Bea's POV
Maayos naman na natapos ang seremonyas ng kasal sa simbahan....kakatwang para akong bumalik sa pagkabata nung patagong hinawakan ni Jake ang kamay ko habang nagpipicture taking kanina.....
Ramdam ko sa hawak niya na hinding hindi na niya ako bibitawan pa...Ako man...matinding kahungkagan ang naramdaman ko nung pinili kong mabuhay ng malayo kay Jake...Sa totoo lang..ayaw ko naman talaga na...layuan siya..pero kasi nung time na yun..alam ko..hindi ko maibibigay sa kanya ang pagmamahal ko ng buong buo..lalo pa at nasa punto ako na...hindi ko na naman kilala ang sarili ko....I am so consumed by hate...by pain...na dahil mismo sa mga taong hindi ko lubos akalaing sasaktan ako ng ganun dahil sa kasakiman nila sa salapi....
Ngayon..matinding lakas ng loob ang ginagawa ko...lalo pa at muli..iisang hangin na naman ang nilalanghap namin ng mga magulang ko na siyang kumitil sa buhay ng aking anak......Hindi ko alam kung paano nila kinakaya na harapin ako..harapin sina Kuya..at harapin ang ibang tao na tila wala silang ginawa na masama....I know Jake hated them too...Anak niya din ang nawala.....Kaya alam ko..hindi ganun kadali na maayos ang lahat kung sakali....
Nasa reception na kami ngayon....Si Kuya Alden hindi niya ako hinahayaan na mag isa...hindi siya humihiwalay sa tabi ko..alam ko bilin din yun ni Kuya Aljur lalo pa at andito nga ang mga magulang namin....
Nakaupo lang ako at kumakain ...nasa tabi ko si Barbie at si Kuya Alden sa kabilang side..si Jake nasa tabi ni Barbie......nagkukwentuhan kami nung naagaw ng isang batang flower girl ang attention ko.....She was smiling habang tinatakbuhan ang mommy niya na hinahabol siya...
Parang ang gandang scene lang na nagpapakita na sobrang saya ng bata habang hinahabol siya ng mommy niya...tipong napapaisip ako ng...sana...kung sakali....simula nung mangyari ang noon...parang lagi akong emotional pag nakakakita ako ng masayang nanay kasama ang anak niya...
Biglang bumalik sakin ang lahat....yung unang beses na malaman ko na buntis ako...i was actually planning to escape...and run away with Jake...Pero wala e...Nasabi na sakin nun ng OB na delikado ang first trimester ng bata...pero nung araw na aalis sana ako..naabutan ako ni Mama....At Papa...mga limang baitang ng hagdan na lang nung nahawakan ako ni Papa..pero nagpumiglas ako kaya nahulog ako...Naramdaman ko agad ang sakit sa puson ko.....Binuhat ako nun ni Papa..para dalahin sa ospital...Bago ako mawalan ng malay nun...Dinig na dinig ko pa ang sinabi ni Mama...
Mama: Hindi..kahihiyan ito...nabuntis ang anak mo ng hindi pa man siya ikinakasal...
Papa: E andiyan na yan...wala na tayong magagawa..
Mama: No..mali ka..may isa pang paraan..
Papa: Ano?
Mama: to get rid of the problem...
*wala akong lakas nun para sumigaw...na hindi nila pwedeng gawin yun......Basta nagising na lang ako..nasa isang private room na ako...may dextrose ako..pero hindi lang yun..ramdam ko...ramdam ng puso ko agad...na wala na ang anak ko na walang kamalay malay..at walang kasalanan...
Galit...napuno ng galit ang puso ko....Tipong ang sakit na naramdaman ko..tinuruan ako na matutong magalit sa mga taong sanhi ng kalungkutan ko..masama man sabihin..pero nagtanong ako nun sa Maykapal..kung bakit kailangang mga magulang na sakim ang mapunta sa akin...mabuti na nga lang..andito sina Kuya....tulad ko nagalit din sila sa magulang namin..they even sacriced the things na nakasanayan na namin...nagtayo sila ng sarili nilang negosyo....Sila ni Kuya Alden...sinuportahan nila ako..sa abot ng makakaya nila...They even allowed me to find myself...hinayaan nila ako na lumayo....at inunawa ako...They even took care of Jake...sila na ang nagsabi kay Jake ng lahat....bagay na hindi ko kinayang gawin....
Sa totoo lang...hindi man ako ganun kaswerte sa magulang..atleast napakaswerte ko naman sa mga kapatid kong minamahal ako ng labis....Tapos ngayon..heto na naman ako...kasama ang lalaking tanging itinatangi ng aking puso...sa totoo lang...ang saya saya ko...Na malaman na magpasa hanggang ngayon..mahal niya pa din ako...Iniisip ko nga e...ano kayang meron sakin at napakaswerte ko na ...meron akong Jake na handa akong hintayin at ipaglaban.....Sana lang...Pwede e....Pero..nag dadalawang isip ako...Oo...mahal ko siya....Pero hindi na siguro tamang paasahin ko siya sa isang bagay na..alam ko..sa sarili ko na kailanman hindi pwedeng mangyari..
Alden: Bei...ok ka lang?kanina ka pa tahimik..
*napabalik ako sa kasalukuyan nung binulungan ako ni Kuya....
Bea: Ok lang ako Kuya...wag mo akong alalahanin..
Alden: Ok..namumutla ka kasi...Siya nga pala...may balak ang barkada na mag outing daw tayo after ng honeymoon nina Kuya..sama ka ba?
Bea: o sige....tutal..matagal pa naman ang deadline ng project ko..
Alden: good...
*ganun na nga ang nangyari...a week after the wedding nag decide kami na umalis at magbakasyon ulit ng magkakasama..just like the old times.......Si Jake at ako maayos naman...tipong we are talking about the things na nangyari nung mga panahon na wala kami sa tabi ng isat isa....
After a long drive...heto at nakarating na din kami sa private resort na pag aari ni Jake....
Nagluto muna kami ni Barbie....tapos after nun kwentuhan...making up for the lost times...
Then...after ng kwentuhan...niyaya ako ni Jake na maglakad lakad daw kami....Kaya yun..sumama naman ako..siguro..ito na din ang tamang oras....para makapag usap kami....
Jake: So...Kumusta ka naman..
Bea: Jake naman..para namang hindi tayo nagkikita..
Jake: Oo nga...bihira naman talaga diba..lagi kang subsob sa sketches mo...tapos lagi kang may kameeting na Engineer...
Bea: are you jealous?
*pansin ko nga kasi yun...last time kasi sinundo niya ako sa firm...E sakto naman na may kausap ako nun na Engineer na barkada na namin ni Barbie...
Jake: What if i am..babalik ka na ba sakin..i know na alam mo na mahal kita...at alam ko din na mahal mo ako..Bea...i am not asking for anything in this life but you...ikaw lang...wala man akong yaman...simple man ang buhay..pero sapat na yun e..basta nasa tabi kita....
Bei..alam ko non..nasaktan ka..nung nawala ang baby natin..i know that partly..you blamed yourself na hindi naman dapat kasi wala ka naman kasalanan..you did all that you can..
masiguro lang ang kaligtasan niya..pero..talaga sigurong kailangan mangyari yun para subukin tayo...
Pero ngayon Bei..please...pumayag ka....Let me live again....Give me back my life...bumalik ka na sa akin.....ikaw lang ang buhay ko..ikaw lang ang nagbibigay kulay sa mundo ko....
*ramdam ko yung katapatan sa bawat salitang namumutawi sa bibig niya...pero......
Bea: JAKE..HINDI NA PUWEDE...ANG DAMI NA NG NANGYARI...AYOKO NA...
Jake: Pero bakit Bea..akala ko ba sabi mo mahal mo ako...may iba na ba Bea ha..may iba na ba?
*umiiyak na tanong niya...ang sakit sakin na makita siyang ganyan..hindi ko napigil ang pagdaloy ng luha ko...kasi kita ko din ang sakit sa kanya sa bawat luha na pumapatak sa kanyang mga mata...
Bea: Jake
Jake: Bea sagutin mo..bakit hindi na pwede?
Bea: Jake...I ......i.......i.....
To be continued......
