අප්පු.....ච්චි....යේ.......
"ම්ම්ම්"
අප්පුච්චියා....අයි....අයි...මේ....අයි...මේ...
"අප්පුච්චියා බයියන් ඉන්නෙ...."
මම ජීවත් වෙනවා.....මගෙ හුස්ම තවමත් වැටෙනවා........කකුල් කැඩුන ඇදේ කැලි සීසීකඩ ගියා උනත් මගෙ ඇස් දෙක පිය වෙලා ආයම පාරක් සිහිය එනකනුත් අග්නිට වෙව්ලන්න බැරි වෙලා තිබුනා......මගෙ ඇස් වලින් වැටුන කදුලු වලින් නිල්වලාව පුරවන්න තිබුනා....මගෙ පපුවෙන් පිට උන ගින්දර වල රස්නෙ එක්ක බලනකොට විසුවියස් වල ලාවා මොනවද හිතුනා.....
ඒක වේදනාතමකයි....මට දැනුනෙ මම එක පාර ලමයි දහ දෙනෙක් වැදුවා හා සමාන වේදනාව......කතාවකට කියනවනෙ ප්‍රසූත වේදනාව සර්වාංගෙම අටකටු පොඩි කරන වේදනාවට සමානයි කියලා ....අවංකවම මම ඒ වේදනාව රාහු ගිලපු හද එලියට දැම්මට පස්සෙත් වින්දා......
ගනින්න බැරි තරම් හාදු කාන්දරාවකින් මාව යට උනත් දෙපැරැන්ද මැදින් දැනනෙ වේදනාවට මට හිතුනෙම මගෙ යටි බඩ පුපුරාවි කියලා ......
මට දුක හිතුනා.....මට මෙහෙම නම්....අග්නි ගෙ අම්මා කොහොම කෑ ගහන්න ඇතිද හිතුනා...අග්නි මෙහෙම නම්....එයාගෙ තාත්තා කොහොම ඇතිද හිතුනා....
සාදාරනයි ......ඒ ගෑනු පරානෙ විදපු වේදනාවෙ හැටියට අග්නි බඩ වැල නැතිව ඉපදුන එක සාදාරනයි..........
කන්නාඩි මේසෙ කන්නාඩියෙ ඇදුන රූප ආය ආයම මගෙ ඔලුව අස්සෙ ඇදුනා...මුලින් මුලින් මුලින් මගෙ ඇස් වලට වහන් උන අග්නි එයාගෙ පතිවත නැති කරගත්තු ගමන් ගිලගත්තු හද එලියට ආව ගමන් එලියට එන්න ගත්තා ......සිහිය නැති වෙච්ච මට ආයම සිහිය එනකොට යටි බඩෙන් යටි කයෙන් දැනෙ වේදනාව එක්ක ඒ රතු ඇස් දැකලා බයටම පන යන්න ආවා.......
මම කෑගැහුවා....ඇඩුවා..........අග්නිටම පවා කෑ ගැහුවා....මොකද එතන උන්න මගෙ ආදර්නීයම යක්ශ ආත්මය චන්ඩ වෙලා උන්නා.....හිතන බැරි වේගෙකින් ඉහල පහල ගියපු අග්නිගෙ ඉනෙන් පහල මාව නොමරා මරනකොට මම ඒ උරහිස් වල එල්ලෙනකොට අවසානෙදි මගෙ අග්නි මාව තුරුල් කරගත්තා .......අඩන්න එපා කොයා ගන්න ඕනා උනත් මගෙ අග්නිට ඒක කියා ගන්න බැරි උනා.......මාව අත් දෙකෙම්ම තුරුල් කර ගත්තා.....අවසානෙදි එයා මාව එයාගෙ ඇග උඩ ඉන්දව ගත්තා ....මට ඉදගන්නවා තියා ඔලුවක් කෙලින් කරන් ඉන්න බැරි තැන ආයම එයා මාව යට කර ගත්තා...ආව සිහිය ආපිට යන්න යනකොට එයාටත් අර සංසාරෙ එපා වෙන හැගීම දැනෙන්න ලන් වෙලාද කොහෙද එයා මගෙ කටට නිඛිල්ට දැම්මා වගේම කලු පාට ගුලියක් ඔබලා බලෙන් සිහි නැති කෙරෙව්වා ...
