⚔️ විහාධීෂ ⚔️ [ Historical ]

විහාධීෂ 29

විහා_ධීෂ

පසු දින උදෑසනම සියල්ලටම පෙරාතුව නුවිධීෂ කාල සොයා ගියේය... අනෙක් අසුන් තිදෙනා සමග තණ උලාකමින් සිටි අසු ඔහු දුටු වහාම සිය ඉදිරිපස ගාත්‍රා යුගල පොළොවෙන් ඉහළට ඔසවමින් සිය සංතෝෂය පලකරන්නට විය...

"කාල..., කිමද පෙරදින රාත්‍රියේ එක්වරම හඬතැලූයේ...?? මා හට පිටතට පැමිණෙන්නට ඉඩදුන්නේම නැහැනේ අර හෝතඹුවා...!!"

"නුඹට උපද්‍රවයක් සිදුවූයේ නැහැනේ...? නුඹ බියවූවාද කවරෙකු හට හෝ...??
නොඑසේ නම්..."

ඔහු යම් රහස්‍ය කාරණාවක් පවසන්නට මෙන් වටපිට බලා අසුවෙත නැඹුරු වූයේය...

"මා සොයා පැමිණි මළ යකුන් බියවද්දා එළවා දැමුවා නොවේද නුඹ...?? මා දන්නවා විහාධ්‍යටත් වඩා නුඹ මාහට ලැදි වග...!"

අසු ඔහුගෙන් සිය මුහුණ නුවිධීෂගෙන් පසෙකට හරවමින් හේෂාරව කරන්නට විය...

"සිටිනු...! සිටිනු ඉදින්...!! අප නැවත ගිය පසු මා නුඹට නුඹේ ප්‍රියතම ආහරය 'යව' ලබා දෙන්නම්... දැනට තණ උලාකා සැනසෙනු...!!!"

"නුවිධීෂ...!!! ඉවත්වන්න...!!"

විහාධ්‍ය කුමරුන් නොමැති නිසා ඔහුගේ අසු සමග පෙම්කරමින් සිටි නුවිධීෂ, පසෙකට පෙරළීගියේත්, අසු හඬතලමින් පසෙකට පැන්නේත් එකම මොහොතකය...

"කුමක්ද හෝතඹුවෝ සිදු කරනුයේ...???"

"හඳුනනවාද මොහු...??"

"පියකරු නාග රාජයෙක් නොවේද...?? කිමද ඔහුගේ ගෙලින් අල්වාගෙන සිටින්නේ..? අතහරිනු ඔහුව...!"

"ඔබ උමතුවෙන්ද...?? විහාධ්‍ය කුමරු ඉක්මනින්ම පැමිණුනහොත් යහපත් සේයි...!! නැතිනම් අපට ඔහු හට භාර දීමට වනුයේ උන්මත්තකයෙකුයි...!"

"නුඹට නොවැටහේ එය...! බලනු ඔහුගේ තේජස... කාලවර්ණ දිගු දේහය... කවර සිතකින්ද නුඹ ඔහුට හිරිහැර කරනුයේ...?"

"කමා කරන්න නුවිධීෂ...! මා හට සිහි වූයේ නැහැ මොහු පැමිණියේ නුඹේ පාද නමස්කාර කරන්නට වග...!!"

නවීශ්ධ තමා අල්වාගෙන හුන් නාගයාව නුවිධීෂ ඉදිරියෙන් තබන්නට සැරසුණේය...