Ի՞նչ են ցանկանում կյանքից ճակատագրի բերումով իրականության և պատրանքի երկու տարբեր աշխարհներում հայտնված հերոսները...Ոքանո՞վ են նրանք համակերպվում իրենց բաժին հասած աշխարհներին...Ինչպիսի՞ն են նրանց պատկերացումները այդ աշխարհների մասին...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Վարդանն արմունկներով հենվում է ծնկներին , մատերը խաչում և լուրջ հայացքով նայում իր առջևում նստած զույգին:Նարեկը բավականին հանգիստ է , ուսումնասիրում է հյուրասենյակի պատերը , նայում նկարներին , իսկ Վիլյան , կարծես ՝ ասեղների վրա նստած լինի:Ժաննան կրծում է եղունգները և տատանվում ՝ նստած նրանցից մի փոքր հեռու ՝ աթոռին:
-Խոսեք , լսում եմ...
-Ի՞նչ ասենք , պապ ջան:
Կանաչաչյան կեղծ ժպիտ է ցուցաբերում և դողացող ձայնով հարցնում հորը:Վերջինս քմծիծաղ է տալիս և նայում սևահեր երիտասարդին:
-Մի գուցե , դու՞ ինչ-որ բան ասես:
Նարեկի և Վարդանի հայացքները բախվում են , այդ ընթացքում Վիլյան ցանկանում է աչքերով ինռ-որ բան հասկացնել Ժաննային , սակայն նա միայն գլուխը շարժում է աջից ձախ և հոգոց հանում:
-Ասեմ...
Տղան մի փոքր առաջ է նստում , ինքնավստահ կերպով բարձրացնում հայացքը և սկսում խոսել:Վիլյայի սիրտը կանգ է առնում:Քառակի անգամ խոշորացած աչքերով նայում է սևահեր երիտասարդին:
-Ես...
-Նարե՛կ...
Կոպիտ ձևով հնչեցնում է սիրելիի անունը , Վարդանն ու Նարեկը նայում են նրան:
-Բարձրացի վերև , Վիլյա:
Հանգիստ տոնով հրամայում է հայրը:
-Բայց պապ...
-Վերև՛...
Բարձրացնում է ձայնը , կանաչաչյան այլևս չի կարողանում առարկել:Ոտքի է կանգնում և կախ գլխով լքում հյուրասենյակը , Նարեկը ճանապարհում է նրան իր սև աչքերով:
-Դու էլ , Ժաննա:Գնա քրոջդ մոտ:
Ժաննան առաջին հրամանից լսում է և նույնպես միայնակ թողնում տղամարդկանց:
