Ukala Mafya Bozuntusu /Jeon Jungkook

49.

İçeri girip kadının gömleğinden asılarak odadan bir paçavra gibi çıkardılar. Oh canıma da deysin.  İçeri girdiklerinde gördükleri pozisyon şuydu. Ben kenardan görebilmiştim. Kadın ile Jungkook öpüşüyordu. Kadın Jungkook'un gömleğinin düğmelerini açıyordu. Jungkook ise karşılık veriyordu. Ya da vermiyordu. Bende anlamadım.  Elleride kadının belindeydi. Ama o sanki bir şey yapmamış kadın tarafından yaptırılmış gibi duruyordu. Yine de banane. İstediğiyle öpüşür ya da başka bir şey yapar.

Kollarımı göğsümde birleştirip kapının kenarına yan bir şekilde yaslanıp içerde olanları izlemeye başladım. Jimin Jungkook'un yakasından tutup onun kendine gelmesi için ağzına gelen her şeyi bağırarak söylüyordu. Mesela.

Jimin: ... Oğlum sen ne yapıyorsun? Kendine çeki düzen ver. O kadınla bir sene önce ayrıldınız. Önüne bak...

Ve daha neler ama Jungkook tepki vermedi. Arasıra elini anlına götürüp başı ağrıyanın yaptığı hareketi yaptı. Yoksa gerçektende başımı ağrıyordu? O öküzün başı ağrıyacak? Şimdi düşünürsek ben bu vücuda Jungkook'tan korkutkarı için virüs girebileceğini bile sanmıyorum.

Onları izlerken aklıma gelen şeye gülümsedim. Bence gerçektende böyleydi.

Jimin: Jungkook bir hata daha istemiyorum. Önüne bakıyorsun. Önündekileri görüyorsun.

Jungkook: Peki önümdekilere bakayım.

Gözleri bir anda beni bulmasıyla gülümsemeyi kesip ciddi bir şekilde durdum. Ama şu duruş pozisyonuma bakarsak fazla ciddi olamadım. Şimdi hiç doğrulamıycam. Böyle iyiyim ben.

Olduğum yerden kolumdan çekilip hemen yanımdaki duvara yapıştırılmamla doğrulmuş oldum. Jungkook bir elini duvara koydu ve gözlerimin içine bakarak bağırdı.

Jungkook: Herkes çıksın.

Bağırarak söylediği şeyle korktum. Yutkundum ve ne olacağını beklemeye başladım. Jungkook kapının kapanma sesini duyunca üzerimden çekilip kapıyı kitledi. Sonra da tekrar aynı yerine geldi.

Jungkook: Bugün benimle konuşacaksın. Hemde farklı şekilde.

Ben: S-sen ne saçmalıyorsun?

Jungkook: Korkma bebeğim. Canını yakacak bir şey yapmıycam.

Aishh bu çocuğa ne olmuş böyle. Çok değişmiş. Çok garip konuşuyor. Bebeğim ne ya? Birde o bakışlar. Yaşarken öldürüyor resmen.

Ben: Jungkook.

Jungkook: Ne var?

Ben: İyi misin? Kadın bir şey mi verdi sana?

Jungkook: Verdiği şey kısa süreli bir kokuydu. Ama etkisi geçti.

Ben: Bence beyninde etkisini hala sürdürüyor.

Jungkook: Olabilir.

O kısık sesiyle söylediği her şey yüzüme dokunuyordu. Yüzüme yakın olduğu için bütün nefesini hissedebiliyorum. Vücuduyla bir adım daha yaklaştı. Bense daha da gerildim. Daha aramızda beş santim boşluk varken duvarla onu arasından çıkabilirdim. Kolunun da altından geçerdim. Olurdu yani.

Dediğim şey yapamak için bir adım atıp eğilip kolunun altından geçtim. Çıktım ve tam kapının anahtarını tutarken Jungkook tarafından çekildim. Yine duvara yasladı ve aramızda milim bile bırakmadı. Bir elini boynuma koydu. Baş parmağıyla başımı yukarı kaldırınca beni öpmeye başladı. Ufff ya. Yine yapacak bir şeyim yoktu. O beni etkisi altına almıştı. Çok güzel öpüyordu. Bende öylece kalakalmıştım.

Diğer eli ben hissetmeden tişörtümün içine girmiş ve bir anda belimde hissettiğim elle huylandım. Ağzımdan çıkan uzun 'ı' harfiyle birlikte öne gidecek yerim yoktu ama ona bastırınca dudağının yanının kıvrıldığını hissettim. Boşta olan ellerimle onu yumruklamaya başladım. Buna sinir olmak yerine zevk almıştı. Gıcık bu çocuk ya.

Zar zor dudaklarımı ondan çekmeyi başarınca ağzıma geleni söylemeye başladım. Söylemeye çalıştım. Söylemeyi denedim. Tamam ya söyleyemedim. Çok acımasız bakıyordu.

Ben: Jungkook.

Jungkook: Ne oldu?

Ben: Şey.

Jungkook: Ney?

Ben: Beni neden öpüyorsun?

Jungkook: Hani odunlar konuşmayı bilmiyor ya. Bende başka türlü konuştum.

Ben: Ama ben odun olmadığım için anlayamadım.

Jungkook: Bunu bir teşekkür olarak al. Birde benimle konuşuyorsun artık.

Dedi ve üstümden çekildi. Arkasını dönüp ellerini cebine koydu ve yavaş yavaş büyük odanın içinde bana arkası dönük bir şekilde yürüdü.

Ben: Her teşekkür için öpücük gerekmez. Bir daha böyle bir şey istemiyorum. Sapık ukala mafya bozuntusu.

Benden uzaklaşınca kendime gelebilmiştim. Her teşekkür için öpülür diye bir kural hatırlamıyorum.