Gözyaşları Da Durur-Gay

91.

Merhaba.
İyi okumalar.
.
.
.
.

"Hadi uyu artık."
Kızının açık durmaya devam eden gözlerine bakıp konuştu.

"Uykum yok ama?"

"Kızım gece yarısı oldu. Sabah okula kalkamıyorsun uyu dedim. Hadi ben gidiyorum."
Kızı bir iki oflayıp puflasa da sonunda battaniyeyi üzerine çekip gözlerini sıkıca yummuştu.
Dilara kızının bu hareketlerine gülümseyip odanın açık ışığını kapattı. Gece lambasını açtı.
Kapıyı örttükten sonra yattığı odaya yürüdü.

Kapısını açıp kapattıktan sonra yatakta kıpırdamadan duran kocasına gözlerini çevirdi.
Yine bütün bir yatağı kaplamıştı.
İğrentiyle kocasına baktı.
Önceden çok sevdiği ama psikolojik ve fiziksel şiddet göre göre nefret ettiği kocasına...

"Kapat ışığı."

"Tamam."
Saçlarındaki tokayı çıkartıp ışığı kapattı.
Yatağın azıcık boş kalan yerine oturup ardından uzandı.
Yorgunlukla gözlerini kapattı.

"Ne yapıyordun sen sabah beri? Bir gelemedin.."

"Burcu'ya kitap okuyordum."
Kocasının alaylı gülüşü kulaklarına kadar ulaştı.
Sonra sessizlik oluştu odada.
Gözlerini kırpıp kafasını hafifçe kocasına doğru çevirdi.
Fısıldarcasına çıkan horultularıyla uyuduğunu anlamıştı.
Rahat bir nefes alıp kafasını geri çevirdi.
Yastığa yüzünü bastırdı.
Bu rahatlamasının sebebi onu bir kaç kez boğmaya çalışması ve cinsel yaklaşımda bulunması yüzündedi.

Gözlerini kapatıp uykuya dalmayı bekledi.
Beklediği de yorgun olduğundan kısa bir süre sonra gerçekleşti.

Bir süre sonra tıkırtı sesi duymuş, sanki gözlerini hiç kapatmamış gibi açmıştı.
Hemen başını arkaya çevirdi.
Kocası ölü gibi yatıyordu.
Elini kalbine koyup başını geri yastığa yerleştirdi.
Ama bir takırtı daha geldi.
Gözlerini kapının orada gezdirdiğinde kapalı kapının altından odaya doğru ışık yansımıştı.
Yatakta oturur vaziyete geldi.

"Burcu?"
Bunu dedikten sonra aklına kızının ışığa uzanamaması geldi.
Korkuyla kalbi atarken kocasına dönmüştü ama o saniye kapı açılmıştı.
Saçları savrularak yüzüne çarptı.
Odaya ışık daha da doldu.
Neredeyse yatağa kadar ışığın etkisi oluştu.
Simsiyah uzunca bir beden kapının önünde duruyordu.
Yatakta duran elini titreyerek kocasına değdirdi.
Bir kaç kez vurdu.

"Ahmet,kalk."
Kocasına yüzünü çevirdi.
"Ahmet?"

Kapı duvara çarptığında oraya döndü.
Kapının önünde duran beden hareketsizce ona bakıyordu.
Ama saniyeler sonra yerinden hareket etmiş çıplak olduğunu gördüğü ayaklarını şapırtı sesleri ile parkede yürütmüştü.

"Kimsin sen?Ahmet kalk!"
Kocasına tekrar döndü ama karşılaştığı boşlukla yanına yaklaşan gölgeye baktı.
Yüzüne doğru vuran ışığı gölgesiyle kapattığında geriye çekildi.

"Neden yardım etmedin?"

Korkuyla atan kalbi yüzünden kalbinin duracağını düşünmüştü.
Bu ses kulağına çok tanıdık geliyordu.

"E-Erkin?"

Yatağın yanına yaklaşıp üzerine doğru eğildi.

"Yaklaşma"
Yatağın boş olduğu kısma doğru kendisini çekerken,sanki karşısındaki kişi çok güçlüymüş gibi ayak bileğinden tutup kendisine çekmişti.

"Katiller korkmaz."
Hafifçe gülümsediğinde,Dilara yutkundu.
Yüzünü ayrıntısına kadar görmüyordu ama gülümsediğini çıkan sesle anlamıştı.