⚔️ විහාධීෂ ⚔️ [ Historical ]

විහාධීෂ 76

විහා_ධීෂ

සත්දිනකට අගුලු ලා තිබුණු ශාක්‍රස මැදුරේ ද්වාරයක් හදිසියේම විවරවිය...  නිද්‍රා ඖෂධ වල බලපෑම තරමක් පහව ගොස් හෙයින්, අගුල හැරෙන හඬින්ම සයනයෙන් පැනගත් කුඩා ගැටවරයා ශාක්‍රස කුමරුන්වද පෙරළාගෙන පිටතට දුවන්නට විය... මගදිගට පය පැකිළී විසිවී ගියද, ඖෂධයක මත් බවට ඔහුව නවතන්නට හැකියාවක් තිබුණ් නැත... තමා පසුපසින් තවකෙකු දිවඑනා බවක් හෝ හැඟෙන්නට සිහියක් නොවූ වෝහීෂ්‍ය, සැලසුමට අනුව සියල්ල අවසන් කළයුතුව තිබූ තැන වෙත දිවයන්නට විය...

මැදුර පසුපස වූ කුඩා ලැහැබ දිගේ දිව අවුත් සේරු නදිය අසබඩ නැවතුණි... මොහොතක් හති හැර මිනිස් පුළුටක් නොවූ නදියේ ඉහළ ඉවුර දිගේ උන්මත්තකයකු සේ දිවයන්නට විය...

දිනකින් වැඩි තරමක් ඔහු හුන්නේ නිද්‍රාවේය... නමුදු එසේයි කියා ඔහු වූයේ අවසිහියෙන් නොවේ... ගතවන දිනක් පාසාම ඉවුරට යා ගත නොහැකිව, අරුණාධියගේ සැලසුම් දැනගැනීමට නොහැකිව ඔහු හුන්නේ කනස්සල්ලෙනි...

ඉදින් අද හිරු උදාවූයේ ඔහුගේ සැලසුම ක්‍රියාත්මක කොට සත්වන දිනටය...  එනම්, පෙරදිනෙන් සියල්ල අවසන් වී තිබිය යුතුය... එනම් අරුණාධිය මියගිය බැව් දන්වන පණිවුඩය ඔහු වෙතට ලැබිය යුතුය....

කුඩා ගැටවරයා කදුරුවදුළේත්, අවට ඝනව වැවී තිබුණු පඳුරුත් පිරික්සමින්, දුශාලා හෝ ඇගේ පණිවුඩයක් සොයන්නට විය... නමුදු හමුවූවක් නොවුණි... ඒ මුහුණ වෙහෙසකරය... කෝපය, බිය අපේක්ෂාභංගත්වය යන සියල්ලම එකවර ලැගුම්ගෙනය... ඒ

ඒ සියල්ලටම වඩා මහා පරාජිත හැඟීමක් දැනෙන්නට ගෙන තිබුණි... තම ඇකයේ දෑස් පියාගත් සොයුරා හා ම්ලේච්ඡයෙකුගේ කිණිස්සකින් පහර කා මියැදී, ඉන් පසුව හෝ සැනසීමක් නොවුණු සිය මෑණියන් මරාදැමූවන්ට නිදහසේ හිඳින්නට දී බලාහිඳින තමාගැන මහා බියගුලු පරාජිත හැඟීමක් ඔහුව වියරුවට පත්කරමින් තිබුණි...

"කොහිද තී...? කොහිද තී සැඟවුණේ...?"

"කීවා මා මෙහි පැමිණෙන්නට කියා...!!"

"තී පලාගියාද...?"

"වෝහීෂ්‍ය...!"

"වෝහීෂ්‍ය අසනු...!"