Gözyaşları Da Durur-Gay

36.

Merhaba.
İyi okumalar.
.
.
.
.

/Aynı gün/

Zil çaldığında zaten toparladığı çantasını tek omzuna takıp heyecanla çoğu kişiden önce sınıftan çıktı.
Etrafa bakıp Nedim'i aradı ama yoktu.

Önüne dönüp okuldan çıkmak yerine koridordaki duvara sırtını yaslayıp önünden bağırışlarla,gülüşmelerle geçip giden öğrencilere baktı.
Ardından çantasına koyduğu telefonunu eline alıp şifresini girdi.

Korhan'la sık konuştuğu uygulamaya girip kısa bir geç geleceğiyle ilgili mesaj yazdı ve gönderdi.
Telefonu daha kapatamadan görüldü olmuştu ve aniden aramıştı.
Kaşlarını büzüp aramayı cevapladı.

"Lan zaten geç geleceksin?"
Kulağına yasladığı telefonu biraz daha bastırdı.
Koridordaki bağırışlardan zor duyuyordu.
"Evet. Ama işte biraz daha geç geleceğim. İşim var."
Telefonun karşısından bir süre ses gelmedi.
"Tamam. Kapanmadan erken gel de."
Erkin,bu uyarısına gülerken, koridordaki bir kaç kişi şaşkınlıkla ona bakmıştı.
Parmaklarını dudağını kaşırmış gibi ağzına kapatıp,kulağını konuşan Korhan'a verdi.
"Hadi kapat müşteri geldi."
Cevap vermesini beklemeden aramayı kapatmıştı.

Telefonu kapatıp çantasına tıktı.
Koridorda sesler yavaş yavaş azalırken durduğu katta olan lavaboya gitti.
Muslukların oraya gidip ellerini sabunlarken parmaklarının soğukluğu kendisini titretmişti.
Fazlaca heyecanlıydı.

Bu heyecanı hem Nedim'in evine gidecek olmasıydı.
Hemde neredeyse ilk defa birinin evine gidecekti. Bu da hem korkutuyor hem mutlu ediyordu.

Annesi kimsenin evine gitmesine izin vermezdi. Bunun neden olduğunu bilmiyordu.
Ve zaten takmamıştı pek.
Çünkü arkadaşı yoktu. Bir tanıdığı yoktu.
Olsada çok eskidendi ve kısa kısa arkadaşlıklar kurmuştu.

Şimdi ilk defa birinin evine gidiyordu.
Nefesini kuvvetlice verip ıslak ellerini yanan yanaklarına ve boynuna sürttü.
Yelpaze gibi yüzüne ellerini çırparken, içeriye giren hizmetli adamla elini indirdi şaşırarak.

Adamla bir süre birbirlerine garip garip baktılar.
Ardından gülümsemeye çalışıp hızlı adımlarla lavabodan çıktı.
Birbirine çarpan ayaklarına küfür ederken okuldan da çıkmıştı.

Adamı her gördüğünde bu kadar etkisi olmuyordu.
Şimdi olan neydi?
Sadece evine gidecekti.
Nasıl davranacaktı orada?
Ne yapacaktı?

Düşüncelerinin gerginliğiyle bahçeye çıktı.
Bahçede hâlâ bir kalabalık vardı.
Aldırmayıp bahçeden de çıktıktan sonra oklunun arka tarafına yürüyüp ağaçların bol olduğu yerde duran arabaya gitti.
Heyecanı biraz daha fazlalaşırken gülmek için hareketlenen dudaklarını sıktı.

Arabanın dibine gelip yağacak gibi kararan havaya baktı şöyle bir. Ardından arabanın ön koltuğuna bindi.
Bir iki saniye süren sessizlik Nedim'in ona bakmasıyla bozulurken,çantasını omzundan çıkarttı.

"Arkaya koy" belli belirsiz kafasını sallayıp çantasını arkaya koydu.
Sonra önüne dönüp ön camdan dışarıya baktı.
Ellerini kucağında sıkarken yüzüne bakan gözleri görebiliyordu.
Kendisi de Nedim'e dönüp heyecanla baktı.
Birbirlerine gülümserlerken tekrar önüne döndü ve fısıldadı.

"Bir garip oldu."

Nedim,buna biraz daha gülümserken arabayı çalıştırdı.
Arkayı kontrol edip kafasını yana eğerek konuştu.
"Sorun yok değil mi?"

"Yok. Hallettim. Dediğim gibi işe biraz daha geç gideceğim sadece. Korhan'da buna pek aldırmadı."
Nedim,buna karşılık kafasını salladığında yüzünü cama çevirip geçip giden dışarıdaki sokakları izledi.