Gözyaşları Da Durur-Gay

58.

Merhaba.
İyi okumalar.
.
.
.
.

Ağzını büzüp su içme isteğiyle yarım yamalak olan uykusundan uyandı.
Araladığı kısık gözleriyle odaya baktı.
Geceydi. Karanlıktı oda.

Kapalı pencereye baktı.
Yatmadan önce üşüdüğü için açmamıştı ama şimdi yanıyordu.
Üzerindeki ince örtüyü ayaklarıyla iteleyip oturur vaziyete geldi. Sonra ayağa kalktı.
Uzun zaman sonra ayağa kalktığı için ilk yalpalasa da, kapıya doğru düzgünce yürümeyi başarabilmişti.

Kapıyı sessizce açıp mutfağa doğru yürümeye başladı, koridorun bitiş kısmında ise atım atmayı kesti.
Duydukları onu durdurmuştu.

"Bilmiyorum."

Bu kısık ama kalın ses babasından geliyordu.
Babası bu saatlerde uyuyor olurdu.
Saati bilemesede şuan, Sait'in de uyuduğunu düşünüyordu.
Ama bir kere daha ses duymuştu ve bu da Sait'in sesiydi.

"Bende bilmiyorum." Acıklı bir gülüş sesi geldi kulağına.

Ne hakkında konuşuyorlardı?
Soğuk duvara yasladı yanlamasına bedenini.
Bunu daha iyi duymak için ve odanın cılız ışığında gölgesi çıkmaması için yapmıştı.

"Boğuluyor gibi hissediyorum.Mutluyduk,iyiydik,gülüyorduk. Şimdi şu halimize bak?"
Derin bir nefes alma sesi duydu,Erkin.
Ama anlayabilmek için kaşlarını çatmıştı.

"Yine mutlu olabiliriz. Bu bizim elimizde."
Babasının gülme sesi geldi kulağına.

"Bıktım ama ben her şeyi iyiye çevirmekten. Oğlum hamile benim. Oğlum hamile. Ne diyebiliyorum? Hiç bir şey değil mi? Evet öyle. Ağzımı açamıyorum. Açsam bana 'sen neden karışıyorsun?' diyecek diye korkuyorum. Kaç yaşındayım ben oğlumun diyeceklerinden korkuyorum? Ne tuhaf."

Gözlerini kırptı,Erkin.
Kendisi hakkında konuşuyorlardı.
Ve bu hamilelik hakkındaydı.
Erkin'e normal gelmişti. Susup sessizce beklemesi asıl garip olandı.

"Çok normal bu Murat. Yani-"

"Sait ben böyle bir şeyi normalde kabul etmem. Sende biliyorsun. Bu saçma şeyler... Oğlum birinden hamile,o biri kim bilmiyorum. Ne bilmiyorum. Hiç bir şey bilmiyorum. Soramıyorum. Bekliyorum öyle sadece. Neden vazgeçti? Tamam sen anlattın bana ama ya tehdit edildiyse?"
Gözleri büyüdü.Sait, konuşmalarını babasına anlatmıştı.

"Tahdit etme gibi bir durum olduğunu düşünmüyorum. Bana anlattı,fark ettim bir şeyler. Adam nazik biri."

Bir süre sessizlik oldu.

"Tanımıyoruz adamı."
Yorgunca söylenen kelimelerden sonra tekrar sessizlik oldu.

"Ya o kadar uzun zaman göremedim ki çocuğumu... Betül bana 'gel al' diyince korktum. Evden hızlıca çıktım ama arabayı süremedim. Gitmek istemedim. Ya tanıyamazsam diye panik yaptım. Onun yaralı bereli yüzünü gördüm. İçim gitti. Hastaneye götürsem dedim kendi kendime. Onu da yapamadım. Soramadım neden böyle yüzün diye. Ne yaptı annen sana diyemedim. Eve getirdim. Ama senden çekiniyordum da,ya onu kabul etmeseydin. Ne yapardım o zaman. Ama sen o kadar iyi bir insansın ki,hemen kabul ettin onu."
Kumaş sesleri gelirken yutkundu.

"Benim yapmam gereken her şeyi sen yaptın. Sen onunla hep ilgili oldun."

"Tabiki ilgileneceğim. Çok sevdim ben Erkin'i. Tatlı bir çocuk. Güzel vakit geçiriyoruz birlikte. Arkadaşım gibi oldu. Ama Murat,sende bir adım atmalısın artık. Böyle olmaz."
Haklıydı.

"Sarılamıyorum bile. Sen gelmiş adım at diyorsun... Erkin'in yönelimi ne? Söyledi mi bir şeyler?Oğlumun bir adamla birlikte olmasına bile şaşırmıyorum. O kadar çok sorun var ki..."