Gözyaşları Da Durur-Gay

75.

Merhaba.
İyi okumalar.
.
.
.
.

Pijama üstünü çıkartıp atletini de sıyırdı.
Açık dolaptan gözlerini ayırmazken bol eşofmanını da çıkartmıştı.
Dolaptan hızlıca bir tişört ve kot seçti.
Kapaklarını kapatıp pantolonuna bacaklarını soktu.

Ama tam o anda gözleri kapalı dolap kapısına bağlı aynaya kaydı.
Çıplak şişik karnı ilk gözlerini aynadan çektirdi.
Sonra kendisine hakim olamayıp tekrar baktı.
Pantolonu bileklerinde bırakıp yan döndü.
Artık saklanılmayacak olan karnında gözlerini gezdirdi.
Hayır saklamak gibi bir amacı yoktu. Erkin normalde de bol kıyafetler giyerdi. O yüzden karnı belli olmuyordu.
Ama bir kaç kez dışarıda bazı insanların karnına olan bakışlarını yakalamıştı.

Beli yanlardan bir kaç çizikle çatlamıştı.
Sanki geçecek gibi elini oradan kaydırdı.
Göbek deliğine dokundu.

"Erkin hadi."

Kapalı kapı ardından Nedim'in sesini duyunca kendisini incelemeyi bırakıp bileklerindeki pantolonu yukarıya çekti.
Tişörtü de kafasından geçirip kollarını giyindi.
Atlet giyinmemişti.
Belli olan karnına son kez bakıp odadan çıktı.

Onu kapının yanında Nedim bekliyordu.
Gözlerini üzerinde gezdirip kapıyı açtı.
"Bir an vazgeçeceksin sandım."

Gülümseyip yere oturarak ayakkabılarını ayağına geçirdi.
Nedim merdivenlerden inecekken onun haline bakıp geri döndü.
Eğildi.
Ayakkabılarının bağcıklarını parmaklarından çekip bağlamaya başladı.

"Artık fazla eğilmemeye çalış."

"Çok iğrenç bir durum."
Onun bağlanmasına izin verip ellerini yere koydu.
Gerçekten çok iğrençti.
Gün geçtikte istediği hiç bir şeyi yapamıyordu.
Birinden yardım almak zorunda kalıyordu.
Yapabilse bile Nedim hemen olaya el atıyordu.

"Cırt cırtlı ayakkabı alalım hastaneden dönüşte."
Sessizce kafasını salladı.
Nedim elinden tutup ayağa kaldırdı yavaşça.
Sonra arkasındaki kapıyı kilitledi.

"Melda biliyor mu gideceğimizi."

"Evet söyledim. Gel."
Belinden tutup merdivenlere yöneltti.
O önden inerken Nedim arkasından kendi adımlarına göre yavaş, hızlı iniyordu.

Kısa bir süre sonra arabanın önüne gelmişlerdi.
Arabayı açıp Nedim bindiğinde, diğer yanına geçip arabanın kapısını kendisine çekti.
Koltuğa oturduktan sonra araba durduğu yerden hareket etmişti.

Hastaneye gidiyorlardı.
Bir zamanlar gitmek istemediğini söylemesine rağmen.
Bebeğin cinsiyetini öğreneceklerdi.
Hayır,Nedim ısrar etmemişti.
Melda ile cinsiyet konusunda konuşmalarını bilmiyordu bile.
Ama Nedim'in içi gidermiş gibi karnına bakması,sürekli onunla ilgilenmesi, bebeği ve kendisini düşünmesi, sürekli onlar için hazırlık yapması onu üzmüştü.
Bebeğin cinsiyetini öğrenmesi hakkıydı.

Dün öğrenmeye gidelim mi diye sormuştu.
Ciddiyetini kavramaya çalışan Nedim ile gülmüştü.
Sonra kafasını sallamıştı.
Tabiki Nedim'in sarılmasını bekliyordu ama sarılıp etrafında döndürmesini tahmin edememişti.
İkiside gülerken midesi bulanınca Nedim hemen yere indirmişti.
Başı dönerken de yere doğru kusmuştu.
İkisi birbirine şokla bakmıştı.

Aklına dün ki halleri gelirken arabanın içinde güldü.
Nedim ona dönüp arabayı sürmeye devam etti.
Bir kaç dakika sonrada durmuşlardı.
Beraber indiler.

Hastaneden içeriye girdiklerinde Nedim'in telefonu çaldı.
Ona bakıp merdivenlere yürüdü.

"Efendim,Melda."
Duyduğu isimle göz devirip merdivenlerden çıktı.
Nedim ve kendisi bu kadar telefonla konuşmuyorlardı.