Chapter 124
ဖုန်းတစ်ဖက်၌ အချိန်တစ်ခုအထိ တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။နောက်ဆုံးတွင် ကျန်းမင်ယွမ် တုံ့ပြန်သံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရတော့၏။
“ မဟုတ်ဘူး...ရှင်အတွေးလွန်နေပြီ "
ချန်းဟွမ်၏လေသံက တစ်ခုခုကို ဖုံးကွယ်ရန်ကြိုးစားနေသလိုပင်။ သူမက ချက်ချင်း သမ်းဝေလိုက်ပြီးပြောသည်။
“ကျွန်မ ပင်ပန်းနေပြီ နောက်မှပြောရအောင် "
“ ခဏလေး... " ကျန်းမင်ယွမ်က ချန်းဟွမ်ကို ဟန့်တားသည်။
“ တစ်ခုတောင်းဆိုချင်တယ်... မင်းရဲ့အိမ်မှာ ငါ့အဝတ်အစားနည်းနည်းပါးပါး ထားလို့ရမလား"
“မရပါဘူး...” ချန်းဟွမ်က မစဉ်းစားဘဲ ချက်ချင်း ငြင်းပစ်လိုက်သည်။
တစ်ဖက်အမျိုးသားက ငြင်းပယ်ခံရခြင်းကို အရှက်ရပုံမပေါ်ချေ။ သူကဆက်ပြောသည်။
“ငါက ကလေးအဖေဆိုတော့ လိုရမယ်ရပေါ့... အဲ့နေ့ကလို အခြေအနေမျိုး ထပ်ဖြစ်လာနိုင်တယ်လေ... မင်းအိမ်မှာ အဝတ်အစားဘာညာလဲရတာ ပိုသက်သာသွားတာပေါ့... စိတ်မပူပါနဲ့..အများကြီးမထားပါဘူး....နေရာသိပ်မယူဘူး "
ကျန်းမင်ယွမ်၏စကားများက အဓိပ္ပာယ်ရှိသော်လည်း
ချန်းဟွမ်က ထိုအကြံကို လက်မခံချင်ပေ။
"မနေ့က တစ်စုံယူလာပြီးပြီမဟုတ်ဘူးလား "
" ကုတ်အင်္ကျီနဲ့ ဖိနပ်အပါးတစ်ရံကျန်သေးတယ် " ကျန်းမင်ယွမ်က ပြာပြာယာယာပြောသည်။
“နောက်တစ်ခါ လာလည်တဲ့အချိန်ကျ ယူလာလို့ရမလား"
"ဖိနပ်ယူလာစရာ မလိုဘူး"
အနည်းငယ်အကဲပိုလွန်းသည်ဟု ချန်းဟွမ်ခံစားရ၏။
“ကျွန်မဝယ်ထားလို့ရတယ်... ရှင့်ဆိုဒ်က ဘယ်လောက်လဲ"
“ဒါဆိုလည်း ကြိုပြီး ကျေးဇူးတင်တယ်နော်”
ကျန်းမင်ယွမ်၏လေသံက ရွှင်မြူးနေ၏။
" ငါ့ဖိနပ်ဆိုဒ်က ၄၃ "
***
YOU ARE READING
ဇာတ်လိုက်၏ဗီလိန်ဇနီးသည်
RomanceThe Villainess Female Supporting Character raising her bun
