Chapter 119
ဟော့ပေါ့သည် ဆောင်းရာသီအတွက် ပြီးပြည့်စုံသော အစားအစာဖြစ်သည်။
ဟင်းရည်ပူပူနှင့် လတ်ဆတ်သော ပါဝင်ပစ္စည်းများခင်းကျင်းထားသည့် စားပွဲဝိုင်းတွင် လူသုံးယောက်က ဝိုင်းဖွဲ့လျက် ထိုင်နေကြ၏။
ဆောင်းရာသီ၏ အအေးဓာတ်သည် အချိန်တိုအတွင်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။
ဟော့ပေါ့အိုးတစ်ဝက်ခန့်ကုန်သွားသောအခါ သုံးယောက်သား ချွေးပြန်လာကြ၏။
ကျန်းမင်ယွမ်က သူ၏ကုတ်အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ပြီး ကုလားထိုင်အနောက်သို့ လှမ်းချိတ်လိုက်သည်။
ထို့နောက် သူသည် အင်္ကျီလက်မှ ကြယ်သီးကို ဆွဲဖြုတ်ပြီး အပေါ်သို့ခေါက်တင်၏။
ထိုအခါအကြောများထောင်နေသော လက်သားဖြူဖြူက ပေါ်ထွက်လာသည်။
ချန်းဟွမ်သည်လည်း သူမ၏ အပေါ်ဝတ်ကို ချွတ်လိုက်ပြီး ဆွယ်တာအင်္ကျီလက်စကို ခေါက်တင်နေ၏။
သူမနှင့် ကျန်းမင်ယွမ်သည် အတော်လေး နီးကပ်စွာ ထိုင်နေကြပြီး ရံဖန်ရံခါ အသားချင်းထိနေမိကြသည်။
အင်္ကျီမချွတ်မီက အရမ်းမသိသာသော်လည်း
ယခုအချိန်၌ ခန္ဓာကိုယ်ချင်းထိတွေ့မှာ အလွယ်တကူ ခံစား၍ရ၏။
ပန်းကန်ထဲ၌ ကြက်ဥဖက်ထုပ်တစ်ခုသာ ကျန်တော့သည်။
ကျန်းမင်ယွမ်နှင့် ချန်းဟွမ်တို့သည် တူချင်းကန့်လန့်တိုက်မိသွားကြ၏။
ချန်းဟွမ်က လှုပ်ရှားမှုကို ခဏတာ ရပ်တန့်ပြီးနောက် အားအနည်းငယ်သုံးကာ ကျန်းမင်ယွမ်၏တူကို ပထုတ်နေသည်။
" သွား ရှင်းရှင်းအင်္ကျီကို သွားချွတ်ပေးလိုက် "
ကလေးသည် အရမ်းပူနေပုံရပြီး နှာခေါင်း၌ ချွေးစီးများထွက်နေ၏။ ချန်းဟွမ်၏စကားကို ရှင်းရှင်းက ကြားသွားသောအခါ လက်ထဲမှဇွန်းကိုချသည်။ထို့နောက်ကျန်းမင်ယွမ်ထံ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်တန်းပေးလာ၏။
" ဖေဖေ သားကို အင်္ကျီချွတ်ပေးပါ "
ကျန်းမင်ယွမ်က မတ်တပ်ထရပ်ပြီး ရှင်းရှင်းကို အင်္ကျီကူချွတ်ပေးသည်။
