Մաս 2.

529 150 21
                                    

Սպիտակ Range Rover-ը, որը գրեթե չի նկատվում երևանյան ձնառատ փողոցներում, կայանում է ուսումնական շինության առաջ:Սևահերը ցանկանում է բացել դուռը և, ինչքան հնարավոր է, արագ իջնել մեքենայից, սակայն չի կարողանում:Նա հոգոց է հանում և նայում Նարեկին, ով ...

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Սպիտակ Range Rover-ը, որը գրեթե չի նկատվում երևանյան ձնառատ փողոցներում, կայանում է ուսումնական շինության առաջ:Սևահերը ցանկանում է բացել դուռը և, ինչքան հնարավոր է, արագ իջնել մեքենայից, սակայն չի կարողանում:Նա հոգոց է հանում և նայում Նարեկին, ով խոսում է.

-Գա՛յ, էսօր պետք ա գնանք...

Նա ծալում է ձեռքերը որովայնի առաջ և կոպիտ տոնով ընդհատում եղբորը.

-Ես պետք ա դաս անեմ։

-Մինչև վերջ կլսե՞ս:Ես հասկանում եմ, որ իմ արած քայլով ցավեցրել եմ քեզ, բայց...

-Ինձ ոչ ոք չի կարող ցավեցնել:

-Գա՛յ, սու՛ս մնա, խոսում եմ:

Նարեկի պարանոցի երակները ձգվում են, նա փակում է աչքերը և սեղմում ատամները:Սևահերը նայում է պատուհանից դուրս:

-Ես ընդունում եմ, որ սխալ եմ էղել, բայց էդ չի նշանակում, որ ընդհանրապես չպետք ա խոսես իմ հետ:Դու արդեն երկու ամիս շարունակ գրեթե դուրս չես գալիս քո սենյակից, մենակ գնում ես դասի, Վիլյայի կամ Արմինեի տուն, փակվում աղջիկների սենյակներում:Կարգին հաց չես ուտում, դու քեզ հայելու մեջ նայել ե՞ս:Իսկ Հայկը...

-Բա՛ց դուռը, ես ուշանում եմ:

Երիտասարդը երեսը փակում է ձեռքերով և արմունկները հպում ղեկին:Կապուտաչյայի անունը լսելիս Գայանեի սիրտը սկսում է բաբախել անիծյալ արագությամբ:

-Խոստացի, որ էսօր մի ժամ կհատկացնես ինձ, խնդրում եմ։

Գայանեն գլխով դրական պատասխան է տալիս, քանի որ չի կարողանում մերժել
խնդրանքը:Նարեկը բացում է դռները, երկուսը լքում են մեքենան:Սևահերը արձակում է մոխրագույն վերարկուն, որի ներքո երևում է նույն երանգ ունեցող հաստ բլուզը, որը նա համադրել է սև տաբատի հետ:Հետևելով քրոջ գործողություններին՝ Նարեկը շարժում է գլուխը աջից ձախ, ապա արագ քայլերով հասնում օրիորդին:Փակելով մուգ շագանակագույն աչքերը՝ Գայանեն մտքում արտաբերում է.

«Միայն թե չտեսնեմ։»

Նա բարձրացնում է հայացքը և նայում համալսարանի մուտքի դռանը:Այնտեղ նկատվում է սիրելի, բայց օտարացած մի մարմին:Հայկը հպել է թիկնեղ մեջքը պատին, նրա սև, երկար վերարկուն արձակած է մինչև վերջ, ձեռքում գտնվում է ծխախոտը, որը վերջին ամիսների ընթացքում դարձել է տղայի միայնության լրացումը:Սևահերը կիտում է հոնքերը, բարձրացնում հայացքը երկնքին և խորը շունչ քաշում՝ արտաբերելով․

Իրականության Սահմաններին . կյանքն ինչպես որ էWhere stories live. Discover now