Gözyaşları Da Durur-Gay

80.

Merhaba.
İyi okumalar.
.
.
Dün ve bugünün bölümleri.
Atlamayın.
.
.

Sigarasından bir yudum daha derince içine çekerken yüzünü masaya doğru çevirmişti.
Dumanı ağzından çıkartıp masadaki külü üfledi.
Bacağını diğer bacağının üzerine atıp  sigaralı elini dizinin üzerine koydu.

"Of çok başka."

Hahlarcasına gülüp sigarasını tekrar dudaklarına götürdü.
Gözlerini kısıp dumanı içine çekerken onun hakkında edepsizce kurulan kelimelere gülüyordu.
Balkon karanlık olduğu için gülmesi sorun değildi.
Aydınlık olsaydı burada oturmazdı bile.

On dakika önce sigara içmek için balkona çıkmıştı.
Erkin uyuyacağım demişti.
Onu onaylayıp buraya geçmişti.
İlk başta ortalık bir sessiz olsada karşısındaki kadınlar onun hakkında konuşmaya başlamıştı.
Aldırmamaya çalışıp sigarasını içiyordu.

Bitmeye yaklaşan ikinci sigarasını söndürüp ayağa kalktı.
Kızların artan konuşması eşliğinde balkondan çıktı.
Kapıyı sıkıca örtüp ışığı kapattı.
Sonra odasının kapısını yavaş bir şekilde açtı.

Yatakta yatan ama kıpraşıp duran bedene bakıp dolabına ilerledi.
Uyumamıştı.
Üzerindeki tişörtü sıyırıp çıkarttı.
Arkasındaki hareketlenmeyle karanlıkta aynadan arkaya baktı.
Erkin yan dönmüş onu izliyordu.
Okuldan eve geldiğinde sadece üzerini çıkarttığı için ellerini kemerine götürdü.
Aynadan Erkin'e baka baka işini yapıyordu.
Pantolonu bacaklarından sıyırıp eşofmanını giyindi.

Yere attıklarını dolaba koyduktan sonra dolabı kapattı.
Yatağın etrafında dolanıp kendi tarafının düzgün olan pikesini sıyırdı.
Yatağa girip örtüyü üzerine çekti.
Erkin'e dogru döndü.
Şimdi siyah saçlarını görüyordu.

Yatakta ona doğru biraz kayıp elini uzun saçlarda gezdirdi.
Yüzünü yastıktan kaldırıp onun başını koyduğu yastığına koydu.
Burnu direkt hoş kokulu saçlara gömülmüştü.
Burnunu sürttüğünde Erkin titremişti.
Böyle hoş bir etki bırakmak güzeldi.

"Biraz geç geldin."

"Hm.Uzun zamandır içmiyorum. Özlemişim."
Elini pikenin altından sokup Erkin'in karnına doladı.
Hafif bir baskıyla koymuştu elini.
Karnını okşayıp kıyafetinin eteklerine elini götürdü.
Oradan da bacaklarına..
Bacaklarının çıplak olmasa durmasını sağlamıştı.
Şort giyinmişti.
Takılmayıp elini geri karnına koydu.

"Yarın okuldan gelirken greyfurt alır mısın?"

Hareket ettirdiği parmaklarını durdurdu.
"Erkin mevsimi değil ki..Nereden bulayım?"
Erkin bedenini ona yaklaştırıp gözlerini kapattı.
Greyfurt'u çok seviyordu.
Ve şimdi aşırı canı çekmişti.
Mevsimi olup olmaması umurunda değildi.

"Bak ben şimdi canım çektiği halde susuyorum. Yarın istiyorum. Sen bulursun ki. Değil mi?"

Gülerek konuştu.
"Evet."

Bedenini biraz daha yaklaştırıp seslice yanağından öptü.
O yüzünü azıcık ona çevirince yanağını uzattı.
Erkin'de öpünce tekrar güldü.
Yanağını yanağına sürttü.

Karanlıkta karşıdaki duvarı izlemeye başlarken aklına gelenlerle konuştu.
Bunu konuşmanın artık zamanı gelmişti.
Bebek doğdu doğacaktı.

"Erkin.."

"Hm?"

"Gitme."
Sessizce ama dibine girdiği çocuk duyacak şekilde mırıldandı.
Kıpraşan Erkin sessizleşmişti.
Yan yan ona baktı.
Gözlerini kırpıyordu arada.
Dudaklarını yaladı.
"Gitmeni istemiyorum ben. Başta sorun değildi. Onaylamıştım ama artık istemiyorum. Gitme,Erkin. Kal yanımda. Benimle,bizimle. Bebeğe birlikte bakalım."

Olabildiğince sessiz bir şekilde yutkundu.
Gerçekten de başta bu sorun bir sorun değildi.
Hiç konu olmayacağını da sanıyordu.
Ama şimdi ne diyebilirdi ki?
Artık gideceğim diyemezdi.
O kadar fazla yakınlık kurmuşlardı ki..
O kadar fazla zaman geçmişti ki.
Gitmek istemiyordu artık.
Yanında kalmak istiyordu.

Bu dediklerinden sonra odada sessizlik oluşmuştu.
Yanağını yanağından çekti.
Tekrar burnunu saçlarına gömdüğünde Erkin karnındaki elini tutup sıkmıştı.
Bu ne anlama geliyordu?
İstediği yere çekecekti.
Bu ona göre bir kabuldü.
Öyle olmasa zaten şuan saçlarını kokluyor olamaz,eli hâlâ karnında durmaya devam ediyor olamazdı.

Saçlarına öpücük kondurup gözlerini kapattı.
Bunu yapar yapmaz telefonu çalmıştı.
Boşverip gözlerini kapatmaya devam etti.
Telefon uzunca çaldı ve kapandı.
Sonra tekrar çalmaya başladı.
Komodinin üzerinde olduğu için titreyerek çalıyordu.

"Açmayacak mısın?"

"Şu anı bozmak istemiyorum. Sabah ararım kimse."
Erkin elini yavaşça kaldırıp tekrar eline bastırdı.
Duran arama tekrar başladı.
Nedim gözlerini sinirle açıp tamamen Erkin'den çekildi.
Üzerindeki pikeyi attı.

"Hayır yani ne olmuş olabilir ki?Ne?"
Erkin de uzandığı yerden hafifçe kalktığında yatağın diger tarafına dolanıp ötmeye devam eden telefonunu aldı.
Ablasının aradığını görünce kaşlarını çattı.

"Kim?"

"Ablam."
Arama kapandı. Sonra tekrar arama başladı.
Açıp kulağına götürdü.
"Abla?"

"Nedim neredesin?"
Titrekçe ağlayarak konuşan ablasıyla daha da kaşlarını çatıldı.
Yatağa Erkin'in yanına oturdu.

"Ne oldu? Ağlıyor musun sen?"

"Evet. Ablam yanına gelebilir miyim? Gidecek bir yerim yok. Sokaktayım."
Gözlerini kırpıp konuştu.
Neden sokaktaydı?
Erkin'e göz ucuyla bakıp konuştu.
"Neredesin sen? Almaya geleyim."

Düşündüğü şeyin olduğunu biliyordu.
Ablası bunun dışında ağlamazdı.
Gece dışarı çıkmazdı.
Ayağa kalkıp dolabının kapılarını açtığında ablası tekrar konuştu.
Ağlaması şiddetlenmişti.

"Yok yok. Evinin adresini atar mısın? Taksiye bineceğim."
Dolabın kapaklarını kapatıp odanın ışığını açtı.
"Tamam. Atıyorum şimdi."

Ablası ondan sonra bir şey dememiş, telefonu kapatmıştı.
Kulağından telefonu indirip Erkin'e döndü.
Az önceki hallerinden eser kalmamıştı.
Erkin gergince ona bakıyordu.
Nedim ise ablasının hali için hem üzülüyor,hem sinirleniyordu.

"Sana sormadım ama..Sorun olmaz değil mi Erkin?"

"Yok da karnımı görünce ne olacak? Daha doğrusu beni görünce.."
Telefonu elinde sıkıp yatağa yürüdü.
Yanına oturdu.
Eli tombul yanaklara gidip sıktı.
"Bir şey olmaz. Sorgulamasını takma sen. Ayrıca gece olduğundan karnın pek belli olmaz. Sabaha da gider zaten."
Erkin kafasını sallayıp gözlerini kapattı.
Yanağını okşamaya devam etti.

"İstersen sen uyu."

"Yok uykum kaçtı."

Ondan sonra orada oturmaya devam etmişlerdi.
Kapı çaldığında birlikte ayağa kalktılar.
Nedim odadan çıkınca Erkin'de arkasından yürüdü.
Gergin hali açıkça belli oluyordu.

Kapıya gidip çalmayı bırakan kapıyı açtı.
Gerdiğinde ikisi de kapıda görünmüştü.
Ve açar açmaz şokla bakmışlardı karşılarındaki kadına.
Kadın da üzgünce onlara bakıyordu.
Daha doğrusu bakamıyordu gözlerinden dolayı.
Eli kapı pervazında derin nefesler alarak duruyordu öylece.

Erkin korkuyla Nedim'e baktığında,Nedim ablasının kolunu tutmuştu.
Bunun olacağını biliyordu,biliyordu da işte.
İçindeki küçük bir umut olmaz sanmıştı.

........
Son

Bela geldi.

Verta.