ဦးရဲ႕ကမၻာငယ္
"အယ္...ဦးကနိုးေနတာလား"
"အိပ္ေနတာျမင္လို႔လား..."
sofaေပၚမွာေျခခ်ိတ္ထိုင္းရင္းစာအုပ္ဖတ္ေနသည့္ဦးကသူ႕အေမးကို
အေမးႏွင့္သာတုန႔္ျပန္သည္။
သူတစ္ညလုံးေသာင္းက်န္းမိခဲ့တာေတာင္မွဦးကတကယ္
ဘယ္လိုမွမေနဘူးတဲ့လား။
နိုးနိုးခ်င္းပိတ္ေဟာက္ခံလိုက္ရတာမို႔အရွက္ေျပရယ္ေန႐ုံသာ။
ဦးကေတာ့သူ႕ကိုတကယ္မေက်မနပ္ျဖစ္ေနသည္ပင္။
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနတာလားဟင္
ကြၽန္ေတာ္ကဒီအတိုင္း...ဒီအတိုင္းစိတ္မထိန္းနိုင္လို႔..."
ဦးရဲ႕မ်က္ႏွာမွာေပၚလြင္ေနတဲ့ေလးနက္တည္ၾကည္မႈတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ သူဦးကိုဆက္မစျဖစ္ပါဘူး။ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့အလွေလးေတြမွာလဲ သူ႕အတိုင္းအဆႏွင့္သူအဆိပ္ျပင္းတတ္သည့္သေဘာတရားရွိသည္မို႔။
အဆိပ္ျပင္းတတ္သည့္သေဘာတရားတဲ့...
ဦးကိုစေတြ႕ကတည္းကခက္ထန္ၿပီးအဆိပ္ျပင္းမဲ့လူစားမ်ိဳးမွန္းသူသိပါရဲ႕။
ထူးဆန္းသည္ကေတာ့ဦးကသူ႕အတြက္ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးပါပဲ။
ခက္ထန္ျခင္းလဲမရွိ/အဆိပ္ျပင္းျခင္းလဲမရွိ...။
ဦးစိတ္တိုသည့္အခ်ိန္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုျမင္ဖူးပါေသာ္လည္း ဦးဆီမွခံစားခ်က္ေတြေပါက္ကြဲထြက္လာျခင္းမရွိခဲ့ပါေခ်။
"ေငးလို႔ဝၿပီလား...
တစ္ညလုံးၾကည့္ထားရတာေတာင္ဆက္ၾကည့္ခ်င္တုန္းလား"
'ၾကည့္႐ုံတင္ဘယ္ဟုတ္မလဲ' လို႔သူေျပာမိခါနီးဆဲဆဲစိတ္ကို မနည္းထိန္းလိုက္ရသည္။
ဦးကတစ္ကယ္မလြယ္ေၾကာေလးပါပဲ။
"မဟုတ္ပါဘူး...မဟုတ္ပါဘူး
ဒါေပမယ့္ မနက္စာေတာ့ေကြၽးမယ္လားဟင္"
တည္တင္းထားရေသာမ်က္ႏွာသည္ထိုေကာင္ေလးရဲ႕စကားတစ္ခြန္းမွာတင္
ေပ်ာ္က်လဳနီးနီး။အခုလိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ေကာင္ေလးကညကအေျခအေနေတြႏွင့္
လားလားမွ်မသက္ဆိုင္ေလသည့္ေကာင္ေလး။
အမွန္တကယ္ဆိုရင္ဘုန္းျမတ္သူလမ္းေတာင္ေကာင္းေကာင္းေလွ်ာက္နိုင္တာမဟုတ္။
ခါးကလဲအေတာ္ေလးကိုနာက်င္ေနတာ။
ရွိုင္းထက္ေအာင္ေရွ႕မွာသူေပ်ာ့ညံ့ခဲ့တာမ်ားေနၿပီ။
လူတိုင္းရဲ႕အထက္မွာေမာ္ႂကြားေနနိုင္ဖို႔...
ေက်ာက္မ်က္ရတနာစီးပြားေရးလုပ္ငန္းစုအတြင္းမွာ
မတ္မတ္ရပ္တည္ဖို႔...
အၿမဲတမ္းသန္မာေနခဲ့ရၿပီးၿပီ။
အဆိပ္ျပင္းတဲ့စီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္အျဖစ္ေနခဲ့ရၿပီးၿပီ။
ခ်စ္ရတဲ့ကမၻာငယ္ေလးဆီမွာေတာ့သူ႕ရဲ႕သန္မာမႈေတြ/သူ႕ရဲ႕အဆိပ္အေတာက္ေတြကို
ခဏတာအေဝးပို႔ထားခ်င္ပါသည္။
ရွိုင္းထက္ေအာင္တို႔ႏွင့္အတူတူရွိမွသာေအးခ်မ္းေႏြးတဲ့အရယ္အၿပဳံးေတြနဲ႕
ဦးဘုန္းျမတ္သူကိုေတြ႕နိုင္ပါလိမ့္မယ္။
စီးပြားေရးလုပ္ငန္းခြင္ထဲကဦးဘုန္းျမတ္သူကေတာ့
ျပင္းထန္လြန္းတဲ့အဆိပ္ေတြကိုသယ္ေဆာင္ထားတဲ့သူတစ္ေယာက္သာ။
အၿပဳံးေတြရွိပါေသာ္လည္းေႏြးေထြးမႈဟာေပ်ာက္ဆုံးဆဲ
ရယ္ေနပါေသာ္လည္းေအးခ်မ္းမႈဟာေပ်ာက္ဆုံးဆဲ
ခ်ိဳသာေသာစကားလုံးေတြေျပာဆိုေနခဲ့ပါေသာ္လည္း
အမွန္စင္စစ္မွာေတာ့စကားလုံးေတြႏွင့္ထိုးႏွက္ျခင္းတစ္ခုသာ။
ရႈပ္ေထြးလွေသာဤေလာကဝယ္
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတစ္ခုတည္းကသာႏူးညံ့ေနခဲ့ပါသည္။
"အင့္..."
အသံထြက္မိသြားခါမွကမန္းကတန္းပါးစပ္ပိတ္လိုက္ရသည္။
သူ႕အသံအားရွိုင္းထက္ေအာင္ၾကားသြားမွာကိုမလိုလား။
သို႔ေပမဲ့
ဘုန္းျမတ္သူမနက္စာျပင္ေနရင္းေျခမခိုင္ခ်င္ေတာ့။
သူ႕အသက္အ႐ြယ္နဲ႕သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကမခံနိုင္တာလဲျဖစ္နိုင္သည္ပဲ။
သူကလူငယ္ေလးမွမဟုတ္ေတာ့တာ။
တစ္ညလုံးမအိပ္ထားတဲ့အျပင္ကိုမွေျခတစ္လွမ္းလွမ္းလိုက္တိုင္း
ေက်ာရိုးထိစူးေအာင့္ၿပီးတက္လာတဲ့နာက်င္မႈကိုသည္းခံဖို႔ဆိုတာ
ျဖစ္နိုင္ရိုးလား...ေသခ်ာေပါက္ကို လဲက်မွာပဲ။
"ဦးအဆင္ေျပရဲ႕လား"
သူ႕ကိုယ္ကပါေကးၾကမ္းျပင္အစားရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕
ႏူးညံ့တဲ့ရင္ခြင္နဲ႕မိတ္ဆက္သြားတယ္။
"ထင္သားပဲ...ဦးပင္ပန္းေနမယ္ဆိုတာ
အခုေလာက္အေျခအေနဆိုးမယ္လို႔မထင္ခဲ့႐ုံပါ...
ဘာလို႔မ်ားကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕မွာဟန္ေဆာင္ေနရတာလဲဗ်ာ"
"ငါကမင္းထင္သလိုမဟုတ္ဘူး
အိပ္ေရးပ်က္လို႔မူးသြားတာ...ဘာမွမျဖစ္ဘူး
ငါ့ကိုလႊတ္"
ဦးအသံကေဒါသႏွင့္မို႔သူ႕မလႊတ္ခ်င္လႊတ္ခ်င္နဲ႕လႊတ္ေပးရသည္။
အထမွယိုင္သြားတဲ့ဦးကိုထိန္းေပးခ်င္ေပမဲ့ေဒါသေတြဖုံးလႊမ္းေနတဲ့
ဦးမ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ရင္ဆိုင္လိုက္ရေတာ့သူေၾကာက္သြားမိတာပါပဲ။
မျမင္ဖူးခဲ့ပါဘူး။
သူသိတဲ့ဦးဘုန္းျမတ္သူကအခုလိုမ်ိဳးစိတ္တိုေဒါသထြက္တတ္တဲ့သူမ်ိဳး
မဟုတ္ရပါဘူး။
"ဦး...ဦးကေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္...
အဲ...မဟုတ္ဘူး...ဘာမွမဟုတ္ဘူး...
ဦးအဆင္ေျပတာေသခ်ာပါတယ္ေနာ္"
ဘုန္းျမတ္သူက သူ႕ကိုခပ္ေငးေငးၾကည့္လာသည္။
"အဲ့ဒါကဦးရဲ႕ပုံစံအမွန္ပဲ...လန႔္သြားလား"
"မလန႔္ပါဘူး...ဟိ
ပိုေတာင္ခ်စ္ေသးတယ္...အဲ့ပုံစံေလးကို"
"သြားစမ္းပါ...လူလည္...လစ္"
ဦးကအခုမွျပန္ၿပဳံးသြားတာမို႔သူသက္ျပင္းကိုမသိမသာခ်လိဳက္မိသည္။
"တကယ္ပါဆိုမယုံဘူးလား...လို႔
အတည္ေျပာတာအတည္အတည္...
ရင္ဘတ္ကိုစမ္းၾကည့္ပါလား
ကြၽန္ေတာ့္ႏွလုံးကတအားခုန္ေနတာတဒိန္းဒိန္းနဲ႕"
"ႏွလုံးပဲခုန္မွာေပါ့...ႏွလုံးခုန္ရပ္ရင္ေသမွာေလ...
ဆရာဝန္လုပ္မဲ့သူကဒါေလးေတာင္မသိဘူးလား"
ရွိုင္းထက္ေအာင္ကသူ႕ကိုအထူးအဆန္းလိုၾကည့္ေနသည္။
ဟုတ္မွာေပါ့...
အစကမီးေတာက္ေတြထြက္ေနတဲ့မ်က္လုံးနဲ႕လူကအခုက်
ကတ္ကတ္လန္ေအာင္ျပန္ရန္ေတြ႕ေနတာကိုး။
"အား...တစ္ကယ္ခ်စ္စရာေလး
ခ်စ္စရာေလးလို႔..."
ဘုန္းျမတ္သူကိုအတင္းအၾကပ္ဖက္တြယ္ရင္းေအာ္ေျပာေနလိုက္သည္။
"ေခြးေကာင္ေလးရဲ႕
မင္းအသားမဟုတ္တိုင္းငါ့မထိနဲ႕
နာတယ္လို႔...တစ္ကိုယ္လုံးနာေနတယ္ဟသိလား"
သူ႕ဦးကတစ္ကယ့္အစြာေလး။
ဦးဘုန္းျမတ္သူအဆိပ္ျပင္းရင္
ရွိုင္းထက္ေအာင္ကအဆိပ္နဲ႕ေပ်ာ္ေမြ႕ေနမဲ့လူသားပဲ။
"လာထမင္းလာစားေတာ့..."
"ဟုတ္ကဲ့ပါခင္ဗ်..."
"ရွိုင္းထက္ေအာင္!
ငါ့ကို႐ြဲ႕ေနတာလား"
"မဟုတ္ပါဘူး...စိတ္မဆိုးပါနဲ႕ေတာ့ဦး
ဟို...နာ...နာေနေသးလို႔စိတ္ဆိုးတာဆိုရင္
...ကြၽန္ေတာ္..."
"ထမင္းစားပြဲမွာဒီစကားကိုေျပာမွျဖစ္မွာလား"
ရွိုင္းထက္ေအာင္ေခါင္းသာတြင္တြင္ကုတ္ေနမိေတာ့သည္။
သူ႕ရဲ႕ဦးဘုန္းျမတ္သူကိုဘာေတြကမ်ားဒီေလာက္ထိစိတ္ဆိုးေစပါလိမ့္။
မေန႕ညကျဖစ္ရပ္အၿပီးမွဦးရဲ႕ပုံစံဆတ္ဆတ္ထိမခံတဲ့ပုံစံေလးျဖစ္ေနတာ။
ဦးဘုန္းျမတ္သူကဘယ္လိုပုံစံပဲျဖစ္ေနပါေစ
ခ်စ္ဖို႔ကရွိုင္းထက္ေအာင္တာဝန္ေလ။
စိတ္တိုေနတဲ့ဦးဘုန္းျမတ္သူ
ရယ္ေနတဲ့ဦးဘုန္းျမတ္သူ
ၿပဳံးေနတဲ့ဦးဘုန္းျမတ္သူ
ဘယ္လိုပုံစံပဲရွိရွိဦးဘုန္းျမတ္သူျဖစ္ေနလို႔သူကခ်စ္တာေလ။
*___*
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
YOU ARE READING
ဦးရဲ့ကမ္ဘာငယ် (Completed)
Teen Fiction15နှစ်ကွာတဲ့ Relationship တစ်ခု။ အသက်35နှစ်လုပ်ငန်းရှင်ဦးနဲ့ အသက်20အရွယ်ဆေးကျောင်းသား ကောင်လေးတစ်ယောက်။ Start : 20 | 2 | 2021| End : 20 | 2 | 2022|
