" මගෙ අධීර....."
මට එයාගෙ කට හඩ ඇහුන......ඇතෙක් එක්ක ඔට්ටු උන මට ඊලගට උනේ මොනවද කියන්නවත් දන්නෙ නැතිව ඇහැ පියවෙලා යනකොට මම ආයම එයාග් කටහඩත් එක්ක ඇහැරුනා.....
අග් ......
" ශ්ශ්.....ශ්ශ්......චුට්ටක් ඉදින් මැනික...උඹට තෙහෙට්ටුයි .....මෙහෙම ඉදින්......"
මම කතා කරන්න හැදුවා ....ඒත් එයා නෙවෙ මට කතා කරන්න දුන්නෙ ........මම ඉන්නෙ කොහෙද මොන ලෝකෙද කියලා මටවත් තේරුම් ගන්න් බැරි වෙනකොට මම එකම එක දෙයක් විතරක් තේරුම් ගත්තා...මං උන්නෙ අග්නිගෙ උකුලෙ .......කෑලි කපන්න පුලුවන් අන්දකාරෙක මම උන්න් අග්නිගෙ උකුලේ....ඒකත් එයාගෙ අර හයිය හත්තිය පිරුන අත් වලට හිර වෙලා.......
වෙන්දට දැනෙන සීතල වෙනුවට මට අද දැනුනෙ උනුසුමක් විතරක් වෙනකොට මට එයාග් කම්බායෙ සුවද හොදිම්ම නහයට දැනුනා...
සුවද.......ඇත්තටම යක්කු ගාවින් එන්න ඕනෙ සිනි ගදක් නෙ ....ඒත් මට අගනි ගාවින් සුවදක් දැනුනා.....පැගිරි කොල පොඩි උන සුවඩක් වගේම.....අතරින් පතර සමන්පිච්ච මල් සුවදක්.....එයා කොහෙද ගිහින් තියෙන්නෙ.....
මම කල්පනා කෙරුවා ....එයාගෙ උකුලෙ ඉදන් උන්න මම ඒ පලල් පපුවට ඔලුව හේත්තු කරන් ඉන්නකොට එයා මාව අත් දෙකෙම්ම තුරුල් කර ගත්තා ....
අග්නී....
" ශ් ...ඔන්න බලපන් මැනිකේ......කනාමැදිරියො රෑන්....රෑන්...පියාඹන් එන විදිහ......."
එයා මට ආයම කටවහන්න කිව්වා....ඒ විතරක් නෙවෙ එයත් හෙමීට කතා කෙරුවා.....මම.බලන් උන්නා ...එයගෙ අත් අස්සට හිර වෙලා...එයාගෙ කම්බාය අස්සෙ හැංගිලා මම බලන් උන්නා....
" උඹලා පොඩි කාලෙ සින්දුවක් කියනවා නේද......මල් පෙති වල කව්ද මොනවදෝ ලියලා කියලා......ම්ම්"
මොනවද අම්මෙ අකුරු ජාතියක්....මල් පෙතිවල කව්දෝ ලියලා ..ඒක....ඒකෙ ලමයා අන්දයි ..අම්මා තමා කතාව කියලා දෙන්නෙ ....
" උඹ දන්නවද අධීර මේ ලෝකෙ ජීවත් වෙන හැම මනුස්සයෙක්ම උපතිම්ම අන්දයි ...ගොලුයි...බීරියි ...ඒකයි උඹලට හුගාක් දේවල් පේන්නෙ නැත්තෙ .හුගාක් දේවල් ඇහෙන් නැත්තෙ....හුගාක් වෙලාවට......ඇත්ත කතා කරන්න දිව නැවෙන්නෙ නැත්තෙ.....අධීර...මේ හැම ගහකම....හැම මලකටම.....දිව්යාංගනාවක් ඉන්නවා.....ඒකයි ගස් හුස්ම ගන්නෙ......උඹලා හිතන ජාතියේ සුරංගනා ලෝකයක් නෙවෙ. ...මේ හැම.ගහක් ගලක්ම අරක් ගත්තු දෙවිකෙනෙක් ඉන්නවා .....උඹලගෙ මිනිස්සු හරි මෝඩයි මගෙ මැනිකෙ.....යක්කු ඉන්නවා කියලා පිලිගන්න උඹලට සමහර වෙලාවට දෙවියො ඉන්නවා කියලා පිලිගන්න බෑ ..යක්කු වෙනුවෙන් දේවාල...මංගල්ල නොතියන උඹලා දෙවියො වෙනුවෙන් පුද පඩුරු දුන්නට ..දෙවියො ඉන්නවා කියල පිලිගන්නෙ නෑ ......"