අම්මා එක්ක කතා කරපු මම ඵෝන් එක පැත්තකින් දාලා දලදාව දිහා බලන් උන්නා....හෙට අවුරුදු ......මිනිස්සු පිරේවි......
ඒත් හෙට කියලා වෙනසක් නෑ....
මං හිතන්නෙ දලදාව පාලුවට යන්නෙත් නෑ.....
මම හිතන්නෙ බෞද්දයො විතරක් යන්නෙත් නෑ.....
මිනිස්සු කී දෙනෙක්ගෙ ඉල්ලීම් එක්ක දලදාවෙ මැටි පහන් ඇවිලෙනවා ඇතිද.....
කී දෙනෙක්ගෙ ප්‍රාර්තානාවන් එක්කදුන් කූරු ඇවිලෙනවා ඇතිද......
පල්ලියකට ගියත් ඉටිපන්දම් අහුරක් අවුලන මිනිස්සු ප්‍රාර්තනා කරනවා....
කෝවිලකට ගියත්....කපුරු පෙත්තක් අවුලන මිනිස්සු ප්‍රාර්තනා කරනවා....
මස්ජිද් එකකට ගියෝතින් ....ඒක මන් දන්නෙ නෑ.......
ඒත්...හැම ප්‍රාර්තනාවක්ම පටන් ගන්නෙ ඇවිලීමකින්ද????
මම මගෙම්ම ඇහුවා....වැව රවුම එන්න එන්න පාලුවට යනවා......මිනිස්සුන්ට අද නවතින්න වෙලාවක් නෑ.....
මමයි වැව රවුමෙ එක එක දේවල් විකුනන මිනිස්සුයි ඇරුනම කවුරුත් නෑ....
මගෙ තාත්තත් මෙතන උන්නලු......
නිතේස්ග්ගෙ අප්පච්චිත් මෙතන උන්නලු....
තාත්තා නොකියපු කතා අම්මා මට කියලා දෙනවා....
වලව් කාරයො එක්ක අපි කොහෙ පෑහෙන්නද ?? ඇරත්.....පිරිමි පිරිමි.....
මම හිතන්නෙ.......අනිත්.මිනිස්සු කෙසේ වෙතත්..උඩරට රදලයො එක්ක.......
මගෙ ඔලුව ඇතුලෙ ප්‍රශ්න ගොඩක් කැරකෙනවා...
දහම් පහන් කියල හැබෑ නොවුන හීනෙ....විතේන් නිතේශ් හරි යතාර්තයක්ක් කරන්න ඕනා....
මගෙ උරහිස් දෙක උඩ උන්න දේව දූතයො දෙන්නා මරාගන්නවා.....
එකෙක් කියනවා මේක හරියන් නෑ කියලා ..අනිකා කියනවා නෑ මේක හරියනවා කියලා ....
මම දන්නවා...අම්මා කිව්වා වගේම තාත්තා මෙක දැනගත්තොතින්....මට ඇදිවත පිටින් එන්නම ටිකට් කරාවි........
ඒත්....එහෙමයි කියලා මම කොහොමද අතාරින්නෙ.........
අතාරින්න බලාගන මොන මිනිහද ආදරේ කරන්නෙ.........
