Gözyaşları Da Durur-Gay

48.

Merhaba.
İyi okumalar.
.
.
.
.

Ağzındaki sigaradan art arda nefes çekip başını arkaya doğru yasladı.
Anlını eliyle ovduğunda,kızı da odaya girmişti.

Onun sarı saçlarına,okul için giydiği eteğine ve lakosuna baktı.
"Üzerine ceket giy."

"Sıcak oluyor." Dudaklarını büzüp elindeki kalemliği çantasına güzelce yerleştirdi.

"Bir saate etkisi kalmayacak,Bera.Hasta olursan ilgilenmem." Sertçe konuşup biten sigarasını küllüğe bastırdı.

Bera bir iki dakika üzgünce baksada bir şey diyememişti.
Annesi zaten şu aralar sinirli duruyordu.
Susup istemeye istemeye ceketini giydi.
Saçlarını da toparlayabildiği kadar toparlayıp bağladı.

"Paran var mı?"
Ellerini çantasına geçirip kafasını masum masum onaylamaz şekilde salladı.

"Olmaz tabi. Para mı var?Abin siktirdi gitti. Kaçtı evden."
Karşısındaki çocuk ona ağlarcasına baktığında konuşmasına devam etti.
"Cimri bir abin var. Aldı parasını,gitti evden. Nerede bilmiyoruz. Bugünlük idare et. Yarın halledeceğim."

Betül,konuştuğu çocuğun sessizlikle kafasını sallayıp nefeslerinin hızlanmasını izledi.
Geriye çekilip odasına doğru yürüdü.
Altına bir kot çekip üzerine beyaz gömlek giydi.
Ve onun üzerine de siyah bir ceket.
Çantasını da aldığında,onu kapıda bekleyen çocuğunun yanına gitti.

Günler önce kızı komşunun evinden geldikten sonra,oyun oynamasının yorgunluğuyla uyumuştu.
Hiç bir şeyden haberdar değildi.
Kendisi de o gün sinirli olduğundan uyuması işine gelmişti.
Bir süre ses vermeyen oğlunun yanına kızmaya gittiğinde, oğlunu odada bulamamıştı.
Çıkardığı valiz boştu.
Kırdığı telefon da öylece aynı yerinde duruyordu.
Hemen odadan koşturarak çıkmış kapıya gitmişti.
Ayakkabıları da yoktu.

Dediği gibi otogara gittiğini düşünüp,geriye dönmüş mutfağa gitmişti.
Yemeğini yedikten sonra da oturma odasında uyumuştu.
Sabah uyandığında ise,eski eşinden gelen mesaji görmüştü.
'Yanımda' yazıyordu mesajda sadece.
Göz devirip silmişti o mesajı.

Ondan sonra her şeye eskisi gibi devam etmişti.
Sanki hiç bir şey olmamış gibi davranmıştı.
Kızının abisini sorması olmasa da devam ederdi buna.
Abisini bulamayan kızı okula gitti diyerek sakinleştirmişti. Ama akşam yine ağlayan kızla,bir yalan uydurmuştu.
O da 'abin kaçtı' idi.

Şaşkınlıkla ve inanmayan kızıyla ise neredeyse her gün bu yalanı söylemişti. Amacı inanmasıydı.
Ve yavaş yavaş abisinin onları bıraktığına inanıyordu.
Olması gereken de buydu zaten. Ne kadar daha öncelerde olmasını istesede..
Çünkü,abisi o kadar da kardeşini sevmiyordu.

Görmüştü Betül. Erkin'in, kızına kıskançlıkla ve sinirle baktığını..
Bunu şımarıklığına bağlardı hep.

Kızını okulun bahçe kapısından geçirttikten sonra el sallamasına aynı şekilde karşılık verdi ve arkasını döndü.
Ve oğlunun okuluna giden otobüse bindi.
Otobüs hareket ettiğinde oturduğu koltukta düşünmeye başlamıştı.
Neler yapacağını düşünüyordu.
Nelerden bahsedeceğini...

O çocuk ona bir adamın arabasına bindi dediğinde ilk eşelemese de sürekli aklına geliyordu.
Hangi araba? İlk bunu bulamasa da sonradan çocuğunun öncelerde bindiği kırmızı araba aklına gelmişti. Ve oğlunun o an ki paniğini de hatırlayınca,tamam demişti.
Orada zaten ilk içine şüpheler girmişti. Şimdi de bu şüphesi büyümüştü.
O araba ile bağlantılı olduğunu düşünüyordu.

Bir yarım saat sonra otobüsten indiğinde,okula doğru yürümeye başladı.

Fotoğraflar çok net kimin olduğunu belli etmiyordu.
Ne kadar renkli olsada,hep karanlık ortamlarda çekilmişti fotoğraflar.
Elinde kırmızı araba ipucu olsada bir de arabadaki kişinin hocası olması vardı.
Pek uğraşacağını düşünmüyordu.