YER GÖK bir olsa / GxG

92- Ç&G Müptela

°°°

Selaam :)

Dün yorumlarınıza cevap vermedim,
Çünkü o süreyi hikâyeyi bitirmeye çalışmakla geçirdim.

Ve bitti nihayet...

98. bölümde final veriyoruz artık...

Son bölüm yine hızlandırılmış ama çok uzağa gitmeden bitecek.
Hikâyemiz her şekilde amacına ulaştı. ;)

Bu haberi de aldığınıza göre,
haydin bölüme...

Buyursunlar ;)

[□■□■□]

●●●

Gökçe'yi seviyorum.

Onu seyretmeyi, ona sarılmayı, onu öpmeyi... Her şeyi seviyorum ve hepsi bir öncekinden daha da fazla sevmemi sağlıyor sevgilimi.

Bir de seviştiğimizi düşünsenize...

●●●

Fırat'ın kapının diğer yanından önce tıklayıp, sonra da "Çisem, konuşmanız bittiyse gidelim mi artık? Geç oldu saat.", demesi üzerine mayıştığım yerden hiç kalkmayı istemeye istemeye yanaklarımı şişirerek poff'ladım ve benimle aynı zaman diliminde Gökçe kolunu kaldırıp saatine baktı kaç olduğunu anlamak için.

"Fırat haklı sevgilim.", dedi Gökçe. "Gerçekten geç olmuş."

"Ya ama banena yaa...", dedim bütün isyankâr halimle şımarık gibi, sanki birisi beni kollarımdan tutmuş da çekiyormuş ve o kişiye karşı geliyormuşum gibi Gökçe'ye daha sıkı sarılarak.

"Yapma böyle. Zaten senden ayrılmak çok zor oluyor, birde sen böyle yapınca hepten zorlaşıyor her şey.", dedi Gökçe bu konuda asla mutlu olmadığını belli edercesine.

Haklı. Zaten ipe ipe mecburen gideceğim, niye zora sokuyorum ki her şeyi böyle? Az önce 'şımarık gibi' demiştim ama vazgeçtim. Gibi değil, resmen şımarıklık bu.

Fırat'ın, onu anlayıp anlamadığımızı anlamak için bir kez daha adımı seslenmesi üzerine de, "Geliyoruz LAN. Patladın mı?", diye bağırdım kapıya doğru.

Bu kapının ardında kim olursa olsun, sinir oluyorum ben. Gidin yav şurdan, başka yer mi yok amk?

"Hadi yarim.", dedi Gökçe hareketlenirken. "Sizi ben götürürüm."

"Gerek yok.", dedim ayağa kalkarken. "Zaten yanımda Fırat olacak. Gece gece yürüyerek gitmemi istemiyorsan, biz bi taksiye atlar gideriz. Sen o kadar yolu gelip gitme.", dedim bütün masumluğumla.

Beni kendisine çevirip gözlerinin içine daha net bakmamı sağladı önce. "Sen bana zahmet değilsin Çisem.", dedi Gökçe en net tonunu kullanarak. "Ben varsam, ben yapacağım. Ben alacağım, ben bırakacağım, ben götüreceğim, ben gezdireceğim, yani ben seveceğim. Bir tek ben. Bunu seninle bir daha konuşmayalım olur mu sevgilim? Beni anladın değil mi?", diye sorarak bitirdi sonra.

"Anladım galiba.", dedim aslında pek anlamasam da çünkü eve ilk kez yürüyerek ya da taksiyle gitmiyorum sonuçta. Yolu biliyorum yani. Üstelik tek başıma da olmayacağım, Fırat olacak yanımda. Fırat'ın sorun olmayacağını söylemişti çünkü. Ama Gökçe'nin beni bırakacak olması, onunla biraz daha fazla zaman geçireceğim anlamına geldiği için ve bu da benim işime geldiğinden, "Hadi gidelim o zaman. Sevgilim beni kendi elleriyle evime bıraksın.", dedim neşeyle.