උඹ ඔය නොදරුවව අරන් මේ මහ රෑ යන්නෙ හෙට උදේට පලයන්කො මයෙ පුතා.....
ඕන් නෑ අප්පච්චි .....පාන්දර ගියත් මම කොල්ලව අරන් වැඩට යන්නෙ කොහොමද?
යෝ....එක්කො ඕකව දීලා යමන් අපිට බැරි කමක් නෑ ලමයව බලාගන්න....
දැහැමීනී ගාව නැවතිලා උන්න මම අවසානෙදි නැවතුනෙ දැහැමීනීගෙ බෙල්ලෙන් ඇදගන කතුරුමුරුංගා ගහේ ගහපු තැනින් වෙනකොට ඒකි ඇස් රතු කර ගත්තා .....පුලුවන් නම් අරන් බලපන් කිව්වා .........මගෙ තරහව මටත් දරාගන්නම බැරි තැන දැහැමිනීගෙ කන හරහා වැදුන පාරට අහක උන්න චුට්ටමා මාව ඇදගන ගියයින් පස්සෙ කාර් එක අරන් ගෙදර ආව මම අනිත් පාර අප්පච්චි බෙදලා තිබ්බ බත් පත දිහා වත් නොබලම ගුලි කරපු ඇදුම් ඔබපු බැගේජ් දෙක වගේම ලමයගෙ සෙල්ලම්බඩු ඔක්කොම එක හුස්මට කාර් එකට ඔබන්න ගත්තා ....
මම ගෙට යන යන පාර අප්පච්චි මගෙ පස්සෙන් එනවා...හෙට යන්න කියනවා......කොල්ලව තියලා යන්න කියනවා....මේ ගෙදරට ඉන්න එකම සාපෙ මම වෙනකොට මට අම්මා අප්පච්චිට මම හින්දා වේදනාව උහුලම්න දෙන්න හිතන්නම බැරි තැන මම අප්පච්චි කියන වචනයක් වත් කනට ගන්නෙ නැතිව උන්නා....
ලමයව තියලා යන්නලු.....මම කොහොමද ලමයව තියලා යන්නෙ...ඕකි ලමයට ලන්වෙන්න හදන්නෙ වෙන මොකටද....එදා අග්නිම කිව්වා අග්නිගෙ ඒ දුවන එකම එකා නිඛිල් කියලා ...එහෙම වෙච්ච කොට මේකි කිසිම දෙයක් නොදන්න නොදරුවට මොනවා හරි ගිල්ලලා තිබ්බොත්....?
නෑ...නෑ..ඒක හරියන් නෑ....ඒක කොහොමත් හරියන් නෑ.......
අප්පච්චි අම්මගෙ කකුලත් බැරිව මේ ගෙදර වැඩත් තියන් කොල්ලව බලාගන්නෙ කොහොමද මූ දැන් දුවන පනින වයස.....එක තැනක ඉන්න එකෙක් නෙවෙ.....
ඇයි උඹලා දුවන පනින වයසෙදි හැදුවෙ වෙන උන්ද...මගෙන් මොකුත් නාහා ඉදපන්....
අප්පච්චි ......අප්පච්චි මම පොඩි කාලෙයි මේකා පොඩි කාලෙයි කියන්නෙ දෙකක් අප්පච්චි ....අම්මගෙ වැඩ එක්ක වෙදගෙදර වැඩ එක්ක අප්පච්චි කොහොමද ළමයා ගාවත් ඉන්නෙ...මට පුලුවන් ළමයා බලා ගන්න.....
වචනයක් වත් නොකියම ඉස්තෝප්පුවෙ පුටුවට වෙලා අම්මා බලන් උන්නා....අප්පච්චි සැරින් සැරේම නින්ද ගිහින් උන්න කොල්ලා දිහා බල බල අනම් මනම් කියනවා...අප්පච්චි ගෙ පන .....අම්මා අප්පච්චි ලමයට මටත් වඩා ආදරේ කරනකොට අප්පච්චිට කොල්ලව මට දෙන්න හිත හදාගන්න බැරි උනාද කොහෙද .....
