මම උන්නෙ තනි කකුලෙන්........මගෙ ඔලුව අත පය මේ ඔක්කොම පහලට එල්ලෙනකොට ඇස්වලට නොපෙනන ඉෆ්‍රිත් ...අග්නිගෙ ඇස්වලට නොපෙන තාත්තා ...."යක්ශයා"මාව අල්ලන් උන්නා .මට කතා කරනවා තියා හුස්ම ගන්නවත් හයියක් නැතිකොට මට තේරුනා හදවතට ගමන් කරන්න ඕන ලේ පවා සම්පූරනම මගෙ ඔලුවට ගලාගන යනවා වගේ...
ඉෆ්‍රිත් හුස්ම ගන්නවා......ආයම හුස්ම පහතට දානවා...මට ඒ හුස්මෙ සීතල දැනෙනවා..අග්නිට වඩා සිය දහස් ගුනයක් ඒ සුසුම් සීතල වෙනකොට අග්නිට වඩා සිය දහස් ගුනයක් ඒ අත් ගොරහැඩි උනා.....අග්නි එක පාරක් මාව පොලවෙ ගැහුවත් කවදාවත් මැරෙන්ඩ කියලා පොලවෙ නොහැහුවත් ඉෆ්‍රිත් පොලවෙ ගැහුවොත් අඩි ගානක් පහලට වලක් හෑරෙන තරම් හයියකින්පොලවෙ ගහන බව දන්න මම මැරිලා වගේ උන්නා...
මම හුස්ම හිර කර ගත්තා .....මෙච්චර වෙලාම තිබුන වෙද ගෙදර අවසානෙදි පොලවට සමතලා වෙච්ච නටඹුන් ගොඩක් වෙනකොට යක්කු විමානෙක කුයිලෙ අදුනන මට යක්කුන්ට අයිති කුයිලෙ එකින් එක දැනෙන්න ගත්තා ...මහසොහොන් .....රීරි.....යක්කුන්ට අයිති කුයිලෙ වගේම වෙරලු කුයිලෙට එන පෙරේතයන්ගෙ අපුල කුයිලෙ මට එකිනෙක දැනෙන්න ගත්තා...වෙද ගෙදර දේව පාදෙකට අහුවෙලා කියලා හිතන්න පුලුවන් වෙන්න අස්වයෙක්ගෙ කුර සද්දෙ ඇහෙනකොට මම බලන් උන්නා...දේව පාදෙකට අහු වෙලා නම්....අනිවාර්යයෙන්ම අශ්වයා පයුන් ඇනන්‍ යනවා .ඒත්...කව්ද දන්නෙ මොන දේව පාදෙට අහුවෙලාද කියලා ...
මාව වෙව්ලන්න ගත්තා......බය වැඩි කමටම ඉතිපිසෝව මතක නැති මට අවසානෙදි අන්‍යාගම්පවා මතක් වෙන්න ගත්තා .....ඉෆ්‍රිත් හිටන් ඉන්නෙ මොන දේව පාදෙ උඩද කියන්න නොදන්නවා උනත් මගෙ කන් වලට ලාවට කුර සද්දෙ ඇහෙන කොට මගෙ හිත කිව්වෙම "සෙබදිගෙ" පුත් මහා සන්තියාගො කියලා වෙද්ද මම ඉතිපිසෝව පැත්තකින් තියලා හිතින් දෙවියන්ට කෑ ගැහුවා.....
හුස්ම හිරකන් ඉන්න මට අමනුස්ස මූකලාන අස්සෙ ඉෆ්‍රිත්ගෙ හුස්ම මීදුමක් හා සමානව එලියට එන හැටි මම අඩවන් කරන් උන්න ඇස් වලට දැක්කා.....ඉෆ්‍රිත් හුස්ම ගන්නෙම මෘගයෙක් විදිහටවෙනකොට මාව තනි කකුලෙන් උස්සන් එහා මෙහා වෙනකොට ඒ හැරෙන හැරිලි වලට මාව පන නැති සතෙක් ගානට ගස් ගල් වල පවා වැදුනා ...
