Alden's POV
Hmmmm..i dont know where to start....And i dont even know how to start...siguro...ok na simulan ko na lang sa pamamagitan ng pag sasabing lahat ng tao ginagawa ang mga bagay bagay dahil sa sari sariling dahilan....
Gaya ng ginagawa namin ngayon ni Kuya Aljur...we are doing what is right....at yun ay ang protektahan at siguruhin na palaging maayos ang kapatid namin..
Alam ko...nasa stage siya ng buhay niya na kailangan namin siyang palayain..pero...dahil sa multo na iniwan ng nakaraan..paano ba namin siya pababayaan...
Noon..alam na alam namin ni Kuya Aljur na puro at totoo ang nararamdaman ni Bea para kay Jake...na sa kabila ng murang edad alam naming mahal niya talaga ang taong yun..Pero syempre..gusto namin na kung sakaling magmamahal si Bea dun sa taong kaya siyang mahalin ng higit sa pagmamahal ni Bea sa kanya...
Alam namin ang hindi miminsang pagtulong niya kay Jake sa mga gawain sa eskwela....kung tutuusin naman ok lang talaga...Pero sana naman..hindi niya inaabuso hindi ba....Kaya pinag higpitan namin nun si Bea.....Pero sabi niya..wala naman masama sa pagtulong....kaya kalaunan ay wala na din kaming nagawa...
Pero lagi kaming naka subaybay kay Bea..kasi iniiwas namin na masaktan siya...
Ang kapatid namin..napakaganda niya...Pero hinayaan naming itago nya yun sa mahahabang kasuotan..at makapal na salamin....Dangan lang at masyadong mapang husga ang lipunan...hinahamak nila ang kapatid namin at yun ang hindi namin nagustuhan...
Kaya hanggat kaya namin siyang ipag tanggol..ginagawa namin...Pero si Bea..napaka tapang niya para baliwalain ang mga naririnig niya...Napaka busilak ng puso niya para palampasin ang lahat ng panghahamak at pangungutya sa kanya ng mga tao....
Akala namin...habang buhay na lang siyang ganyan...Pero nagkamali kami...Kasi isang araw...natuto siyang magalit....naging matigas siya...nawala ang masigla at masayahing Beanca na nagpapasaya sa amin ni Kuya...Nawala ang ning ning sa kanyang mga mata...at unti unti..binakuran niya ang sarili niya...
She was too hurt na halos hindi namin namalayan ang pagkawala ng dating siya...And as expected....she decided to leave....Gustuhin man naming pigilan siya...pero wala kaming nagawa...We even told her na...kung gusto niya...kami mismo ni Kuya ang mag aalis kay Jake sa landas niya..She knew what we are capable to do...
Pero tumanggi siya...Before entering the airport...lumingon siya samin ni Kuya...walang mababakas na emosyon sa kanya...pero i still remember the words na iniwan niya bago siya umalis ng Pilipinas...
"Don't do anything...Kasi ako mismo...ang babalik para singilin siya...I will be back...not only to give him what he have given me...Mas higit pa sa binigay niyang sakit ang ibibigay ko sa kanya..i will make him pay for messing my life and my love...at pagbalik ko...wala ng makakapanakit sakin...I have had enough...."
*sabi niya yun sabay talikod....Natulala lang kami ni Kuya sa papalayong pigura niya..Nung umalis siya...she deactivated all her social media accounts...hindi din siya nagpapakita samin kung naka video call kami...or face time.....our Mom and Dad..were so worried..kasi she kept on crying nung dumating siya dun....Pero mas nag alala sila nung isang araw...parang naging manhid si Bea..Tumatawag si Mommy sa amin nun just to ask kung ano daw kaya ang makakapag pangiti kay Bea....They tried...we all tried to came into the wall wherein she brought herself into...Pero nabigo kaming lahat...
It was a school vacation nung pumunta kami ni Kuya sa France...kakagraduate lang ni Kuya nun..si Daddy at Mommy lang ang umuwi pero hindi sumama si Bea sa kabila ng pamimilit nila...so kami na lang ang nagdecide na dumalaw sa kanya...we planned to surprise her...Pero kami ang nasorpresa...kasi nagbago na siya...mula sa pananamit at sa itsura....Pero not only physical change.....She changed a LOT
..hindi na siya ang kapatid na kasama naming mangarap...ang baby girl namin na inalagaan namin ng matagal na panahon....All we can see was a cold hearted woman na sa kabila ng ngiti...walang mababakas na kaligayahan....
