නමෝ තස්ස භගවතෝ අරහතෝ
සම්මා සම්බුද්ධස්ස.......
කනට නැහෙන ගානට දාපු රෙඩීයෝ එකෙන් අදත් වෙනද වෙලාවටම සෙත් පිරිත් බෝදි පූජා යනකොට මම බුදු කුටිය ගාව වැදගන උන්නා.....
මට ඉල්ලන්න මහා දේවල් නෑ....පුලුවන් නම්....මගෙ පූංචි එකාගෙ ඇගට හයියක් දෙන්න අපෙ හාමුදුරුවනෙ.......මට බයයි...නොමල ගෙදරකින් අබ මිටක් ඉල්ලන් එන්න.......
මං අත් දෙක වැදගනම උන්නා....සති ගානක් තිස්සෙ මගෙ ඇස්වලට උනන කදුලු අද වෙනකන් වේලුන් නෑ....මං නිකන් පිරිමි කුලේ ඉපදුන කිසා ගෝතමී වගේ....
වයස තිහක් පිරුන " ශිවන් නිශ්මික වීරසේකර" වෙච්ච මං හදුන් කූරු සුවද නාස් පුඩුවලින් උරා ගන්න ගමන් අත් දෙක වැදගන උන්නා....
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(ශිවන් නිශ්මික වීරසේකර )
අප්ප...ච්චි ......
මං හිතේ තියන එකම ප්‍රාර්තනාව ආය ආයම මතුර මතුර ඉන්නකොට කාමරෙ ඇතුලෙන් මගෙ දරුවගෙ දුර්වල කටහඩ ඇහුනා ...ඇස් කොන්වලින් වැටුන කදුලු බින්දුව ටයිල් පොලව උඩට වැටිලා නැත්තටම නැතිවෙලා යද්දි කතා කරගන්න අමාරු ලමයව මහන්සි කරවන්න හිතන්නවත් බැරි මම කාමරේට ගියා....ඒත් ඇත්තම කතාව නම්...මං දිව්වා ....
අප්..පච්චි....යෝ...
ඕ.....ඇයි....මගෙ පැටියා කියන්නකෝ.....
ඇටකෝටු ගැහුන....තියන ලෙඩේ හොයා ගන්න බැරි පුංචි එකාව මං කකුල් දෙක උඩින් ඉන්දව ගත්තා.....මමම ආය ඉපදිලා....සාරන්‍යට දරුවා ලැනුන දා හැමෝම කිව්වෙ ඒක......මගෙ කොල්ලා මන් වගේමයි.....
