⚔️ විහාධීෂ ⚔️ [ Historical ]

විහාධීෂ 4

විහා_ධීෂ

විහාධ්‍ය කුමරු පැමිණ හෝරා කීපයක් පමණක් ගෙවී ගියද, ඔහුගේ පැමිණීමත් සමග මැදුර පෙර නොවූ විරූ අලස ස්වභාවයක් ගෙන තිබුණි... වෙනදාට හේෂවගේ ප්‍රියතම මුලුතැන්ගෙයද මහා අමුතුම පාලු ස්වභාවයක ගිලී ගොසින්‍ ය... වෙනදාට පලින් පල ඇසෙන උසුලුවිසුලු වෙනුවට සෑමතැනම විහාධ්‍ය කුමරුගේ ගුණ ගැයෙන්නට පටන්ගෙනය...

ඔහු පැමිණීමට පෙර තමා වටා කැරකෙමින් සිටි දුශාලාව වුවද පෙනෙන්නට නැත... ඈ ඒ වෙනුවට විහාධ්‍ය කුමරුන් හට පිළියෙල කරන භෝජන අසලම ගැවසෙමින් ඒවායේ අඩුපාඩු සොයා බලන්නට පටන් ගෙනය... සුධිරා දේවීටත් අයියණ්ඩිය පැමිණි පසු තමා අමතකව ගොස්‍ ය... උදෑසන දුටුවාට පසු ඈව තවම දුටුවේ නැත... ඉදින් පිටතට නොපෙන්වුවද ඔහුගේ සිත තරමක් රිදී තිබුණි... දාසයෙකු වුවද තනිකම ඔහුට නුහුරුය... ඔහුට අනුව නම් විහාධ්‍ය කුමරු අවුත් මුළු මැදුරම මූසල කොට ඇත...

සේදීම පිණිස ඔහු එකතුකරගත් රෙදිපිළි ද ගෙන ඔය වෙත පිටත් විය... හැකිතරම් සෙමින් සිය කාර්‍යය සිදුකිරීමට ඉටා ගත්තේය... අද ඔහුගේ ප්‍රමාදය ගැන සොයන්නට කෙනෙක් මැදුරේ නැත... සියල්ලන්ටම දැන් විහාධ්‍ය කුමරු සිටියි...

ඉදින් ඔහු හට දාසයෙකු හා කුල කුමරුවෙකු අතර ඇති පරතරය ගැන අදාළම නොවේ... ඔහුගේ ගැටලුව නම් විහාධ්‍ය කුමරු පැමිණි විට සියල්ලෝම බොහෝ පහසුවෙන් ඔහුව අමතක කර දැමීමයි...

ආවේගයෙන්ම වෙරයොදා සළුපිළි වලට පහර දුන්නේය... වෙනදා දෙහෝරාවකින් අවසන් කරන කාර්‍යය අද තවමත් අවසන් නැත... දැන් දැන් ගොම්මන් වීගෙනද එයි... ඔහුට නැවත මැදුරට යාමටද සිත නොදේ... කුඩාකල පටන් හැදී වැඩුණු තැන වුවද එය දැන් ඔහුට නුහුරු තැනක් මෙනි... සලු වලට තදින් පහර දෙමින් සියල්ලන්ටම බැන වදින්නට විය...

"අර පැණි කැවුමා නම්....!!!" හේෂව දත්මිටිකමින් බැනවදින්නට විය...

"සියල්ල අහිමි කළා මට...!!!"

"සියල්ලම...!!!"

ඉදින් වැඩි වේලාවක් ගත නොවුණි... කටු අකුල නැවතත් ඔහුව සොයාගෙන ඇමිණෙන්නට ඇවිදින්ය...