මම හුස්ම ගත්තා ..හැබැයි...අතුලතින් සම්පූරනම මැරිලා ගිහිල්ලා....
මහෙ නාඩි වැටුනා...හැබැයි වැටෙන්න ඕනා හින්දා ඒ නාඩි වැටුනා..........
අඩි හයක් පහලට කපපු වලේ බෙල්ට් පටි වලින් එයාව පහලට ඇදෙන කොට මම බලන් උන්නා...මම දන්නෙ නෑ මන් කොහොම බලන් උන්නද කියන්න වත් මම දන්නෙ නෑ...පලවෙනි පස් මිට මායි මගෙ පොඩි එකයි දැම්මද කියන්න මම දන්නෙ නෑ......මගෙ හදවත මැරිලා ගිහින් තිබුනා.......
අඩන්න ඇස් වලට තව කදුලු නැති වෙලා ඇස් වේලිලා ගිහින් තිබුනා...බර උන නහයෙන් විතරක් හොටු දියර ගලන කොට මන් බලාගන මගෙ පුංචි එකා හිනා වෙවි වැලි නෑවා......එයා දන්නෙ නෑ වෙන්නෙ මොනවද කියලා ...එයා දන්නෙ නෑ එයාගෙ අම්මියා ආයම එන්නෙ නැහැයි කියලා .......එක අතකට මටත් ඇස් වහලා අරින තත්පරේදි හැම දෙම අමතක වෙලා යනවා නම්.......
අනිච්චාවත සංඛාරා .....උපත....විපත....සාරාන්‍යා විහාරි පතිරනගේ ....අවසන් කටයුතු...
එයාගෙ මරන දැන්වීම් කොලෙ පුරාවටම තිබුන අකුරු මම එකක් නෑර කියෙව්වා .....එකා එකා එනවා පස් මිටක් දානවා යනවා....අවසානෙදි හැමෝටම පස් මිටක් දාන්න ඉඩ දීලා බලන් උන්න මිනි වල කපපු මනුස්සයො දෙන්නා අවසානෙදි උදැල්ලෙන් පස් අරන් පෙට්ටියට දානකොට පස් මිටවල් පෙට්ටියට වැටෙන සද්දෙ ඇහුනා.........
සස්.......ස....ස්..සස්......
ඒ සද්දෙ.....ඒ සද්දෙ මගෙ කන් දෙක පහුරු ගෑවා හදවත කීතු කීතු වලට ඉරලා දැම්මා.......අවසානෙදි ඒ සද්දෙත් නැත්තටම නැති වෙලා ගිහින් මගෙ ඇස් පනාපිට අලුත් පස් කන්දක් විතරක් ඉතිරිවෙනකොට ගොම්මනේ කහ ඔආට ඉටිපන්දම් එලි ඇවිදින් මිනි කන්ද වහගත්තා ..........
අප්පු...ච්...කැහ්...කැහ්.....අප්...පු...කැහ්....
සුදු පුතා...
කැ.හ්...කැහ්.......
සුදු මහත්තා....ඇයි මගෙ පුතේ.....
මම උන්නෙ මේ ලෝකෙ නෙවෙ.....මම උන්නෙ මොන ලෝකෙද කියන්නෙ මම වත් නොදන්නකොට මෙච්චර වෙලාම වැලි නාපු පොඩි එකා මගෙ ගාවට කෑ ගහන් එනකොට කැස්සක් ඇල්ලුවා වගෙම අනේ මගෙ නොදරුවා කැහැලම වමනෙ කෙරුවා .........කහම කහ පාට සෙම ගුලියක්.....මෙච්චර වෙලාම අවසිහියෙන් ඔහේ බලාගත්තු අත බලන් උන්න මට දෙලෝ රත් උනා වගේම මම කහ පාට සෙම ගුලිය හාර හාර බැලුවා....
