⚔️ විහාධීෂ ⚔️ [ Historical ]

විහාධීෂ 63

විහා_ධීෂ

"කෞමදී නම් පරවී යනවා කීවානේ... එය මතකත් නැහැ කීවානේ... මා පැවසුවේ මුසා කීවානේ..."

නුවිධීෂ කුමරුන් හුන්නේ විහාධ්‍ය කුමරු සමග සියපත් භෘංග කෙළිය අවසානයේ සිය ලිහිල් වූ වස්ත්‍ර පිළියෙල කරගනිමිනි... ශාක්‍රස මැදුරට යාමට දැනටත් බොහෝ පමාවී තිබුණද, විහාධ්‍ය කුමරුන්ට නම් හදිසියේම පැරණි ගනුදෙණුවක් සිහි වී එය පියවාගැනීමට ඇවැසි වී ඇති සේයි... ඔහු හා එක්ව සුරලොවක අතරමංව හුන් හෝරාවකටත් පමණ පසුව හදිසියේම  මාළිගයේ ශෘංගාර මණ්ඩපයේදී තමා පැවසූ දේ සිහිවූයේ කෙසේද...?? හැරත් තමාගේ ළයතුරෙහි හිඳින්නේ ඔහු බැව් දැන දැනත් මුවින් එය අසාගන්නට ඔතරම් දතකන්නේ කිමද...???

"කවරෙක්ද..? කවරෙක්ද එවැන්නක් පැවසූයේ...?? එයත් මාගේ විහාධ්‍යට...? සම ගසනවා මා...!!!"

දිනකට වරක් හෝ ඒ අමනාපය මුසු නෝක්කාඩුවත්, හිටිවනම ඇසෙන කෝපාන්විත ගිගුරුමත්, ඒ ගිනි පුපුරු විසිවන දෑසත් නොදුටුවහොත්, නුවිධීෂයන්ට දැනෙන්නේ දහවල් භෝජන නොගත්තා මෙනි... ආවේශ වී හිටිවනම ගුගුරනා විට තමා විසිවී ගොස් ශාක්‍රස මැදුරේ පියස්සේ වදිනා බව ඉදින් සැබෑවකි... මෙතෙක් කල් රෞද්‍ර කෙසරෙකු හා එක් ලෙනක හිඳම, කෙසරා බිළාලයෙකු කිරීමට සමත් මහා ඥානයක් ඔහුට පහළ වී තිබුණි...

ඉදින් මෙවරත් එසේමය... විහාධ්‍ය කුමරු පියවන්නට යන්නේ පැරණි ගනුදෙණුවක් නම් එවැන්නක් තමා නොදන්නා ලෙස..., තම මතකයේ නොමැති ලෙස... එසේත් නැතිනම් ඔහුට ඒ අකටයුතුකම සිදුකළේ තමා නොව වෙනත් අයෙකු ලෙස හැසිරීමට ඔහු හුරුව තිබුණි... ඉදින් සයන මත හිඳ එල්ලකරන වාග් ප්‍රහාර තමාට නොවදින සේ හැසිරෙමින් කුසෙන් ඉහළට විත් තිබුණු සිහින් ඉන පළඳනාව පහළට කර වස්ත්‍ර අතර රැදවන්නට වූයේය...

"හා එයත් එසේද...???"

නුවිධීෂයන්ගේ මවාපෑමට ඔහු හසු නොවූ සේයි... ස්වරය තරමක් අනතුරුදායක ලෙස හැඟුණු නිසාවෙන් යන්තමින් හිස ඔසවා ඔහු විහාධ්‍ය කුමරු දෙස බැලුවේය...

"කුමක්ද විහාධ්‍ය...?"

"කිසිවක් නැහැ...!"

නුවිධීෂ කුමරු හිස සලා නැවත සිය හිසකේ අතුරින් ආංගුලයන් යවා සකසන්නට වූයේය...