ဦးရဲ႕ကမၻာငယ္
မ်က္ဝန္းခ်င္းဆုံစည္းခဲ့ရာမွစတင္ေသာဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္...။
ထိုေကာင္ေလးရဲ႕အၾကည့္ေတြကိုခပ္ျမန္ျမန္ေရွာင္လႊဲရင္းေျပးထြက္လာခဲ့မိသည္။ယုံနိုင္ၾကရဲ႕လား။သူ႕ရဲ႕စိတ္ေတြကထိုေကာင္ေလးေျပးလိုက္လာဖို႔ကိုေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့မိတယ္ဆိုတာ။ထိုေကာင္ေလးကသူ႕ကိုစိတ္မပ်က္ေစခဲ့ပါဘူး...။အေသအခ်ာကိုေျပးလိုက္လာခဲ့တယ္။Car Parkingေရာက္ခ်ိန္မွထိုေကာင္ေလးကသူ႕ကိုမွီလာေတာ့သည္။သို႔တည္းမဟုတ္...တမင္ပင္လူပ်က္ေသာေနရာထိေျပးေစခ်င္သည္လား...။
"ဦး...
ကြၽန္ေတာ့္ကိုေစာင့္ပါဦး..."
ဦးကိုမွီလာၿပီမို႔ဦးရဲ႕လက္ကိုဆြဲရင္းရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္ထားလိုက္မိသည္။မတိမ္းမယိမ္းရွိေနတဲ့အရပ္ဆိုေသာ္ျငားသူ႕ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္တြင္ဦးကိုယ္ေလးကေသးေသးေလး။ရင္ခြင္ထဲကဦးကသူ႕ရဲ႕ရင္အုပ္ကိုလက္သီးနဲ႕ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းထုလိုက္တာမို႔ေအာင့္သြားရသည္။သူေမ့သြားခဲ့တယ္ဦးကလဲေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ပဲ။
"ငါ့ကိုလႊတ္စမ္း
အရွက္မရွိ..."
"ဆက္႐ုန္းရင္
ကြၽန္ေတာ္ဖက္နမ္းမွာ..."
"မင္း..."
ဦးရဲ႕စကားသံသည္တစ္ဝက္တစ္ပ်က္။ေနာက္မွဆက္ကာထြက္ေပၚလာေသာႏြယ္သက္ခိုင္၏အသံ။
"အယ္...အယ္...
ဒီလိုအေျခအေန...
အဲ...ျပန္ၿပီ...
သာယာတဲ့အခ်ိန္ေလး
ေႏွာင္ယွက္မိပါၿပီ"
ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပင္ျပန္လည္ေျပးထြက္သြားေသာႏြယ္သက္ခိုင္ေၾကာင့္သူရွက္လာရသည္လား...သို႔တည္းမဟုတ္ေနရာမေရွာင္ဆြဲဖက္လိုက္သည့္ရွိုင္းထက္ေအာင္ရင္ပဲအခုန္ျမန္လာသည္လား...Coffeeတစ္ခြက္ေၾကာင့္ရင္တုန္လာသည္လား...ဘုန္းျမတ္သူဘာကိုမွမေတြးနိုင္ေတာ့ပါ။
ခဏေလးပါပဲ...ခဏေလးပဲဒီကေလးရဲ႕ရင္ခြင္က်ယ္မွာမွီထားပါရေစ။အေၾကာင္းအရင္းတစ္စုံတစ္ရာမရွိေပမဲ့...တစ္ကယ္ကို...အခ်ိန္ခဏေလးပါပဲ...။
"ဦး..."
ဩရွရွအသံရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာဘာေတြရွိေနနိုင္မလဲ။
သူမသိခ်င္ပါဘူး...။
မသိခ်င္ေပမဲ့သူဆက္နားေထာင္ေနမိပါသည္။
"ဦးကိုကြၽန္ေတာ္
တစ္ကယ္ခ်စ္တာ..."
ဦးကိုထပ္မံ႐ုန္းထြက္မသြားေစရန္တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားလိုက္ရင္းစကားေတြေျပာေနမိသည္။ၿငိမ္သက္ေနသည့္ဦးကလဲသူ၏စကားသံေတြကိုနားေထာင္ေနမွန္းသူသိပါသည္။
"ဦးယုံၾကည္ေပးပါ
ကြၽန္ေတာ္စိတ္ကစားတာ
လုံးဝမဟုတ္ရပါဘူး...
ၿပီးေတာ့...ႏြယ္သက္ခိုင္က..."
"ေတာ္သင့္ၿပီ...
ကေလးမင္းကငယ္ပါေသးတယ္
ဦးလိုလူတစ္ေယာက္က
မင္းလိုကေလးတစ္ေယာက္နဲ႕
ကစားေပးဖို႔အခ်ိန္မရွိပါဘူး..."
ဦးရဲ႕အသက္ရႉသံျပင္းျပင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွားတစ္စုံတစ္ခုကိုဦးကြယ္ဝွက္ထားခဲ့ပါသည္။ရင္ခြင္ထဲမွ႐ုန္းထြက္ရင္းသူ႕ထံကိုထပ္မံၿပဳံးျပလာေသာဦး။ဦးရဲ႕အသံသည္ခ်ိဳၿမိန္ေနပါလ်က္ဦး၏စကားေတြသည္ခါးသက္လြန္းပါသည္။
Coffeeတစ္ခြက္ကဲ့သို႔ေမႊးပ်ံ့ေသာရနံသည္လူကိုခ်ိဳျမန္မႈခံစားရေစၿပီးအရသာမွာေတာ့ခါးသက္ေလသည္။
"ဦး...
ရက္ေပါင္းသုံးဆယ္...
ဦးကိုကြၽန္ေတာ္
မုန႔္ေတြနဲ႕စာေတြပို႔ခဲ့တာ
ရက္ေပါင္းသုံးဆယ္
ဦးအနားကိုအၿမဲလိုက္ကပ္ေနခဲ့တာ
ရက္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ရွိတယ္
ဦးသေဘာက်တဲ့
Golden Retrieverေခြးေလးကိုကြၽန္ေတာ္
မရရေအာင္သြားဝယ္ခဲ့တာ
ဦးနဲ႕ပတ္သတ္သမွ်ကိစၥေတြကို
မွတ္မိနိုင္ဖို႔...
အၿမဲသတိရေစနိုင္ဖို႔
ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳးစားေနခဲ့တာ
အဲ့တာကိုေတာင္မွ
ကြၽန္ေတာ့္ကဦးကိုကစားေနတယ္လို႔
ေျပာခ်င္ေသးတာလား...
ဦး...ေျဖပါဦး...
ဦးတစ္ကယ္ပဲကြၽန္ေတာ့္အေပၚမွာ
ခံစားခ်က္မရွိတာလား"
"အင္း...
မင္းလိုကေလးတစ္ေယာက္နဲ႕
မကစားနိုင္ဘူး...
ျပန္လိုက္ပါေတာ့...
ဦးကို...ဒီအတိုင္းပဲေပးေနပါ
ကေလးေလး...မင္းက
ငယ္ေသးတယ္..."
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိဦးကသူနဲ႕မကစားေပးနိုင္ဘူးဟူ၍သာျငင္းေနေလသည္။မဆိုင္းမတြျပန္ေျပာလာတဲ့ဦးရဲ႕စကားသံေတြရဲ႕ဆိုလိုရင္းကိုသူေကာင္းစြာသေဘာမေပါက္ခဲ့ပါ။ဦးကသူငယ္ေသးလို႔ျငင္းတာလား။သူကဦးကိုကစားေနတယ္လို႔ဦးကထင္ေနဆဲလား။သို႔တည္းမဟုတ္မိဘႏွစ္ဖက္ျပႆနာျဖစ္မည္ဆိုး၍ေလာ။ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ။
"ဦး...
ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းဆိုတာေလး
တစ္ခုကိုပဲျဖည့္ဆည္းေပးပါ
ဒီသၾကၤန္ကိုကြၽန္ေတာ္နဲ႕
အတူတူေနေပး..."
"ဆိုင္လို႔လား..."
"မသိဘူး...
ကြၽန္ေတာ့္ကိုဒီသၾကၤန္ေလးမွာပဲ
ဦးနဲ႕အတူတူေနခြင့္ျပဳ"
"သၾကၤန္ၿပီးရင္ေရာ..."
"ကြၽန္ေတာ္မသိဘူးဗ်ာ...
ပညာသင္ဆုလဲမယူေတာ့ဘူး
ပညာသင္ဆုရရင္ေတာင္ဦးဆီက
ကြၽန္ေတာ္ဘာမွျပန္ရမွာမဟုတ္ဘူး
ကိုယ့္နိုင္ငံမွာပဲကိုယ္
ရိုးရိုးဆရာဝန္လုပ္လို႔ရသားပဲ"
"ရွိုင္းထက္ေအာင္...
မင္း...မင္း
တစ္ကယ္ကိုဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ
ငါ့အတြက္နဲ႕...
ငါ့အတြက္နဲ႕မ်ား
မင္းရဲ႕ပညာေရးကို
အဆုံးရႈံးခံခ်င္ေနတယ္...
ဘာေၾကာင့္လဲ...
မင္းစာမလုပ္ခ်င္ေတာ့တာ
ငါ့ေၾကာင့္ဆိုၿပီး
ငါ့ကိုတရားခံေနရာမွ
ာနာမည္တပ္ခ်င္လို႔လား"
ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္းဖက္ထားရာမွ႐ုန္းထြက္ကာ ကားေပၚသိ့တက္သြားေသာဦးကိုသူေငးၾကည့္႐ုံမွလြဲမတတ္နိုင္ေတာ့ပါ။သို႔ေပမဲ့သူၿပဳံးေနမိသည္။ဦးသည္သူ႕ပညာေရးအားအထိအခိုက္မခံ။သူ႕ပညာေရးေႏွာင့္ေႏွးမည့္ကိစၥတို႔အားနည္းနည္းေလးမွ်ေတာင္လုပ္ခြင့္မျပဳေပ။ဦး၏စိတ္ထဲတြင္သူ႕အားဂ႐ုစိုက္ေနဆဲသာျဖစ္ေပ၏။အေၾကာင္းကိစၥတို႔သည္ခ်က္ခ်င္းျမန္ဆန္သြားျခင္းတို႔ေၾကာင့္သာဦးကသူ႕ကိုလက္မခံျခင္းသာျဖစ္ေပသည္။
ဘုန္းျမတ္သူကားစတီယာရင္အားၿမဲၿမဲကိုင္ရင္းcondoကိုသာအျမန္ဆုံးေမာင္းသြားလိုက္ခ်င္သည္။
သူစစ္ေဆးခ်င္သည္။
ေပးပို႔ခဲ့ေသာမုန႔္ဘူးေလးမ်ား၃၀ရွိခဲ့သည္လား။
စာတိုေလးမ်ားေရးသားထားေသာ
စာ႐ြက္ေလးမ်ားသည္အ႐ြက္ေရ၃၀ရွိခဲ့သည္လား။
အ႐ုပ္ေလးမ်ားႏွင့္စာ႐ြက္ေခါက္လွလွေလးေတြသည္
အားလုံးေပါင္း၃၀ရွိခဲ့သည္လား။
ေတြးရင္းႏွင့္တစ္သိမ့္သိမ့္အခုန္ျမန္လာေသာႏွလုံးသားအား
သူစိတ္တိုပါသည္။
မိမိထက္၁၅ႏွစ္ငယ္ေသာ အသက္၂၀သာရွိေသးေသာ
ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ႏွင့္ ၃၅ႏွစ္တာ
တည္ၿငိမ္ေနေသာစိတ္ေတြယိမ္းယိုင္ၿပိဳလဲခဲ့ရသည္တဲ့လား။
ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အထိအေထြ႕ကိုမ႐ုန္းကန္နိုင္ဘူးတဲ့လား။
ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ခ်ိဳသာလြန္းတဲ့စကားသံေတြကို
ျငင္းဆန္ဖို႔ခြန္အားမရွိဘူးတဲ့လား။
အခုန္ျမန္ေနတဲ့ႏွလုံးသားရယ္
မေမာေသးဘူးလား...။
တုန္ရင္ေနတဲ့ရင္အစုံရယ္
မပင္ပန္းေသးဘူးလား...။
ရပ္တန္းကရပ္ပါေတာ့ကြယ္...။
မျဖစ္နိုင္တဲ့အရာကိုမေမွ်ာ္မွန္းခ်င္ပါနဲ႕ကြယ္...။
ေရွ႕ေရးေတြအမ်ားႀကီးရွိတဲ့ကေလးငယ္
တက္လမ္းေတြအမ်ားႀကီးရွိတဲ့လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကို
သူဘယ္လိုမ်ား...ဘယ္လိုစိတ္နဲ႕မ်ားလက္ခံေပးရမွာလဲ။
သူ႕ေၾကာင့္လူငယ္ေလးရဲ႕တက္လမ္းေတြဆုံးရႈံးသြားရင္
သူ...ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမုန္းမိေတာ့မွာ။
~~~~~~~~~~~~~
YOU ARE READING
ဦးရဲ့ကမ္ဘာငယ် (Completed)
Novela Juvenil15နှစ်ကွာတဲ့ Relationship တစ်ခု။ အသက်35နှစ်လုပ်ငန်းရှင်ဦးနဲ့ အသက်20အရွယ်ဆေးကျောင်းသား ကောင်လေးတစ်ယောက်။ Start : 20 | 2 | 2021| End : 20 | 2 | 2022|
