VÂRİS : GÖLGE - RUH SERİSİ - Birinci Kitap

🔶🔷🔸🔹KESİT🔹🔸🔷🔶

Merhabalar!

Bir arkadaşımızın önerisi üzerine 47. Bölüm'den küçük bir kesit yayımlamaya karar verdim. Merak edenler için minik bir avuntu olur umarım 😊

Keyifli okumalar..

• • • ° ° ° • • •

"Al bunu," uzun süredir bir kenara çekilmiş hâlde bekleyen Cynbel, okuduğu kitabı ellerime tutuşturdu. "Bundan sonrası artık sana kalmış Cathleen. Babanı yeniden gün yüzüne çıkaracak olan sensin."

Sayfaları açık kitaba bakarken sadece bir saniyeliğine tereddüt ettim. Ve bunun nedeni de kesinlikle pişman olacağımı sanmam değildi. Daha çok bu işin altından kalkıp kalkamayacağımı düşünüyordum.

Kalbim bir kez daha ama bu defa cılız bir biçimde sıkıştı. Yanlış yolda olduğumu söyleyen ses kızgındı, ancak onu ciddiye alamayacak kadar ağırlığını üzerime koymuştu zihnim. Yüreğimden kopup gelen, bu büyü bozulduğunda yaşadığım her ana lanetler yağdıracağımı belirten sesi elinin bir tersiyle kenara itip beni avuçlarımdaki kitaba odakladı.

Ve kazandı.

Bir defa daha acaba mı diye soramadan kendimi yazılı satırları okurken bulmuştum. Bunu nasıl yaptığıma dair en ufak bir fikrim yoktu. Bildiğim bir dil değildi, alfabe kesinlikle Latin harflerinden oluşmuyordu ama ben okuyabiliyordum. Hem de hiç takılmadan, dilim sürçmeden yapıyordum bunu.

Ne kadar süre okuduğum hakkında bir fikrim yoktu. Bazen sıkıldığımı bile hissettiğim olmuştu fakat Sthenis'in devam etmemi istemesi üzerine beynim bunu bir buyruk gibi algılayıp işine kaldığı yerden devam etti.

Son kelime dudaklarımdan döküldüğü anda, iki şey birden oldu:

Cynbel hâlen yerde yatan Andrew Dover'ın - kalbim onun babam olduğunu bağıra çağıra anlatmaya çalışıyordu! - üzerindeki büyüyü bozdu ve onu yeniden ayağa kaldırdı. Bana bakan koyu gözlerinde devasa boyutta bir çekince ve ıstırap vardı.

Öte yandan, adanın yabani otlarla kaplı zemini sarsılmaya başlamıştı. Bir o yana, bir bu yana sallanırken gök kuşağı renklerinde bir ışık patlaması yaşandı ve sinyal istasyonunun fırın olarak inşa edilmiş kısmından gürültülü bir ses yükseldi. Taş yapının hâlâ varlığını devam ettiren duvarlarından biri aniden yıkıldı. Oluşan toz bulutunun arasında bir siluet belirmişti. Buradan tam seçemiyordum, fakat birinin orada beklemekte olduğunu gördüm.

Yanı başımdaki Sthenis sevinç naraları atarak koşmaya başladı. Giderken bir Druid'i durdurmuş ve üzerindeki yeşil cübbeyi ondan koparırcasına almıştı.

Yalnızca saniyeler sonra, o toz bulutu yok oldu ve böylece Sthenis'le birlikte bir adam görüş alanıma girdi.

Oldukça uzun boyluydu. Sthenis de iri yarı bir adamdı ama onun yanında küçücük kalmıştı. Benimkinden de uzun, kalçalarına kadar uzanan açık kahverengi saçları vardı.

Üzerine geçirdiği cübbeyi düzeltirken yürümeye devam ediyordu. En sonunda bu tarafa yaklaştıklarında durdu ve konuşmayı sürdürdüğü Sthenis'ten bakışlarını çekip bana yoğunlaştı.

Onun hakkındaki ilk izlenimim; çok genç göründüğü yönündeydi. Sahiden de benden sadece beş ya da altı yaş daha büyük gibi duruyordu. Keskin hatlı bir yüzü ve şekil itibariyle benzemese de, aynı renkte, yeşil gözleri vardı.

"Cathleen efendim," diyen Sthenis neredeyse ayaklarına kapanacaktı. Ağzından salyalar akıtacak kadar hayranlıkla onu izliyordu. "Kızınız. Vaat ettiğiniz gibi, sizi yeniden hayata döndüren o oldu."