပ္ရပ္ကမွန္မေနဘူးဆိုတာေတာ့
မင္းသိတယ္မလား
ျဖစ္နိုင္ရင္ဒီရက္ပိုင္းမင္းအေမမ်က္စိေရွ႕သြားမေနနဲ႕
ထပ္ၿပီးရန္ျဖစ္ၾကရင္ငါလဲစိတ္မခ်မ္းသာဘူး..."
"အလိုလိုက္...အဲ့မွာအလိုလိုက္ေနလိုက္...
အဲ့တာေၾကာင့္ရွင့္သားပ်က္စီးခ်င္တိုင္းပ်က္စီးေနတာ"
"ဘာကြ...
ငါကအလိုလိုက္တယ္ပဲျဖစ္ရဦးမယ္
ေနစမ္းပါဦး
ငါ့သားကိုပ်က္စီးတယ္လို႔ေျပာရေအာင္
ငါ့သားကဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ
သူမ်ားပစၥည္းသြားခိုးေနလို႔လား
မူးယစ္ေဆးဝါးေတြသုံးစြဲေနလို႔လား
စကားကိုဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ေျပာ"
ရွိုင္းထက္ေအာင္မ်က္ႏွာပူရသည္။သူ႕အတြက္နဲ႕မိဘႏွစ္ပါးရန္ျဖစ္ေနရသည္။မ်က္ရည္စတစ္ခ်ိဳ႕ကပါးေပၚစီးက်လာခဲ့ေလ၏။ဦးကိုခ်စ္မိတာကအမွားဆိုရင္ေတာင္သူထပ္ခါထပ္ခါက်ဴးလြန္မိေနဦးမွာပါပဲ။ဦးကိုခ်စ္ခဲ့မိတာကိုအမွားတစ္ခုလို႔သူဘယ္တုန္းမွမျမင္ခဲ့ပါဘူး။
"သြား...မင္းဦးဆီမွာခဏသြားေနလိုက္
မင္းပစၥည္းနည္းနည္းပါးပါးယူသြားလိုက္
အေမကခ်က္ခ်င္းစိတ္ေျပဦးမွာမဟုတ္ဘူး
ဘုန္းျမတ္သူကိုလဲစိတ္ေအးေအးထားခိုင္းလိုက္ဦး
သူ႕အေမပါလာရင္ျပႆနာ ပိုႀကီးသြားလိမ့္မယ္"
စႏၵာေအးကအနားကိုကပ္ၿပီးတိုးတိုးေျပာလာသည္။အခုအေျခအေနအရသူ႕ကိုေရွာင္ေစခ်င္သည္ထင္။လင္းလက္ထြန္းကလဲေထာက္ခံသည့္အလားေခါင္းေျဖးေျဖးခ်င္းညိတ္ျပသည္။ရွိုင္းထက္ေအာင္ၿပဳံးလိုက္မိသည္ထင္။သူ႕တြင္ဘာမွမရွိေပမဲ့သူ၏အစ္မႏွစ္ေယာက္ကေတာ့သူ႕အေပၚတစ္ကယ္ေကာင္းလြန္းပါ၏။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
အစ္မတို႔သာမရွိရင္
ကြၽန္ေတာ္႐ူးသြားမွာ"
"ေနာက္မွေက်းဇူးဆပ္ဖို႔ျပင္...
အခုေတာ့ျမန္ျမန္သြား...
မင္းဆီရန္စေတြလြင့္မလာခင္"
စႏၵာေအးကရယ္စစႏွင့္သူ႕ကိုေျပာလာေလသည္။အရမ္းႀကီးစိတ္မပူေစခ်င္တာလဲျဖစ္နိုင္သည္။
"ဘယ္ကိုေျခလွမ္းေတြလွမ္းမို႔လဲ..."
"ဦးဆီသြားမလို႔..."
"ဘာေျပာတယ္...မင္း !
ဒီအေမကိုအေလးမထားဘူးေပါ့"
"အေလးမထားတာမဟုတ္ဘူး
ကြၽန္ေတာ့္ကိုနားမလည္ေပးနိုင္ဘူးလား
ကြၽန္ေတာ္ဦးဘုန္းျမတ္သူကိုခ်စ္တယ္လို႔!"
ရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕ေအာ္သံကအေတာ္ေလးက်ယ္သြားေလေတာ့ေဒၚသီတာၿငိမ္းေရာဦးစည္သူရွိုင္းပါတအံ့တဩၾကည့္လာၾကသည္။လင္းလက္ထြန္းကအေျခအေနေတြဒီထက္မလြန္လာခင္ရွိုင္းထက္ေအာင္ကိုဆြဲေခၚရတယ္။ကားထဲကိုဝင္ခိုင္းေတာ့လူကအသက္မပါသလို။လင္းလက္ထြန္းသက္ျပင္းေမာသာခ်မိလိုက္ျပန္တယ္။တစ္ကယ္ပါပဲ...သူမပါေရာၿပီးစိတ္ေမာရတယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္..."
ေခါင္းငုံ႕ရင္းေျပာလာေသာေမာင္ျဖစ္သူကိုစိတ္မေကာင္းစြာၾကည့္လိုက္မိသည္။
"မင္းအမွားမွမဟုတ္တာပဲကြာ...
အခ်စ္ဆိုတာကတားဆီးလို႔မွမရပဲ...
ဟုတ္တယ္မလား..."
"နားလည္ေပးလို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..."
"ငါကမင္းရဲ႕အစ္မ...
မင္းမမွားတဲ့အတြက္မင္းဘက္က
ရပ္တည္ဖို႔အဆင္သင့္ရွိတယ္...
အခုေျပာ...ကုမၸဏီလား
အိမ္လား"
"ဦးစိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာမလိုခ်င္ဘူး..."
"ငါကေတာ့မင္းရဲ႕ဦးဆီပဲပို႔ထားခ်င္တယ္..."
"အစ္မသေဘာ...
ကြၽန္ေတာ္ခဏေလာက္ေမွးခ်င္တယ္"
"အင္း..."
***************
"သီရိေမ...ဒါက..."
"ဟုတ္တယ္...Bossစုံစမ္းခိုင္းထားတဲ့ဟာပါ
ဒီတစ္ခါကေတာ့ေသခ်ာေပါက္ကို
ေသြးရိုးသားရိုးမဟုတ္ဘူး"
"က်စ္...ေက်ာက္မ်က္ရတနာျပပြဲကေနာက္လထဲမွာ
အခုကတည္းကသူတို႔ကလႈပ္ရွားေနၿပီလား..."
"ၿပီးေတာ့...Boss "
သီရိေမကအနားကိုကပ္ရင္းတိုးညွင္းစြာေျပာလာသည္။ထိုစကားကဘုန္းျမတ္သူကိုထိတ္လန႔္သြားေစသည္ကေတာ့အမွန္ပင္။မ်က္ဝန္းလွလွေလးေတြထဲမွာေတာ့အံ့ဩမႈေတြနဲ႕နာၾကည္းမႈေတြျပည့္ႏွက္သြားခဲ့သည္သာ။
"ေသခ်ာလား..."
ေအးစက္တည္ၿငိမ္သြားတဲ့Bossရဲ႕ဟန္ပန္ေၾကာင့္သီရိေမအသက္ရႉရတာေတာင္မဝခ်င္။
"ဝင္လို႔မရပါဘူး...
က်စ္...ဒီေသာက္ကေလး"
တံခါးကိုအတင္းတြန္းဖြင့္ဝင္လာတဲ့ရွိုင္းထက္ေအာင္နဲ႕ရွိုင္းထက္ေအာင္ကိုအထဲမဝင္နိုင္ေအာင္ဆြဲထားတဲ့ေကာင္းခန႔္။
"ဦး!..."
ရွိုင္းထက္ေအာင္ကိုေသခ်ာၾကည့္လိုက္မွနဖူးမွာလဲဒဏ္ရာနဲ႕။ေသြးတိတ္ထားတာမၾကာေသးမွန္းသိသာသည္။ဒါေပမယ့္ဦးဘုန္းျမတ္သူမ်က္ဝန္းေတြထဲမွာအရင္ကေလာက္ႏူးညံ့မႈေတြရွိမေနခဲ့ပါေလ။
"သူ႕ကိုဝင္ခြင့္ေပးလိုက္"
"အိုေကပါ..."
ဘုန္းျမတ္သူေခါင္းကိုေျဖးေျဖးခ်င္းခါသည္။တံခါးမွာရပ္ေနတဲ့ရွိုင္းထက္ေအာင္ကေတာ့ေကာင္းခန႔္ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးေနတုန္းပဲ။
"သိရိေမ...
ဘယ္သူမွငါတို႔အခန္းဆီမလာေစနဲ႕"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ...Boss
လာစမ္းပါေကာင္းခန႔္ရာ..."
သီရိေရာေကာင္းခန႔္ပါထြက္သြားေတာ့မွရွိုင္းထက္ေအာင္ကသူ႕ကိုတင္းေနေအာင္ေျပးဖက္လာသည္။သူ႕အရိုးေတြေတာင္ေၾကသြားၿပီလားေအာက္ေမ့ရသည္။
"ဘာျဖစ္လာလဲေျပာ..."
သူ႕မ်က္ႏွာနားမွနီးကပ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕နဖူးကဒဏ္ရာေလးကိုခပ္ဖြဖြထိကိုင္ရင္းေမးလိုက္မိေပမဲ့ဘာေတြျဖစ္လာသည္ဆိုတာသူသိထားၿပီးသားပါေလ။
"အိမ္ကသိသြားၿပီ..."
"လာ..."
ရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕လက္ကိုဆြဲလို႔sofaေပၚထိုင္ေစသည္။ဗီရိုထဲမွာထည့္ထားတဲ့First aid ပုံးကိုထုတ္လိုက္ရင္းေဆးပစၥည္းအခ်ိဳ႕ကိုစိတ္မရွည္စြာဆြဲထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။သူ႕ကကမၻာငယ္ေလးရဲ႕နဖူးကိုဒဏ္ရာရေအာင္လုပ္လိုက္တဲ့သူကဦးစည္သူရွိုင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ေဒၚသီတာၿငိမ္းပဲျဖစ္ျဖစ္သည္းမခံနိုင္ဘူး။သူ႕ကမၻာငယ္ေလးကိုဘယ္သူမွထိခိုက္ေအာင္မလုပ္သင့္ဘူး။ရွိုင္းထက္ေအာင္ကိုထိတဲ့သူဟာၿငိမ္ၿငိမ္ေလးအိပ္ေနတဲ့က်ားကိုအျမႇီးသြားဆြဲသလိုပဲျဖစ္လိမ့္မယ္။
"ဦးစိတ္တိုေနတာလား..."
"အင္း..."
ဘုန္းျမတ္သူရဲ႕ပုံစံကစိတ္တိုေနမွန္းစိတ္မရွည္မွန္းသိသာေနေပမဲ့ရွိုင္းထက္ေအာင္နဖူးေပၚကေသြးစေတြကိုဂြမ္းစေလးနဲ႕သုတ္ေပးေနတဲ့လက္ေတြကေတာ့ညင္သာေပ်ာ့ေပ်ာင္းေနေလရဲ႕။ေဆးနဲ႕ထိသြားတဲ့ဒဏ္ရာဟာစပ္ေပမဲ့ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ရွိုင္းထက္ေအာင္အတြက္ထိုမွ်ေလာက္မဆိုးဝါးပါဘူး။ဒါေပမဲ့သူဟာဦးဘုန္းျမတ္သူေရွ႕မွာေတာ့ခြၽဲခ်င္ေနတဲ့ကေလးပါပဲ။
"စပ္တယ္လို႔..."
"အရမ္းစပ္ေနတာလား..."
ေဆးထည့္ေပးရင္းနဲ႕ဘုန္းျမတ္သူကေလေအးေအးနဲ႕မႈတ္ေပးလာတဲ့အခါရွိုင္းထက္ေအာင္ရင္ခုန္သံေတြဟာျမန္ဆန္လြန္းလို႔ႏွလုံးသားတစ္ခုလုံးအျပင္ကိုခုန္ေပါက္ထြက္သြားေတာ့မတတ္ပဲ။
ဘုန္းျမတ္သူရဲ႕လက္ေတြေတြကိုဖမ္းခ်ဳပ္လိုက္ရင္းsofaေပၚလွဲခ်မိတယ္။ရွိုင္းထက္ေအာင္ကိုေငးၾကည့္လာတဲ့ဘုန္းျမတ္သူရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြဟာပကတိတည္ၿငိမ္လြန္းေနေလရဲ႕။
"နမ္းခ်င္တယ္..."
"နမ္းေလ..."
ဦးကသူ႕ကိုဘယ္တုန္းကမွမျငင္းခဲ့ဘူး။႐ုန္းနိုင္ရဲ႕သားနဲ႕လဲမ႐ုန္းခဲ့ဘူး။သူ႕ကိုတြန္းဖယ္နိုင္ရဲ႕သားနဲ႕သူအနာတရျဖစ္မွာကိုမလိုလားလို႔တစ္ခါမွအားသုံးၿပီးမတြန္းဖယ္ခဲ့ဘူး။ဦးကိုMargarita pearlsရဲ႕ပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္အျဖစ္သူသိထားတယ္။ေအာင္ျမင္ေနတဲ့လူငယ္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္လို႔သူသိထားတယ္။ဦးအေၾကာင္းသူသိထားတာဒီေလာက္ပါပဲ။
ဦးမွာျဖဴစင္တဲ့အပိုင္းရွိသလို ရက္စက္ၿပီးေသြးေအးတဲ့အပိုင္းလဲရွိတာကိုသူသိတယ္။သူ႕အေရွ႕မွာဘယ္တုန္းကမွထုတ္မျပခဲ့တဲ့အပိုင္းကိုသူသိခ်င္မိပါရဲ႕။တကယ္လို႔အဲ့ဒီအပိုင္းကအရမ္းေသြးေအးၿပီးရက္စက္ေနရင္လဲသူခ်စ္ေပးဖို႔ႀကိဳးစားေနမိမွာပါပဲ။
အေတြးလြန္တဲ့သူ႕ကိုဦးကဆက္ေငးၾကည့္ေနတုန္းပဲ။ေသခ်ာေပါက္မနမ္းျဖစ္ၾကဘူးဆိုတာကိုဦးကခန႔္မွန္းထားၿပီးသားပင္။
"မနမ္းေတာ့ဘူးဆိုရင္လဲဖယ္ေတာ့
ဒဏ္ရာကိုHansaplastကပ္ထားဖို႔ေတာ့လိုတယ္"
"အိမ္ကသိသြားၿပီ..."
ဒီစကားကိုပဲရွိုင္းထက္ေအာင္ထပ္ေျပာမိတယ္။ဦးကသူ႕ကိုေငးၾကည့္လာျပန္တယ္။ဦးမ်က္ဝန္းေတြမွာစကားေတြရွိေနေပမဲ့သူအဓိပၸာယ္မေဖာ္နိုင္ဘူး။
"မင္းရဲ႕ဆုံးျဖတ္အတိုင္းကိုယ္လိုက္ေပးနိုင္ပါတယ္...
ဒါေပမဲ့ဂ်ဴတီကုတ္နဲ႕မင္းကိုေတာ့ျမင္ခ်င္ေသးတယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ဆရာဝန္တစ္ေယာက္လုပ္မယ္ဆိုေတာ့
ရည္႐ြယ္ခ်က္ကိုေတာ့မစြန႔္လႊတ္ဘူးဦး...
ဒါေပမယ့္...ဦးကိုလဲကြၽန္ေတာ္မစြန႔္လႊတ္နိုင္ဘူး"
ရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕ေခါင္းကဆံပင္ေတြကိုဘုန္းျမတ္သူသပ္တင္ေပးလိုက္တယ္။ဒီအေျဖကိုလဲဘုန္းျမတ္သူသိၿပီးသားပါပဲ။ခန႔္မွန္းရသိပ္လြယ္တယ္။ဒါေပမယ့္ရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲစကားကေတာ့သူ႕ကိုအံ့ဩသြားေစေလရဲ႕။
အသက္၂၀အ႐ြယ္ေကာင္ေလးရဲ႕႐ူးမိုက္မိုက္စကားေလးတစ္ခြန္းကအသက္၃၅ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ဘုန္းျမတ္သူရဲ႕ရင္အစုံကိုတစ္စစီဆြဲၿဖဲလိုက္သလိုပါပဲ။
"ဦးအတြက္ဆိုဆရာဝန္တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ဆိုတဲ့ရည္မွန္းခ်က္ကို
စြန့္လႊတ္နိုင္ပါတယ္...
ဦးကိုစြန႔္လႊတ္ရမယ္ဆိုရင္ကြၽန္ေတာ္ေသသြားမွာ
ကြၽန္ေတာ့္ႏွလုံးသားတစ္ခုလုံးမရွိေတာ့သလို
႐ူးၿပီးေသသြားမွာလို႔...ဦးရဲ႕"
ရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြကမ်က္ရည္ေတြနဲ႕ျပည့္ေနတယ္။ထူးဆန္းတာကေတာ့မ်က္ရည္တစ္စမွ်ေတာင္မက်လာခဲ့ပါဘူး။
"မင္း႐ူးေနၿပီပဲ..."
ဘုန္းျမတ္သူရဲ႕အသံမွာႏူးညံ့မႈေတြမရွိေတာ့ဘူး။
ဘုန္းျမတ္သူရဲ႕မ်က္ဝန္းမွာေႏြးေထြးမႈေတြမရွိေတာ့ဘူး။
"ကြၽန္ေတာ္႐ူးေနၿပီ...
ဦးေၾကာင့္...ဦးကိုခ်စ္လြန္းလို႔
ဦးအတြက္ဆိုေဟာဒီႏွလုံးသားတစ္ခုလုံးကို
ျဖဳတ္ေပးလိုက္ဖို႔ေတာင္အဆင္သင့္ရွိတယ္လို႔..."
"ငါကဘာေကာင္ႀကီးျဖစ္ေနလို႔လဲ...
ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ဆိုတဲ့ရည္႐ြယ္ခ်က္ကိုေတာင္
စြန႔္လႊတ္မယ္တဲ့...ငါ့လိုလူအတြက္နဲ႕မ်ား...
႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္ဘာလို႔ေတြးပစ္ရတာလဲ
ရွိုင္းထက္ေအာင္ရယ္..."
"ခ်စ္လို႔...ဦးကို႐ူးမတတ္ခ်စ္လို႔
ဒီရင္တစ္ခုလုံးနဲ႕မဆံနိုင္ေအာင္ခ်စ္လို႔
ကြၽန္ေတာ္႐ူးေနၿပီ
ဦးကိုခ်စ္လြန္းလို႔ကြၽန္ေတာ္႐ူးေနၿပီ...သိရဲ႕လား"
ရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕ေအာ္သံက်ယ္က်ယ္ကိုမၾကားဟန္ျပဳလိုက္ရင္းဘုန္းျမတ္သူသက္ျပင္းခ်သည္။သူ႕ႏွလုံးသားတစ္ခုလုံးလဲစုတ္ျပတ္ေနၿပီဆိုတာေတာ့ရွိုင္းထက္ေအာင္သိမွာမဟုတ္ဘူး။သိေအာင္ထုတ္ျပမွာလဲမဟုတ္ဘူး။
"ေက်ာင္းၿပီးေအာင္တက္
Doctorဘြဲ႕ယူ...အဲ့အခ်ိန္က်ရင္
အခုထက္ပိုလြယ္သြားလိမ့္မယ္"
ဦးရဲ႕စကားကိုနားလည္တာမို႔ေခါင္းပဲညိတ္ျပလိုက္မိတယ္။ဦးကအခ်စ္ေတြကိုမထုတ္ျပဖို႔မ်ားစီစဥ္ေနသလား။အမ်ားႀကီးေလွ်ာက္မေတြးခ်င္ေတာ့တာမို႔ဦးကိုထပ္ၿပီးဖက္ထားလိုက္သည္။ေနာက္ပိုင္းက်ရင္ဦးနဲ႕သိပ္ေတြ႕ရမွာမဟုတ္ဘူး။ဦးကိုခ်စ္ရင္ဦးျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္းလုပ္ေပးဖို႔ကသူ႕တာဝန္။
ရင္ခြင္ထဲကေကာင္ေလးရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုဖြဖြေလးပြတ္ေပးေနလိုက္တယ္ဒီလိုက်ေတာ့ခ်စ္စရာေကာင္ငယ္ေလးပါပဲ။
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္လားဟင္"
ဘယ္လိုေတာင္ကေလးဆန္လိုက္တဲ့ေမးခြန္းေလးလဲ။
"ခ်စ္တာေပါ့...
ဦးရဲ႕ကမၻာငယ္ေလးကို
ဦးကသိပ္ခ်စ္တာေပါ့"
*****************
"ေတာက္!..."
"မင္းစိတ္တိုေနလဲအပိုပဲဆိုတာသိတယ္မလား"
"သိပ္သိတာေပါ့...
သိပ္သိတာေပါ့...
ကြၽန္ေတာ့္ကိုအခုလိုလာအသိေပးလို႔
ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္မိပါတယ္ခင္ဗ်ာ"
"ဘုန္းျမတ္သူကိုမထိခိုက္ေစနဲ႕...
က်န္တာမင္းသေဘာအတိုင္းပဲ"
"အဟက္!...
ဟုတ္ပါၿပီ"
ဘုန္းျမတ္သူရဲ႕Bodyguardတစ္ေယာက္နဲ႕အသက္ခပ္ႀကီးႀကီးအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္။
ဝိုင္ခြက္ကိုယ္စီေသာက္ရင္းစကားေျပာေနၾကတယ္။
စီးပြားေရးေလာကရဲ႕ကစားပြဲစၿပီတဲ့။
Game Start!
*____________*
ဒီရက္ပိုင္းစိတ္အေျခအေနကိုအသင့္ျပင္ထားပါဗ်
Date : 22 | 9 | 2021
Edit:17.11.2022
YOU ARE READING
ဦးရဲ့ကမ္ဘာငယ် (Completed)
Novela Juvenil15နှစ်ကွာတဲ့ Relationship တစ်ခု။ အသက်35နှစ်လုပ်ငန်းရှင်ဦးနဲ့ အသက်20အရွယ်ဆေးကျောင်းသား ကောင်လေးတစ်ယောက်။ Start : 20 | 2 | 2021| End : 20 | 2 | 2022|
