Sabi nila...pag daw nasaktan ka..ibig sabihin nagmahal ka....Tingin ko...ganun ako ngayon..mahal ko kaya ako nasasaktan...nasasaktan in a way na hindi ko maexplain kung bakit...Siguro ganito talaga ang tipikal na mararamdaman sa mga nangyayari ..pero tulad ng lagi kong sinasabi...magtitiwala ako...na lahat ito naayon sa plano.....Minsan..kahit sobrang mahal mo..kailangan mong pakawalan..hindi para bumitaw..kundi para turuan silang mahanap ang halaga ng isa kung wala ang isa....
Na maloko man nila ang nasa paligid nila...pero hindi ang sarili nila....ang daling ngumiti...pero mahirap maging masaya..lalo pa...kung alam mong wala sa piling mo ang tunay mong ikakaligaya...
Based on my own experience...mahirap bumitaw....sa taong binigyan mo ng karapatan na hawakan ang puso mo...Pero ganun pala talaga...there will come a point na...masasaktan ka....na iiyak ka....Pero hindi sapat na dahilan yun para bumitaw...dapat maging matapang....at magkaron ng malakas na kapit sa maykapal na balang araw muli siyang babalik at muling hahawakan ang iyong puso..yung tatagal hanggang sa iisang dako...dako ng walang hanggan...Nasa magkabilang mundo man tayo ngayon...Pero alam ko...kakapit ako..hanggang sa nalalapit na muling pagbabalik mo.....¤-¤
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
Tiwala lang...
Kapit lang...
For sure...God will give us more than we expect...Just BEAlieve...have faith...and trust God's MaJAKE...masakit talaga ...pero sa dulo...masasabi nating lahat..it was all worth the WAIT...
♡J♡
♡H♡
♡A♡
♡B♡
♡E♡
♡A♡
《to infinity and beyond》
《♡FOREVER♡》
Bea's POV
So all this time...it was Jake who love me unconditionally.....Ramdam ko....na totoo ang bawat salitang binibitawan...Masakit man isipin...Pero nagkamali akong magtanim ng galit sa taong pinagkakautangan ko pala ng kaligtasan namin ng mga kapatid ko ng hindi ko nalalaman....If only i knew....pero hindi e...siguro parte ito ng tadhana namin ni Jake..yung tumayo sa sari sarili naming buhay ng magkalayo......at mag mature sa kanya kanya naming paraan na malayo sa isat isa...
Jake: Bea...alam ko...nasaktan kita...nasaktan kita noon..Pero noon ba...ni minsan...hindi mo man lang ba naramdaman na Mahal kita?..inisip mo man lang ba na...baka hindi totoo ang sinabi ko sayo kasi mahal kita...Hindi ko man lang ba naiparamdam sayo na pwede mong panghawakan ang pagmamahal ko sayo....
*sabi niya sakin habang tumutulo ang luha niya......hindi man ako umiimik pero ramdam ko ang sakit....na nararamdaman niya...
Natatakot ako...natatakot ako kasi alam ko sa sarili ko na iisa kami ng nararamdaman...at aminin ko man o hindi...noon..kaya ako nasaktan sa inakala kong panloloko niya...ay dahil sa ni minsan..hindi niya ako binigyan ng dahilan para magduda..He was able to make me feel that i am safe..that i am loved...kaya nga sobra ang sakit sakin nun nung narinig ko yung usapan nila e...kasi akala ko ginamit niya lang ako...pero ngayon...sapat na yung "mahal kita" niya..para maramdaman kong tunay at tapat ang sinasabi niya sakin ngayon.....
Bea: Hindi ko alam Jake..hindi ko alam kung anong dapat kong isipin..kung anong dapat kong maramdaman..
Mauna na ako..
*saad ko sabay tayo....naglakad na ako palayo sa kanya habang nararamdaman ko ang unti unting pamamalisbis ng luha ko sa aking pisngi....iyak dahil nasasaktan akong makita na sobra na siyang nasasaktan...na yung sakit na dinanas ko...wala pa sa kalingkingan ng sakit na tiniis niyang maramdaman dahil sakin.....nakalakad na ako ng konti nung naramdaman ko na pinaloob niya ako sa kanyang braso...he hugged me from the back...Ngayon ko lang narealized na all along...yung yakap niya lang pala ang hinahanap hanap ko....This familiar feeling upon being enveloped in his arms.....fills the emptiness i had for quite a long time now......nakapalibot sa may beywang ko palibot sa tiyan ko ang kanan niyang kamay...habang ang kaliwa niya naman e nakapalibot sa may braso ko..papunta sa kanan kong balikat...kaya halos nakapatong na ang baba ko sa may braso niya na nakapalibot sakin..habang nakasubsob pa sa may balikat ko ang mukha niya....
Jake: Bea.....wag mo na ako iwan ulit....Mahal na mahal kita.....Pwede bang akin ka na lang ulit.....noong umalis ka...sinundan kita sa France..at tinanaw kahit sa malayo...gustong gusto kong ipaloob ka sa braso ko..pero ako na mismo ang nag alis sa sarili ko ng karapatan na gawin yun...kaya nagsisisi na ako...Bea... pwede bang patawarin mo na ako at ako na lang ulit ang mahalin mo.. ....ako na lang ulit B.......
*Ramdam ko ang pagkabasa ng balikat ko patunay na umiiyak siya tulad ko...parang mas lalo akong naiyak...nung hinawakan ko ang mga kamay niyang nakapalibot sakin....Sa sobrang hirap ng sitwasyon..parang mas pinili ko munang muling damhin ang pagkakapaloob ko sa mga bisig niya...
"kung alam mo lang Jake na sobrang mahal na mahal din kita..Na sobrang sakit na magkalayo tayo ng matagal na panahon...kung sana ganyan lang kadali na ikaw na lang at akong muli.....kung sana noon pa lang sa France nilapitan mo na agad ako...sana maayos na tayo ngayon...siguro...isang araw mahahanap ko din sa puso ko ang kalimutan ang lahat...kasi ngayon alam ko nang there is nothing to forgive....kasi all along...ikaw ang pinakamalaki ang isinakripisyo masiguro lang ang kaligtasan ko...at ang ikakaayos ng kalagayan ko..Gustong gusto kong pawiin ang mga luha mo...gustong gusto kong sabihin na all along hindi ka naman nawala sa puso ko...gusto kong sabihing "J hindi na ako galit pwede ka ng bumalik" pero hindi na pwede....Kasi sa ayaw at sa gusto ko...may taong masasaktan...at yun ang gusto kong iwasan..i dont wanna hurt anyone....i dont wanna ruin other people's life..
*lakas loob kong tinanggal ang pag kakayakap niya sakin ng unti unti..pakiramdam ko unti unti ding nawawala ang lahat ng depensa at bakod na ipinalibot ko sa sarili ko..
Bea: HINDI NA TAYO PWEDE.....
*buong tapang kong sabi sa kanya..
Jake: Bea...please...ano bang dapat kong gawin..maging sakin ka lang ulit....Bea...Ano pa bang dapat kong patunayan para maramdaman mong tunay ang pagmamahal kong nadarama para sayo...
Bea: Jake...hindi yun...Ayaw kong makasakit ng ibang tao....Si Rhon..ayaw ko siyang saktan....Siguro....hindi lang talaga ito yung tamang panahon para satin...o baka mas tamang..hindi talaga tayo para sa isat isa...
Jake: Bei hindi...naniniwala ako..para sakin ka lang....at ako sayo..Hindi ko hihingin na patawarin mo ako at kalimutan mo ang lahat agad agad...handa akong maghantay...pero please...hayaan mo akong iparamdam sayo ang pagmamahal na hindi ko nagawang iparamdam sayo nung tayo pa...yung pagmamahal na deserve mong matanggap....
*ang sarap pakinggan..ramdam na ramdam ko sa puso ko ang katotohanan sa bawat salitang binibitawan niya...pero bumabalik pa din sakin ang realidad na may ibang tao akong nasasaktan at yun ang iniiwasan kong mangyari...
Bea: Im sorry Jake...im sorry..
*sabi ko sabay diretso ng lakad..ni hindi ako lumingon sa kanya nung tinatawag niya ako...kasi baka hindi ko kayanin at tumakbo ako muli pabalik sa kanya...ngayon ko mas napatunayan na binulag ako ng galit....pero buhay na buhay ang katotohanang siya lang talaga ang tunay na nagmamay ari ng puso ko...
Sumakay ako sa taxi...at dumiretso sa bahay namin..pag pasok ko sa pinto...nadatnan ko ang dalawa kong kuya na may pag aalala ang mga mukha at mukhang hinihintay ako..
Aljur: Bea...anong ...
*hindi pa natatapos ni Kuya ang sasabihin niya nung tumakbo ako palapit sa kanya..at yumakap....si KUya Alden nakiyakap din samin....
Bea: Kuya Aljur..Kuya Alden...bakit hindi nyo sinabi sa kin agad....bakit...
*umiiyak kong sabi sa kanila..pero hindi sila umiimik...pero kinocomfort naman nila ako......parang ngayon ko lang inilalabas ang lahat ng luha na pinigil kong ilabas ng matagal na panahon..at tila bombang sumasabog ang aking emosyon...Sa pag aakala kong niloko niya ako at pinag laruan..ako na din pala mismo ang gumawa ng dahilan para masaktan ang taong minamahal ko ng lubusan..
To be continued.....
