Ի՞նչ են ցանկանում կյանքից ճակատագրի բերումով իրականության և պատրանքի երկու տարբեր աշխարհներում հայտնված հերոսները...Ոքանո՞վ են նրանք համակերպվում իրենց բաժին հասած աշխարհներին...Ինչպիսի՞ն են նրանց պատկերացումները այդ աշխարհների մասին...
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou mettre en ligne une autre image.
Սևահերը դուրս է գալիս հիվանդասենյակից ՝ իր հետևից զգուշությամբ փակելով դուռը:Խորը շունչ է քաշում , երեսից հետ տանում կարճ մազափնջերը և մի քանի վայրկյանով փակում աչքերը ՝ ցանկանալով վերացնել դրանց լարվածությունը:Դրանք կարմրել են , հոգնած տեսք ունեն , ինչպես երեկ: Նրա համար այս ամենը տանելը հեշտ չէ:
Մինչ աղջիկն իր մտքերով քայլում է միջանցքով , որի պատերին փակցված են զանազան նկարներ և դրանց շուրջը պտտվող մանր լույսեր:Ամանորյա տրամադրություն է պարգևում:Այրդյո՞ք անձնավորությունը , որը գտնվում է հիվանդանոցի 4 պատերի ներսում , կարող է իրեն լավ զգալ մի քանի վառվող և անջատվող լամպերից , ընդունարանում դրված միջին հասակի տոնածառից , բժշկական անձնակազմի ժպիտներից...
-Գայանե...
Լսում է իր անունը , կանգ է առնում և շրջվում:Կարենը մոտենում է նրան:
-Հայկը ո՞նց ա:
-Քնել ա:Ուզում էի մի փոքր հաց ուտեր , բայց ոչինչ բերանը չի դրել:Չի ուտում հիվանդանոցի ուտելիքները:
-Եթե կարելի ա ուտելիք համարել...
Քմծիծաղ է տալիս , սակայն Գայանեն այժմ նրա լավ տրամադրությունը կիսելու մտադրություն չունի:Տղամարդը լրջանում է և վերջապես մեկնում ձեռքին գտնվող բաժակներից մեկն օրիորդին:
-Դու հաստատ սրա կարիքն ունես:
Նա նայում է սև տաք հեղուկին , որի միայն բույրն ունակ է աղջկան գրավել:Վերցնում է սրճով լի բաժակը և երկու ձեռքով հպվում դրան:Ափերը սկսում են վառվել:
-Մերսի:
-Տեսքդ շատ վատ ա:
Խոստովանում է աղջկա սիրելիի հայրը , Գայանեն ունքը բարձրացնում է վերև:
-Երբեք կնոջը մի՛ ասեք , որ իր տեսքը վատ ա , առավել ևս շատ:
-Դե...Քեզ ինչ-որ մի կերպ պետք ա՞ ստիպեմ , որ գնաս տուն , թե՞ չէ:
-Ես ինձ Հայկի կողքին ավելի լավ եմ զգում:
Մազափունջը տանում է ականջը հետև , այնուհետև կում անում անուշ ըմպելիքից: Այն թարմացնում է ուղեղն ու էներգիա հաղորդում , որի պակասն այժմ զգում է սևահերը:
