ဦးရဲ႕ကမၻာငယ္⚠
"ေျပာေတာ့အိမ္ျပန္မလို႔ဆိုကေလးရဲ႕"
"ျပန္ခ်င္ဘူး...
ဦးနဲ႕ပဲအတူတူေနခ်င္တာ..."
"ၾကည့္ပါလား...မေန႕တုန္းကေတာ့
ကိုယ့္ကိုထျပႆနာရွာၿပီးေတာ့
အခုက်ကိဳယ္နဲ႕ပဲအတူတူေနခ်င္သြားျပန္ၿပီ...
လူငယ္ေတြကတစ္ကယ္ခန႔္မွန္းရခက္တာပဲ"
ဦးဘုန္းျမတ္သူႏွင့္စကားရည္လုခ်င္လွ်င္အရႈံးေပးဖို႔ကိုသာ ႀကိဳေတြးထားလိုက္ပါ။
ဦးကေတာ့ေလွ်ာ့မည္မဟုတ္။
ငယ္သူကသာအေလွ်ာ့ေပးရမည္။
"ဦးကတစ္ကယ္ရစ္တတ္တာပဲ..."
"ရစ္ေတာ့မခ်စ္ခ်င္ေတာ့ဘူးလား...
ရတယ္ေနာ္...အတင္းမခ်စ္ခိုင္းဘူး"
"ဦးတစ္ကယ္ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲလို႔...
အသည္းယားၿပီးတစ္ခုခုလုပ္မိေတာ့မယ္..."
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေန...ရွိုင္းထက္ေအာင္ေရ
ၿငိမ္ၿငိမ္ေနလို႔"
ဦးရဲ႕ပါးကိုႏွာေခါင္းနစ္ဝင္တဲ့အထိနမ္းရွိုက္လိုက္ရင္း ခါးကေနဖက္ၿပီးေမႊ႕ရမ္းေနမိသည္။
သူ႕ဦးကတစ္ကယ္အသည္းယားစရာေလးပါဆို။
"ကြၽန္ေတာ္ဦးကိုပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္"
"အခုလဲပိုင္ေနတာပဲမဟုတ္ဘူးလား...
ဟ...ၿငိမ္ၿငိမ္ေနပါဆို...လႊတ္...အြန႔္"
လက္ထဲကလြတ္က်သြားတဲ့ဖုန္းေလးဟာ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာၿငိမ္သက္စြာ။
sofaထက္မွာမက္မက္ေမာေမာနမ္းရွိုက္ေနတဲ့ လူသားႏွစ္ေယာက္အၾကားေလမတိုးနိုင္ပါ။
ျပင္းျပလာတဲ့စိတ္ဆႏၵေတြရဲ႕အလိုကိုလိုက္မိခဲ့ေလေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားဟာျပန္လည္မျပင္ဆင္နိုင္ေတာ့မဲ့အရာတစ္ခုကို က်ဴးလြန္ဖို႔ဆုံးျဖတ္ၾကၿပီးေနၿပီ။
လည္တိုင္တစ္ေလွ်ာက္ဆီဆင္းသက္လာတဲ့အနမ္းေတြဆီက႐ုန္းမထြက္ခ်င္။အဆိပ္တစ္ခြက္ဆိုလွ်င္ေတာင္ထပ္ခါထပ္ခါေသာက္သုံးခ်င္မိပါရဲ႕။ျဖစ္ေပၚလာတဲ့လိုအင္ဆႏၵေတြကထိန္းခ်ဳပ္၍မရနိုင္ေတာ့ေသာအေျခအေနသို႔ေရာက္ရွိေနခဲ့ေလၿပီ။
ခါးကေနဆြဲမခံလိုက္ရၿပီးတစ္ကိုယ္လုံးဟာရွိုင္းထက္ေအာင္ေပါင္ေပၚသို႔ဆြဲတင္ခံလိုက္ရသည့္အခါအေျခအေနေတြဟာရွက္ဖြယ္အတိ။
"အင့္..."
"ဦးအဆင္ေျပရဲ႕လား...
ကြၽန္ေတာ္ဆက္သြားလို႔ရရဲ႕လားဟင္"
"အခုေရာမင္းကရပ္ေနတာမို႔လို႔လား..."
"ဟား...တကယ္ကို
ဦးကခ်စ္ပစ္ခ်င္စရာေလး"
"ငါ့ဧည့္ခန္းကိုမညစ္ပတ္ေစနဲ႕"
အမိန႔္ဆန္ဆန္စကားတစ္ခြန္းျဖစ္ေသာ္ျငားရွက္႐ြံေနဟန္လဲရွိတယ္။
"ဟုတ္ပါၿပီ...အဲ့ဒါဆိုအိပ္ရာဆီကိုပဲ
သြားၾကတာေပါ့ေနာ္...ဦး"
ၾကမ္းရွရွအနမ္းေတြရဲ႕ေအာက္မွာဘုန္းျမတ္သူအသက္ရႉဖို႔႐ုန္းကန္ေနရတာေၾကာင့္အိပ္ခန္းဆီကိုသြားတဲ့လမ္းကဒီေန႕မွပိုၾကာေနသေယာင္။
အိစက္ေနတဲ့ေမြ႕ယာခင္းကေတာင္ဒီေန႕မွာမွၾကက္သီးထဖြယ္။
"ျဖစ္နိုင္ရင္ကြၽန္ေတာ္နဲ႕အတူရွိေနတာကိုပဲေတြးထားေပး..."
ရွိုင္းထက္ေအာင္ရဲ႕ေတာင္းဆိုသံအဆုံးသူ႕စိတ္ေတြကစိုးရိမ္မႈေရခ်ိန္ျမင့္တက္လာရသည္။
ဘုန္းျမတ္သူရဲ႕ရွပ္အကၤ်ီေလးကၾကမ္းျပင္ေပၚသက္ဆင္းသြားေလေတာ့အျပစ္အနာအဆာမရွိတဲ့ဦးခႏၶာကိုယ္ကိုသူအသိအမွတ္ျပဳလိုက္မိတယ္။
ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားလဲရွိၿပီး absေတြကလည္း သူ႕ေနရာနဲ႕သူေနရာတက်တည္ရွိတယ္။
သူ႕ထက္စာရင္အနည္းငယ္ေသြးသြယ္တဲ့ခါးေလးကေတာ့တကယ့္ကိုဆြဲေဆာင္ေနတဲ့ေနရာေလး။ေနာက္ဆုံးအၾကည့္ေတြကဦးရဲ႕ေအာက္ပိုင္းတစ္ေနရာမွာဆုံးတယ္။
ဦးရဲ႕ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခ်င္းစီကိုလက္နဲ႕ခပ္ဖြဖြတို႔ထိရင္းေအာက္ပိုင္းဆီကအထိမခံနိုင္တဲ့ေနရာတစ္ခုဆီအထိေရာက္ေအာင္သြားမိတယ္။ဒါကိုသိတဲ့ဦးကစတင္ၿပီး႐ုန္းကန္လာေလရဲ႕။
"ကြၽန္ေတာ္ဦးကိုပိုင္ခ်င္တယ္
ခြင့္မျပဳလဲယူမိမွာပဲ"
"မတရားလိုက္တာ...
ငါအကၤ်ီေတြကခြၽတ္ပစ္ၿပီးမင္းက်ေတာ့ဒီအတိုင္းပဲ"
ဦးရဲ႕ျပန္ရန္ေတြ႕သံေအာက္မွသူခဏတာေတာ့ေၾကာင္အမိသြားေပမဲ့ဆြဲေဆာင္မႈအားျပင္းျပလြန္းတဲ့ဦးကိုေတာ့အဆုံးအစြန္ထိယူဖို႔ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးသား။ရွိုင္းထက္ေအာင္ကဝတ္ထားတဲ့တီရွပ္ကိုစိတ္မရွည္စြာဆြဲခြၽတ္လိုက္ေတာ့ေပၚလာတဲ့ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားကိုေငးခနဲျဖစ္သြားၿပီးမွဘုန္းျမတ္သူအၾကည့္ေတြကိုအေဝးဆီပို႔လႊတ္လိုက္ရသည္။
သူရွက္ေနတုန္းပဲ။
"အင့္..."
ဘုန္းျမတ္သူရဲ႕Pantsေလးးကအားႏွင့္ဆြဲခြၽတ္ျခင္းခံလိုက္ရတာမို႔
ရွက္႐ြံ႕စြာဒူးေတြကိုပါေကြးထားမိလိုက္သည္။
"စိတ္ေလွ်ာ့ထားေနာ္...
ေဖာက္လိုက္..."
ႏႈတ္ခမ္းနားစီေရာက္ရွိလာတဲ့အရာေၾကာင့္အနည္းငယ္ေတာ့လန႔္သြားရသည္။တစ္ကယ္ဒီကေလးဒါေတြကိုဘယ္ကတတ္လာတာလဲ။
"ဦးရာ အခ်ိန္မဆြဲပါနဲ႕ေတာ့ဆို"
ဦးရဲ႕လက္ကိုဆြဲယူရင္းသူရဲ႕လိုအင္ဆႏၵေတြစုေဝးရာေနရာတစ္ခုေပၚကိုတင္ေပးလိုက္ေတာ့အံ့ဩေနဟန္မ်က္ႏွာႏွင့္ဦးကသူ႕ကိုေမာ့ၾကည့္လာသည္။
"အား...တကယ္ကိုမင္း...
ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကလဲေျပာ..."
"စကားမ်ားတာရပ္သင့္ၿပီ...
ကြၽန္ေတာ္လဲအေတာ္ေလးေအာင့္ေနၿပီ"
"အြန႔္...မင္း...အ...
ရွိုင္းထက္ေအာင္!"
ဦးရဲ႕အသံေတြကပိုၿပီးစိတ္ႂကြေစတာမို႔အခ်ိန္ထပ္မဆြဲနိုင္ေတာ့။
ပုခုံးသားေတြကိုတတိတိလိုက္ကိုက္ေနရင္းမွအခ်စ္ခရီလမ္းကိုဆက္သြားဖို႔ရာဦးရဲ႕ခါးေအာက္ပိုင္းဆီကအဓိကေနရာေလးကိုနယ္ေျမခ်ဲ့ထြင္ေနလိုက္သည္။
ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုခပ္တင္းတင္းကိုက္ထားတဲ့
ဦးကအသံလုံးဝမထြက္ေစရဟုဆုံးျဖတ္ထားသည္ထင္။
ဦးပုံစံေလးကတုန္ရီေနရာမွမိန္းေမာသြားဟန္အသက္ျပင္းျပင္းရႉေနတာမို႔သူဝင္လာဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီ။အစပိုင္းမွာတင္ပူေႏြးတင္းၾကပ္ေနတာမို႔ခံစားမိလာတဲ့သာယာမႈေသးေသးေလးေတြကေျပာမျပနိုင္ေအာင္ပဲ။
"အာ့...ေျဖးေျဖး"
ဦးကအသံကိုအေတာ္ေလးထိန္းေနရင္းမွတိုးတိုးေလးထုတ္ညည္းလာသည္။
"ဦးကိုဘယ္သူ႕ဆီမွမေပးနိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ...
အရမ္းခ်စ္လို႔...ဘယ္သူမွမျမင္နိုင္ေအာင္
ဖြက္ထားပစ္ခ်င္လာၿပီ"
"အ...အဲ့ေနရာက...အင့္...
အရွိန္ေလးေလွ်ာ့...အာ့...ေလွ်ာ့ေပးလို႔ရမလား"
ျမန္ဆန္လာတဲ့အသက္ရႉသံေတြကခရီးအေတာ္အတန္ေရာက္ေနၿပီဆိုတဲ့သက္ေသေတြပင္။
အသံမထြက္ေစရလို႔ဆုံးျဖတ္ထားတယ္ဆိုေပမဲ့နာက်င္မႈနဲ႕သာယာမႈ
တစ္ခ်ိဳ႕ကေပါင္းစပ္သြားတဲ့အခါ...ဦးဘုန္းျမတ္သူရဲ႕ညည္းသံတိုးတိုးေလးေတြကအခန္းတြင္းမွာလြင့္စင္ျပန႔္လြင့္ေနသည္။
"ခဏေလးပဲ...
ခဏေလးပဲသည္းခံေပးပါ...ဦး...
ခ်စ္တယ္..."
"အင္းးး..."
သံရွည္ဆြဲညည္းလာတဲ့ဦးကပင္ပန္းေနသေယာင္။
သူတို႔ႏွဏ္ေယာက္လုံးကတကယ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ထားနိုင္တဲ့သူေတြျဖစ္တာမို႔ခရီးလမ္းကအေတာ္အသင့္ၾကာျမင့္ခဲ့တာပင္။
အနည္းငယ္ႏြမ္းလ်ေနဟန္ရွိတဲ့ဦးပုံစံကမ်က္ဝန္းေတြလဲေမွးမွိတ္ေနသည္။
ထပ္ၿပီးၾကမ္းရမ္းမိရင္ေတာ့ရွိုင္းထက္ေအာင္ႏွင္ထုတ္ခံရနိုင္သည္။
"သန႔္ရွင္းေရးမလုပ္ေတာ့ဘူးလား..."
"မင္းေအာက္မွာေနၾကည့္လိုက္ေလ...
အဲ့တာဆိုရင္သိသြားလိမ့္မယ္"
"အာ...မလိုပါဘူး...မလိုပါဘူး
နာလည္းပါတယ္...ကြၽန္ေတာ္ပဲသန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေပးပါမယ္ေနာ္"
သူ႕ရဲ႕တစ္ကိုယ္လုံးကိုမ်က္လုံးကစားရင္းေျပာလာတဲ့ရွိုင္းထက္ေအာင္ကိုအျမင္ကတ္စြာေခါင္းေခါက္ေပးလိုက္သည္။
'ေဒါက္'
ဦးရဲ႕လက္ဆကေတာ့ျပင္းပါသည္။
ေခါင္းတစ္ခုလုံးထူပူသြားတဲ့အထိ။
"ဟ...ဘာလို႔ေခါက္တာ"
"ၾကည့္မရေခါက္တာကြာ...မေက်နပ္လစ္ေတာ့
မင္းဒီလိုႏွာဘူးမွန္းသိရင္အစကတည္းကျပန္မႀကိဳက္ဘူး
လစ္ လစ္"
တစ္စိတ္အသက္35ႏွစ္ဦးဘုန္းျမတ္သူဟုတ္ပါတယ္ေနာ္။
အစကတုန္းကေတာ့ပင္ပန္းေနလို႔ၿငိမ္သက္ေနၿပီးအခုက်တအားစြာေနတာကေတာ့တစ္ကယ္မဟုတ္ေသးဘူး။
"ဦးမပင္ပန္းဘူးဆိုရင္...
ကြၽန္ေတာ္ေနာက္တစ္ခ်ီထပ္ယူမယ္ေလ"
"မင္း...မင္း...အင္း...အြတ္
လႊတ္...ဟာ့...လႊတ္စမ္း"
အခန္းငယ္ေလးကတစ္ဖန္အသက္ရႉသံျပင္းျပင္းရယ္၊သည္းသံတိုးတိုးေရာယွက္ေနတဲ့ဆဲဆိုေနသံေလးရယ္ပ်ံ့လြင့္လာျပန္တယ္။
အင္း...ဒီညေလးကေတာ့လွပျခင္းတစ္မ်ိဳးတစ္ဖုံနဲ႕လွပေနမွာပါေလ။
သို႔ေပမဲ့
ရွိုင္းထက္ေအာင္သိထားေသာဘုန္းျမတ္သူကေႏြးေထြးသည္။
ႏူးႏူးညံ့ညံ့ရွိသည္။
ရွိုင္းထက္ေအာင္မသိခဲ့ေသာဘုန္းျမတ္သူ၏တစ္ဖက္ျခမ္းသည္
ေႏြးေထြးမႈမရွိေအးစက္ျခင္းတို႔သာ။
ႏူးညံ့ျခင္းတို႔ကင္းေဝး၍စိတ္တိုလြယ္သည္။
အနည္းငယ္ရက္စက္သည္။
ဘုန္းျမတ္သူခ်ဳပ္ကိုင္လ်က္ရွိေသာစီးပြားေရးေလာကသည္
မာယာမ်ားသည္။
သို႔ေသာ္ဘုန္းျမတ္သူကပို၍ပင္မာယာမ်ားေလသည္။
မေကာင္းေသာအေမွာင္ေလာကတစ္ခုမဟုတ္ပါျငား ဘုန္းျမတ္သူပိုင္ဆိုင္ေသာပုလဲလုပ္ငန္းသည္ရန္သူေတြဝိုင္းေနေသာလုပ္ငန္းတစ္ခုသာျဖစ္ေလသည္။
ဦးဘုန္းျမတ္သူထိန္းခ်ဳပ္ေနရေသာအရာတစ္ခုရွိပါ၏။
သူ၏ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းသည့္အထက္စီးဆန္ေသာတစ္ဖက္ျခမ္းအားရွိုင္းထက္ေအာင္ကိုဘယ္ေသာအခါမွ်ျပဖို႔စိတ္ကူးမရွိ။
ဘုန္းျမတ္သူ၏ရက္စက္ျခင္းေတြသည္သူ၏အေမျဖစ္သူဆီမွအေမြရျခင္းသာ။
ဘုန္းျမတ္သူရဲ႕အေမကေရာသူတို႔ရဲ႕ဆက္ဆံေရးကိုသိသြားတဲ့အခါမွာေရာ...ကံစီမံရာအတိုင္းျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ရက္စက္ၿပီးဉာဏ္မ်ားတဲ့အေမနဲ႕သားတို႔ရဲ႕ႏွစ္ေယာက္ၾကားက...စစ္ေအးတိုက္ပြဲတစ္ခုမွာ...အနိုင္ရရွိတဲ့သူကသာHappy Endingကိုပိုင္ဆိုင္မွာပါပဲ။
~~~~~~~~
Edit: 8..11.2022
YOU ARE READING
ဦးရဲ့ကမ္ဘာငယ် (Completed)
أدب المراهقين15နှစ်ကွာတဲ့ Relationship တစ်ခု။ အသက်35နှစ်လုပ်ငန်းရှင်ဦးနဲ့ အသက်20အရွယ်ဆေးကျောင်းသား ကောင်လေးတစ်ယောက်။ Start : 20 | 2 | 2021| End : 20 | 2 | 2022|
