ဦးရဲ႕ကမၻာငယ္
"ေနာက္က်တယ္...
ဘယ္ကိုသေဝထိုးေနလဲ..."
အိမ္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္းအေမျဖစ္သူကစီးေမးတာမို႔ရွိုင္းထက္ေအာင္ရယ္လိုက္သည္။ၿပီးမွလက္ထဲကမုန့္ထုတ္ကိုျမႇောက္ျပလိုက္သည္။
"မႀကီးကမုန့္ဝင္ဝယ္ခိုင္းလို႔ပါခင္ဗ်..."
ထိုကိစၥဟာစႏၵာေအးႏွင့္ႀကိဳတင္တိုင္ပင္ၿပီးသားကိစၥပင္။မိသားစုထဲတြင္စႏၵာေအးႏွင့္ရွိုင္းထက္ေအာင္ကအရင္းႏွီးဆုံးေမာင္ႏွမေတြပင္။ေသြးအမ်ိဳးအစားကအစတူညီၾကသည့္စႏၵာေအးႏွင့္ရွိုင္းထက္ေအာင္။
"ဟုတ္တယ္...ေမေမ...
မုန႔္စားခ်င္လာလို႔ေမာင္ေလးကိုမွာလိုက္တာ"
"နင္တို႔ေမာင္ႏွမေတြကတစ္က်ိတ္တည္းတစ္ဉာဏ္တည္းေတြပါ
ငါမသိတာက်လိဳ႕...
အစ္မေရာေမာင္ေရာေျခလွမ္းေတြပ်က္ေနၾကတာမ်ား
ရည္းစားသနာရွိေနၿပီလို႔ေတာင္ထင္ရတဲ့အထိ...ဟင္း
ေသြးတက္တယ္..."
ေဒၚသီတာၿငိမ္းကိနားထင္ကိုလက္မနဲ႕ဖိၿပီးစကားဆိုေတာ့ရွိုင္းထက္ေအာင္ကျပာျပာသလဲအနားေရာက္လာသည္။
"အဆင္ေျပရဲ႕လား...ေမေမ"
"သြားစမ္းပါ...အိမ္မကပ္ပဲ
ဒီအေမကိုပစ္ထားၿပီးေတာ့မ်ား"
"အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူးဆို...ေမေမကလဲ"
စႏၵာေအးေရာရွိုင္းထက္ေအာင္ပါအနားကပ္ၿပီးခြၽဲေနၾကေတာ့ေဒၚသီတာၿငိမ္းမွာစိတ္ၾကာၾကာမတိုနိုင္ေတာ့။ေပ်ာ့ရေတာ့သည္။
ဦးစည္သူရွိုင္းအလုပ္ကျပန္လာေတာ့အေမနားကပ္ခြၽဲေနသည့္ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကိုျမင္သည့္အခါမရယ္ပဲမေနနိုင္။လင္းလက္ထြန္းကေတာ့ပိုကိုပိုလြန္းတယ္ဆိုတဲ့ပုံႏွင့္ႏွာေခါင္းရႈံ႕ရင္းသူ႕အခန္းသူဝင္သြားသည္။
*************
"အခ်စ္နာက်ေနတာလားေမဖူးလႊာရယ္..."
သႏၱာရဲ႕အေမးကိုနားေထာင္းရင္နာက်င္စြာၿပဳံးလိုက္မိသည္။မည္သည့္အေျဖစကားမွမၾကားရေတာ့သႏၱာသက္ျပင္းခ်လိဳက္မိသည္။
"အခ်စ္တာႀကီးကပူေလာင္လိုက္တာေနာ္..."
တစ္ခ်ိန္ကႏြယ္သက္ခိုင္႐ႊတ္ေနာက္ေနာက္ေျပာခဲ့ေသာစကားကိုျပန္ၾကားေယာင္ရင္းသႏၱာေျပာလိုက္မိသည္။
"ဟက္...တရားစခန္းပဲဝင္ရေအာင္ပါ"
ခနဲ႕သည္လား...နာက်င္မႈေတြပြင့္အံလာသည္လားမသဲကြဲတဲ့အသံေၾကာင့္ေမဖူးလႊာကိုသႏၱာတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ေမဖူးလႊာရဲ႕cafeမွာbakerလာလုပ္ျခင္းအေၾကာင္းအရင္းဟာႏြယ္သက္ခိုင္ေၾကာင့္ပင္။သႏၱာကိုယ္တိုင္ေတာင္ႏြယ္ေလးရွိတဲ့ေနရာမွာပဲေနခ်င္တာမို႔လို႔ဒီcafeကိုေရာက္လာခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။
မႏၱေလးကေန႕ရက္ေတြဟာသိပ္ကိုလွပလြန္းခဲ့ပါသည္။
ႏြယ္ေလး/ေမဖူးလႊာ/အစ္မျမတ္ႏွင့္သူ။မုန႔္ေတြလုပ္ရင္းေပ်ာ္ခဲ့ၾကဖူးသည္။အစ္မျမတ္ကိုႏြယ္သက္ခိုင္မခ်စ္မိခင္အထိ။အစ္မျမတ္မွာသက္ဆိုင္သူရွိေနသည့္အခါတြင္ေတာ့ႏြယ္သက္ခိုင္ကေနာက္ဆုတ္ေပးခဲ့ပါသည္။အဆိုးဓာတ္ခံေလးရွိသည့္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္မို႔တစ္ဇြတ္ထိုးလုပ္ခ်လိဳက္တာကလြဲရင္ေပါ့။မႏၱေလးကေနရန္ကုန္ကိုခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလာသည္တဲ့ေလ။ရန္ကုန္ကဆိုင္ခြဲကိုအတင္းယူလိုက္သည္တဲ့။ႏြယ္ေလးမရွိသည့္ေနရာမွသူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးမေပ်ာ္တာမို႔ႏြယ္ေလးေနာက္ကိုလိုက္ခဲ့ၾကပါသည္။
ညီမအရင္းတစ္ေယာက္လိုခ်စ္ခင္ရာမွေမဖူးလႊာ၏ခံစားခ်က္ဆို႔အေရာင္ေျပာင္းခဲ့ေလၿပီ။အခုေတာ့နာက်င္မႈေတြသာက်န္ခဲ့ၿပီ။
"အလႊာ...အယ္"
သႏၱာ့ပုခုံးေပၚေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်လာရင္းငိုေႂကြးေနေသာေမဖူးလႊာေၾကာင့္မေခၚျဖစ္ခဲ့ေသာနာမ္စားသည္ႏႈတ္ဖ်ားမွအလိုလိုထြက္က်လာသည္။ရွိုက္ငိုေနတာေတာ့မဟုတ္ေပမဲ့မ်က္ရည္ေတြသာစီးက်ေနျခင္းပင္။
"ေျပာၾကည့္...
နင္ငါနဲ႕တြဲမလား"
ငိုတာကိုရပ္ရင္းေမးလာေသာအေမးစကားသည္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နိုင္လွသည္။သႏၱာကေတာ့ေလသံမာမာႏွင့္သာေငါက္လိုက္မိေတာ့သည္။
"ဒီမွာ...ငါနင့္ကိုမႀကိဳက္ဘူး ok?
နင္နဲ႕ငါက ကေလးကတည္းက
အတူတူေနလာတာ...နင့္အေပၚသာ
ငါခံစားခ်က္ေတြရွိေနမယ္ဆိုရင္...
ဒီဆက္ဆံေရးကဒီေလာက္ထိရွိေနမွာမဟုတ္ဘူး"
"ဟက္...
ဘာလို႔အတင္းေတြရွင္းျပေနတာလဲ"
အဆူခံရသည္ကိုလည္းဂ႐ုမစိုက္ေမဖူးလႊာကသႏၱာ့ကိုဆက္စၿမဲ။ဒါဟာသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုပိုင္ဆိုင္ထားျခင္းရဲ႕အႏွစ္သာရတစ္ခုေပေလာ။
အနားမွာအၿမဲေဖးမေနမည့္
သူငယ္ခ်င္းေကာင္းတစ္ေယာက္ရွိျခင္းသည္
ဘုရားရွင္မွသင့္ကိုခ်ီးျမႇင့္သည့္
အေကာင္းဆုံးဆုလာဘ္တစ္ခုပင္ျဖစ္ေလ၏။
**___**___**
YOU ARE READING
ဦးရဲ့ကမ္ဘာငယ် (Completed)
Teen Fiction15နှစ်ကွာတဲ့ Relationship တစ်ခု။ အသက်35နှစ်လုပ်ငန်းရှင်ဦးနဲ့ အသက်20အရွယ်ဆေးကျောင်းသား ကောင်လေးတစ်ယောက်။ Start : 20 | 2 | 2021| End : 20 | 2 | 2022|
