වේදනාත්මකයි.......
මම භෛරව් ගෙ මූන දිහා ඇස් දිහා බලන් උන්නා......මගෙ මරනය වේදනාත්මකයි කියපු එයාට මගෙ මූන දිහා බලන්න බැරිවද කොහෙද මගෙන් මූන හංගනකොට මම ඒ අතින් අල්ලගත්තා .....
අග්නිව දරා ගන්න.....
කොයි වෙලෙත් රන්ඩුවට බර වෙච්ච මගෙ හැම ගතියම නැතිවෙලා ගියා.. තව දවස් විසි එකයි...........හැමදේටම....හැමදේටම..............බිත්තියෙ එල්ලිලා උන්න කැලැන්ඩරේ දරාගන උන්න යකඩ ඇනෙත් දුකින් වගේ බිමට නැවිලා උන්නා....මගෙ පුතාට මොනවා වෙයිද...........ලැබෙන දරුවා අග්නිගෙ වෙයි .අනේ ඒත් මගෙ නිඛිල්....ඒයා අසරන වෙයිනෙ.....අප්පුච්චියේ.....අප්පුච්චියෙ ගගා ඉන්න කොල්ලට මං නැතිව ජීවත් වෙන්න පුලුවන් වෙයිද.........අම්මා ඉනෙත් අබලන් වෙලා......පෙරේදා රෑක අප්පච්චිගෙන් ආව ඵෝන් කෝල් එකේදි කිව්වෙ අම්මට දැන් බෙහෙත් ගුලියක් අඹරන්නත් අමාරුයිලු...........
භෛරව් ..........
..........
මගෙ පුතාට..මගෙ....නිඛිල්ට....අනේ...ඒකට මං නැති අඩුව දැනෙන්න දෙන්න එපා.....භෛරව් ....මං නෑ කියලා.....මාව....අමතක කරන්න එපා...භෛරව් ......මං....න්න්
"පොරොන්දු වෙනවා...උඹට දැන් තෙහෙට්ටුයි වස්තුව"
මම තව කතා කරන්න හැදුවා...ඒත්...මට කතා කරන්න තරම් මහා හයියක් තිබුන් නෑ...ඉස්සර කටර් එකක් වගෙ කියවපු කටට පන ගැහුවෙ දැන් හරි හිමින්......පොතේ බාගයක් කියවගන යනකොට උන් මගෙ කට හඩ පිට පිට දෙපාරක් හිර කරලා තිබුනා...මටත් නොදැනි මගෙන් කෙස් අහුරක් අරගත්තු උන් කට හිරකර බැන්දුම් ගුරුකම කරල මගෙ කටහඩ උන් මගෙන් උදුරගන්න හදලා තිබුනා.......
අග්ගියේ.......මේ...අතිද....ඔව්...මේ...පොල්....
"කෝ බලන්ඩ......."
අතිද අග්ගියේ...ඔව්.....පුතා....ගෑවා....ඇතිද....
" කිව්වා නේද අග්ගියෙ ගාන්ඩ එපා හොද නෑ කියලා ...."
ඔව්නේත....කිව්වා නේත අග්ගියෙ.....හොද නෑ කීලා....
" ලමයො....අප්පච්චිට නම කියන්නෙ නෑ....."
ම්හුක්....අප්පුච්චියට....නම...කියන්නෙ නෑත අග්ගියේ . ......
" කෝ...මගෙ වස්තුව අහකට වෙන්න....අත ඌයියා වෙයිනෙ......."
