Ukala Mafya Bozuntusu /Jeon Jungkook

76.

Gece'den
---------------

Yukarı çıktığımda lavoboda gördüğüm kişi ve manzarayla ağzım açık kaldı. Ne işi vardı ve burada ne olmuştu?

Koştuğum için duraksamak için ellerimi kapının iki yanına koydum. İçerdekilere ve olanlara hala bir anlam veremediğim için Elif ile gülüşen Jimin'in gözlerinin içine baktım. Kaşlarımı çatarak ne olduğunu sorar gibi baktım. Jimin sonradan beni fark etti ve endişeli gözlerle yüzüme baktı. Boğazını zar zor temizleyerek tüm vücuduyla bana döndü. Dudağının içini yemeğe başladı. Bende her şeyi öğrenmek için dik durdum ve kollarımı göğsümde birleştirdim. Jimin'den önce dayım konuştu.

Dayım: Çocuklar herkes odasına.

Zaten yaşlılar kalkmamıştı. Bütün herkes gitti ve sadece Selim'in annesi ve babası. Yani dayım ve yengem kaldı. Bir de biz işte.

Yengem: Sen ne yapıyorsun? Ben oğluma yaptığına bak.

Dedi ve oğlunun yanına çöktü. O onunla ilgilenirken ben Jimin'den hala bir cevap bekledim.

Jimin: Şey... Gece?

Ben: Evet Jimin.

Ne diyeceğini bilmiyordu tabii ki? Neden buraya gelmişti? Onun buraya gelmesi için bir şey yok ama Jungkook'un var. Neden olduğunu çok iyi biliyorum. Jungkook'ta burada ama şimdi nerede?

Ben: Jimin eğer cevap vermezsen ben cevabımı alıcam.

Jimin: Neden gelmeyeyim Türkiye'ye?  Çok güzel bir yer.

Ne güzel yalan. Bu yalanına gülemeye başladım. O da biliyordu inanmadığımı. Yaramaz çocuklar gibi hafif utangaç bir gülümsemeyle başını yere eğip ensesini kaşıdı.

Ben: Jungkook nerede?

Jimin: O gelmedi. Ben kendi başıma tatile çıktım.

Direk olarak ciddileşip gülemeyi kestim.

Ben: Jimin!!

Jimin: Gece!!

Ben: Evet.

Elif: Susun be. Bu konuşmayı dinleyemeyeceğim. Burdan çıkalım.

Ben: Dışarıda konuşuruz o zaman.

Jimin: Hadi.

Hep beraber o evden uzaklaştık. O evede bir daha girmeyi düşünmüyorum artık. Bu olaydan sonra da zaten bende işlerimi hallettim. Onlara küçük çaplı bir şok yaşattım. Gerekli ayarlamalırı da yaptım. Bu yeterdi. Daha fazla strese giremezdim. Onlar için değmezdi.

Dışarı çıkınca Jimin hala ilerlemeye devam edince önüne geçip onu durdurdum. Elif'te Jimin'in hemen yanındaydı.

Ben: Jimin söyle. Bir Jungkook nerede? İki neden geldiniz? Üç bunu size Feride mi yoksa Beyza mı anlattı?

Jimin: Bir Jungkook ile gelmedim. İki sanane. Üç ikiside bir şey söylemedi.

Ben: Peki sen bilirsin.

Telefonumu çıkartıp rehbere girip Beyza'nın numarasının arama yerine basarken Jimin telefonumu elimden çekip aldı. Ellerimden kayıp gitmişti resmen. Elime boş boş baktım anın şokuyla. Sonra sinirle soluyarak başımı kaldırıp Jimin'e baktım. Umursamaz tavırını takınmıştı. Telefonumu almakla kalmadı birde cebine attı.

Ben: Jimin ver şunu.

Jimin: Biliyorsun ki benim sözüm geçiyor. O yüzden sen şimdi sus. Diyeceğim tek şey. Bir daha buraya gelmiyorsunuz. Bu kadarı yeter. Onlara yaşatacağınızı yaşattınız. Her şeyide öğrendiğinize ve onlarda öğrendiklerine göre bitti.

Ben: Neden ba-

Dayım: Daha bir şey bilmiyorsun Gece?

Arkadan gelen dedem olacak adamın sesiyle üçümüzde arkamıza döndük. Jimin bir şey anlamadı sadece sese döndü. Türkçe bilmiyor sonuçta. Dayım ağır adımlarla bize yaklaştı. Jimin ve Elif o yaklaştıkça tam olarak arkalarına dönüp iki yanıma geçtiler. İkimizde anlamsızca bakıyorduk.

Dayım: Sen Alkan değilsin.

Ne demek istiyor?

Ben: Ne saçmalıyorsun?

Dayım iyice yaklaşıp tam karşımda durdu. Kendinden çok emin tavırla dimdik durdu. Bende dik durdum.

Dayım: Sen gerçek bir Alkan değilsin. Biz seni annengil ölünce neden bıraktık sanıyorsun yurda?

Ben: N-neden?

Elim ayağım titremeye başlamıştı. İnşaallah düşündüğüm doğru değildir. Allah'ım nolur?

Dayım: Çünkü annen ve baban abini doğurduktan sonra bir daha çocukları olmayacağını öğrendiler. Bir kız evlat istiyorlardı ve herkese karşı gelip seni evlatlık aldılar. BİZ SENİ GELDİĞİN YERE GERİ GÖNDERDİK. Anla.

Dedi ve arkasını dönüp gitti. İşte hayatıma damga vuran bir şey daha. Ben annemin gerçek nutellası değildim. Benim gerçek annem bile yokmuş. Gerçekten böyle miydi? Evet böyleydi. Gerçektende orayı hak ediyormuşum. Geldiğim yer orasıydı. Peki ya gerçek aileme ne olmuştu? Çok kötü insanlar mıydı? Beni o flimdekiler gibi bir köşeye ya da çöpe mi bırakmışlardı? Yoksa onlarda ölmüşler miydi? Belki annem beni doğurduktan sonra ölmüştür babamda bakamayacağı için yurda vermiştir... Her şey beynim için anlamsızca koşturuyordu. Bir yerlere çarpıyorlardı ve bu da benim başımın feci şekilde dönmesine neden oluyordu? Kendimi dinç tutmaya çalıştım. Bayılamazdım yine. Bu kadar güçsüz olamazdım. Olmazdı. Hayır.

-
İyi okumalar.🤗
-