Ukala Mafya Bozuntusu /Jeon Jungkook

45.

Bir süre daha öyle kaldıktan sonra Jungkook'a sinir olduğum için ona biraz gıcıklık yapmak geldi aklıma.

Ben: Sevgilin seni neden terk etti? Yoksa ona da vurduğun için mi?

Jungkook: Bundan sanane.

Ben: Kız zaten pişman olup gitmiştir kesin olarak. Başta çok salakmış demek.

Dediğimde Jungkook daha da sinirlenmişti. Dişlerini sıkıyordu resmen. Bir anda tuttuğu bileklerimi hem bıraktı hemde bırakırken iktirmişti. Bende arkama popo üstü düşmüştüm.

Aklıma yine dün gece gelmişti. Bana gereksiz dediği gece. Bana gereksiz olduğum için vurduğunu söylediği o gece. İşte gereksiz olduğum için şimdi de yerdeyim. Bu düşündüklerimle ağlamak istemiyordum ama gözlerim dolmuştu. Herkes sessizdi. Sanki kimse nefes bile almıyordu. Jungkook'ta hem sinirliydi hemde biraz çok az pişman gibi gözüküyordu. Eğilip beni kaldırmak için hareket yaptığında kolumu hızlıca çektim ve ayağa kalktım.

Bende onun kadar sinirlenmiştim. Onlara anlatmayacaktım. İsterlerse işkence çeksinler umrumda değil. Ölsünler. Yeter ki hayatımdan çıksınlar. Yeter ki.

Ben: Teşekkür ederim. Hemde çok teşekkür ederim.

Ne olduğumu gösterdiği için ona minnettar olmalıydım. Ona teşekkürlerimi sunmalıydım. Arkamı dönüp çıkıp gittim. Kapıdan çıkmamla gözlerimden yaşlar ardı ardına akmaya başlamıştı bile. Merdivenlerden inerken bütün insanlar bana bakıyordu ama onları umursamadan odama girip kendimi banyoya attım.

Bir duştan sonra rahatlamıştım. Daha sakindim. Banyo da üzerime aynı şeyleri giyip çıktım. Saçlarımı da kurutup yatağıma oturup düşünmeye başladım. Ben neden böyleydim? Gereksiz olmak zorundamıydım? Eğer gereksiz olmasaydım yaşadığım hiç bir şey başıma gelmezdi.

Bunları düşünürken uykum çok gelmişti. Başımı yatağın başlığına yasladığım gibi uyuya kalmıştım. Ama çok kötü bir rüyaya da başlamış oldum.

-----------------

Jungkook'tan

Ona yaptığım hatanın farkındaydım. Benden özür bekliyordu. Ama ben kimseye özür dilemem. Bu yüzden affetmiyordu.

Ben anlamıyorum ki neden onun benimle konuşması için çok uğraşıyordum? Hiç bir zaman bir kızın arkasından koşmam ama o bunu bana yaptırmayı başarmıştı. Neden oluyor diye düşündüğümde de sonuç çıkmıyor. Seviyorum desem hayır sevmiyorum. Ona sinir oluyorum. Belki arkadaşlık duygusu olabilir diyorum ama yok o da değildi.

Bugün sabah onuda kahvaltıya çağırdık. Bugün fazla gülemem. Fazla da konuşamam. Çünkü eski sevgilim beni tam bugün terk etmişti. Onu seviyordum ama onun asla peşinden koşmadım. Gitti... Ne kadar üzülsemde bir süre sonunda bu üzüntü sinire dönüştü. Hep bu gün olduğu gibi konuşmazdım. O da kahvaltı da yanlış anlamıştı. Zaten benimle konuşmuyordu bende ona hiç düşünmeden gerçeği söyledim. Şaşırmıştı.

Ona bir kaç kere sinirle söylediğimi söyledim ama o bana umrunda olmadığını söyleyince bir daha denemeyeceğime karar verdim. İsterse konuşmasın. Bende konuşmazdım olur biter işte. Neden uğraşıyorum ki?

Bugün kahvaltıdan uzun süre sonra şu yeni gelen kız varya. Birde o çıkmıştı başımıza. Diğer kızlar gibi de rahat durmuyordu. Kaç kere kaçmaya çalışmıştı. Birde o kötü esprileri yok mu? Tam dayaklık.

Onu da bütün herkese yaptığımız gibi bir bağlantısı olup olmadığını öğrenmek için sorguya almıştık. Sorgunun ortasında hepimizde çıldırmıştık. RM tam ona söylemesi için ısrar ederek çenesini sıkıyordu tam o anda içeri Gece girmişti. RM'in ellini kızın çenesinden çekti.