ဇာတ်လိုက်၏ဗီလိန်ဇနီးသည်

Chapter 115

ခြေသံများ နီးကပ်လာသည်ကို ကြားလိုက်ရသော်လည်း အပြင်ဘက်မှသူက ပြန်လည်ထွက်ခွာသွားပုံရသည်။

ထိုအခါမှ သူသည် တစ်ချိန်လုံး အသက်ရှုအောင့်ထားမိခဲ့ကြောင်းကို ကျန်းမင်ယွမ် သိလိုက်ရ၏။

ကျန်းမင်ယွမ်က အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီး အနည်းငယ် စိတ်လှုပ်ရှားနေမိသည်။

ထောင့်တစ်နေရာတွင်တင်ထားသော အဝတ်စိုများကို ကြည့်ကာ ထိုအရာများကိုပြန်ဝတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲမှပြန်ထွက်ဖို့ကိုပင် တွေးမိလိုက်သေး၏။

ရှင်းရှင်းက စောင်ပုံထဲမှ ထွက်လာသည်။

သူ အပေါ်ထပ်ဝတ်ကာ အိမ်စီးဖိနပ်ကိုကောက်စွပ်လိုက်၏။

ထို့နောက်တွင် အမေဖြစ်သူပေးသော ခြင်းတောင်းကိုယူ၍

ရေချိုးခန်းဆီသို့ဦးတည်ခဲ့သည်။

ရှင်းရှင်း၏လက်တံကလေးများက အလွန်တို၏။

သူပိုက်ထားသောခြင်းတောင်းအတွင်းရှိ အင်္ကျီလက်တစ်ဖက်က အောက်သို့လျှောကျပြီး ကြမ်းပြင်နှင့်လျှပ်ထိနေသည်။

ချန်းဟွမ်မရှိသောကြောင့် ပြန်လည်တည့်မတ်ပေးမည့်သူလည်းမရှိချေ။

ရှင်းရှင်းက အဝတ်ခြင်းကိုပိုက်ထားပြီး ရေချိုးခန်းအပြင်ဘက်တွင် ရပ်နေသည်။

“တံခါးဖွင့်ပါ ဖေဖေ... သား အဝတ်တွေ ယူလာခဲ့တယ် "

“ ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ "

ရေချိုးခန်းအတွင်းမှ တည်ငြိမ်သော အမျိုးသားသံတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာသည်။ 

ရေသံများ တိတ်သွားပြီးနောက် ကျန်းမင်ယွမ်က တံခါးတစ်ဖက်ခြမ်း၏အနောက်တွင်ရပ်လျက် ‌တံခါးပေါက်ကို ဟရုံကလေးသာ ဖွင့်လိုက်သည်။

ထို့နောက်အပြင်သို့ လက်တစ်ဖက်ကို ဆန့်ထုတ်လိုက်၏။

“ဟုတ်ပြီ... အခု ဖေဖေ့ကို ပေးလိုက်‌တော့ ”

ရှင်းရှင်း၏အမြင်အာရုံမှာ အဝတ်ခြင်းဖြင့် ပိတ်ဆို့

နေပြီး ကျန်းမင်ယွမ်၏လက်ကို လုံးဝမမြင်ရပေ။