Raiden

Bölüm 5 (BAŞLANGIÇ)

Kral Raiden'in Ölümüyle aynı anda, başka bir yerde, dünyaya görünüş olarak çok yakın ama mesafe olarak matematiğin sonsuzluk olarak göstereceği bir uzaklıkta bir evde siyah gözlü, siyah saçlı, hafif geniş omuzlu, 1.70 boylarında bir adam volta atıyordu alnından terler boşalıyor, hem korkuyor, hem de yüzü gülüyor heyecanlı olduğu belli kapının ardından gelen ebenin ıkın sesleri adamın daha da terlemesini sağlıyordu hadi karısına bişi olursa endişesi ve doğacak olan çocuğu için mutluluğu. Adam tam bir duygu karmaşası içerisindeydi ve artık duyulması beklenen ses duyuldu

"INGAAAAAA" adam kapıdan içeriye hızlıca girdi, yüzü gülen karısına baktı çocuğunu çoktan kucağına almıştı.

"Deniyah iyisin değil mi?"

Adı Deniyah olan mavi gözlü, siyah saçlı, 25 yaşında 1.60 boylarında güzel bir kadın.

"İyiyim Den iyiyim bak bir oğlumuz oldu ne kadar da tatlı değil mi? ama ben kız bekliyordum o yüzden hiç erkek ismi düşünmedim"

Den

"BİR OĞLAAAAAN" bağırarak dışarıya çıktı 2 kez binanın etrafında koştuktan sonra içeriye neredeyse yerde sürünerek, karısının yanına gitti mutluluğu gözlerinden ve hareketlerinden belli oluyordu.

Deniyah başını eğdi oğluna baktı siyah gözlere ve siyah saçlara sahipti aynı babası Den gibi. Deniyah oğluna bakarken yüzü gülüyordu birkaç dakika sonra birden ağlamaya başladı Den'se bu duruma dayanamayıp arkasına döndü, yine olmuştu bu sefer kız olmadığı için bir farklılık olur diye düşünmüşlerdi ama olmadı bu beşinci çocuktu yani yaşasalardı öyle olacaklardı ama olmadı bu ilk erkek çocuk kayıplarıydı ve diğer 4 ünden farklı olarak daha çok burkulmuştu yürekleri ilk doğan kız çocuklarıyla aynıydı acıları Den karısına döndü

"Bir daha dene...." diyecekken şifacı tarafından sözü kesildi.

"Bir daha olmayacak bir daha olursa ya karını kaybedeceksin yada ikisini de"

Den dizlerinin üzerine düştü yüreği daha da burkuldu yavaş yavaş düşüyordu üzüntüden, gözleri kapanmaya başladı, vücudu ağırlaşıyordu, ağırlaştı son hatırladığı şey karısının ağlayışları ve başının yere değmek üzere olduğuydu bayılmıştı.

Den 1 saat sonra gözlerini yatakta açtı, aklına yaşadıkları gelince bebeği gömebileceği bir yer için mezarlığa doğru yürümeye başladı. Yürürken etrafındaki herkes yine evladını kaybetmiş diyorlardı Den ise hiç kimseyi duymadan yürümeye devam ediyordu Den'in göz yaşları yere düşüyor, adeta ben buradan geçtim diyordu, mezarlığa vardığında eline bir kürek aldı ve diğer 4 evladının yanına toprağa sapladı küreği her saplayışında daha çok ağlıyordu. Den'in bu halini görenler kendi evladını kaybetmiş gibi ağlamadan geçemiyorlardı. Den mezarı kazdı o küçücük boş mezara baktı diğer dördüyle yan yana gelecek şekilde uzandı

"Yalnız değildiniz ben hiç sizi yalnız bırakmadım ama bak size bir kardeş daha geliyor ona iyi davranın olur mu? onunla da oynayın olur mu? yalnız bırakmayın tamam mı? orası çok karanlık değil değil mi? ışık lazım mı?" demesiyle beraber bir ışık büyüsü yaptı 4 mezarında mezar taşının üzerine ışık hüzmelerini koydu mezarlara yaklaştı sanki gerçek çocuğu öper gibi 4 mezarı da öptü

"Ben şimdi gidiyorum ama geri geleceğim" bu sözüyle etrafındaki herkes üzüntüden orada duramaz hale geldiler. Den kasabanın hastanesine doğru yol aldı. Hastaneye vardığında Deniyah'ın odasının kapısını açtı içeriye girdi.