Իրականության Սահմաններին . կյանքն ինչպես որ է

Մաս 38.

Ահարկու ձայնով բացվում է հիվանդասենյակի դուռը , սևահերի ձեռքից ընկնում է գդալը , որով նա կերակրում է կապուտաչյային:Երկուսն էլ զարմանում են , երբ տեսնում են բարկացած շիկահերին , ում ճերմակ մաշկը վերածվել է կարմիր լոլիկի:

-Ու խի՞ ենք մենք հիմա իմանում , Հկե...

Գոռում է Արսենը ՝ արագ քայլերով մոտենալով մահճակալին և կանգնելով երիտասարդի գլխի վերևում:Գայանեն ոչինչ չի պատասխանում , կռանում է և վերցնում արծաթագույն սպասքը հատակից , դնում անձեռոցիկի վրա:Հայկը վայրկյաններ շարունակ նայում է մթագնած շագանակագույն աչքերի մեջ , որոնք պատրաստ են սպանել նրան:

-Խոսա՛ , Հկե , խի՞ ենք մենք էս 2 օրը Ծաղկաձորում ուրախանում , եթե դու պառկած ես հիվանդանոցում:

-Արս ,գլուխս ցավում ա , մտի՛ դրությանս մեջ ու մի՛ գոռա...

Հանգիստ տոնով պատասխանում է կապուտաչյան , ինչն ավելի է բարկացնում շիկահերին:

-Ինձ ասում ես ՝ չգոռա՞մ:Լսում ե՞ս , Գայ:
Յարդ վերջնականապես գժվել ա:

Դիմում է աղջկան , ով հավաքում է մթերքները և տեղավորում փոքր սառնարանում:

-Ու ո՞ւմ շնորհիվ եք իմացել էս ամենի մասին:

Հարցնում է նա , տղան ցանկանում է պատասխանել , երբ միջանցքից մեկ այլ ձայն է լսվում:

-Տեսակցության ժամ չի՞...Ուրեմն դարձրեք տեսակցության ժամ:

-Երիտասարդ , դուք չե՛ք կարող տեսնել հիվանդին:

-Հիվանդը դուք եք , իմ ընկերը առողջ ա , մի կողմ քաշվեք:

Նարեկը վիճում է բուժքույրներից մեկի հետ , ով անտեղյակ է շիկահերի էֆֆեկտային ժամանումից:

-Ը-հն , երկրորդն էլ հայտնվեց:Ի՞նչ են ուզում ինձնից , Գայ...

Հայկը խղճահարությամբ հարցնում է սևահերին , նա ժպտում է և անձեռոցիկով մաքրում սիրելիի բերանը:

-Մենք 57 կիլոմետր հաշված ժամերում ծախսել , էկել ու հասել ենք Երևան , որ դու ասես ՝ ի՞նչ ենք ուզում քեզնից:Բրավո , շա՛տ լավ ա: