මගෙ ඔලුව උඩ හෙන පිට හෙන පුපුරන්න ගත්තා....ඒ කම්මුල් පාර කාපු මගෙ පැත්තක්ම පන නැතිවෙලාගියා....
අග්නී....
කටින් කතා කරගන්න බැරි මං හිතින් මිමිනුවා ..ඒත් එයා නෙවෙ මගෙ ගාවට ආවෙ.....රබරෙ එකපැත්තකම ගස් කඩන් වැටෙන සද්දෙ වගේම මං බලාගන පියාඹලා මහන්සියට හති අරින්න ආව කුරුල්ලො පවා අහසට ඉගිල්ලිලා යන්න ගියා...
අග්නී......
මන් මගෙ හිතින් මොර දුන්නා....ඒත් එයා නෙවෙ ආවෙ.....ඇයි අග්නි මට මෙහෙම කරන්නෙ....ඇයි එයාට මේ තරම්ම කේන්ති යන්නෙ....මගෙ අම්මා නොදන්නවා උනාට මේ ගෙයි සීමාව අස්සෙදි අග්නි මාව බලා ගත්තෙ ඇහැක් වගෙ...අම්මගෙ ඇස්වලට පවා වැලි ගහපු අග්නි මාව පරිස්සම් කෙරුවත්....ඒ කේන්තිය ඉස්සරහා මටවත් සමාවක් තිබුන් නෑ......මට තේරෙන්නෙ නෑ මට තේරුම් ගන්නත් බෑ...එයාගෙ අකමැත්තෙන් කෙස් ගහක් එහා මෙහා උනත් ඇති එයාට එයාගෙ ඉවසීම නැත්තටම නැති වෙනවා.....
ඇත්ත.....යක්ශයෙක්ට කොහෙද ඉවසීමක්....යක්ශයෙක්ට කොහෙද හැගීම් දැනීමක්......විසි හතර පැයේම ඉනිස්සුන්ගෙ කතා කනට වැටුන එයා ඒ වචන වලින් කතා කරනවා මිසක්කා........එයා මාව බලාගන්න පරිස්සම් කරන්න පුරුදු වෙන්න ඇත්තෙත් අම්මා තාත්තා මාව බලා ගන්නවාබලන් ඉදලා පුරුදු වෙලා වෙන්න ඇති........
මම එහෙමත් හිතුවා......මට අග්නි ගැන වෙලාවකට එක එක දේවල් හිතුනා.....වෙලාවකට අග්නි තරම් ආදරනීය යක්ශයෙක් නැහැයි කියලා හිතුනා...මොකද......මගෙ ගාවට ඇවිදින් හුලන් පාරක් වගේ වැදීගන යනගමන් ශිවන් කියන නම විතරක් එයා කියාගන යනකොට ඇත්තටම අග්නි පුදුමාකාර තරම් හොදයි කියලා හිතෙනවා....ඒත්..ඒ අග්නිම වෙලාවකට මේ ලෝකෙ ඉන්න නරකම..භයානකම යක්ශයා කියලා හිතන්න තරම් පුදුම විදිහට මගෙ හිතට වද දුන්නා.......
අග්නී......මට උඹව තේරුම් ගන්න බෑ අග්නි....
මම වැටිලා උන්නා......අහසෙ වලාකුලු ඉහට උඩින් වේගෙයෙන් පාවෙලා යනකොට රබෙරෙන් බාගයක්ම අග්නි කඩලා බිදල දලා ඇතියි කියලා හිතුනා......
මම ඇස් පියාගත්තා ...මං දන්නවා මගෙ කම්මුල නිල් වෙලා ඇති....යකෙක් ගහනවා කියන්නෙ ලේසි පහසු දෙයක්නෙවෙනේ.........
