Ի՞նչ են ցանկանում կյանքից ճակատագրի բերումով իրականության և պատրանքի երկու տարբեր աշխարհներում հայտնված հերոսները...Ոքանո՞վ են նրանք համակերպվում իրենց բաժին հասած աշխարհներին...Ինչպիսի՞ն են նրանց պատկերացումները այդ աշխարհների մասին...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-Խի՞ Հկեն ու Նարեկը չեն գալիս:
Արսենը նվնվում է երեխայի ձայնով և ոտքերը հարվածում ավտոմեքենայի հատակին:
-Ճանապարհին են:Ու մի՛ ջարդի մեքենաս:
-Վաղուց պետք ա էստեղ լինեին:
Աշոտը պտտեցնում է բիբերը և հոգոց հանում:
-Իմ զանգից ընդամենը տասը րոպե ա անցել , Բալանյան:
Շիկահերը բարձրացնում է կոպերը և խավար հայացքով նայում երիտասարդին:
-Բալանյա՞ն:
Դառը քմծիծաղ...
-Ժամանակին էդ ազգանունը սարեր էր շուռ տալիս:
-Ես չգիտեմ ՝ ինչ ա էղել , բայց իմ խնդիրներից ու մտածմունքներից դեռ չեմ բողոքում , միշտ հետս են:
-Այսի՞նքն:
-Այսինքն , ընկերներդ կգան , իրանց հետ կկիսվես:
-Դասախոսը պետք ա ընկերակցի ուսանողին:
-Հիշացնեմ , որ ես քեզ դաս չեմ տվել:Նաև ասեմ , որ աշխատանքից դուրս եմ էկել:
-Ամիսներ առաջ իմ ու Արմինեի միջև կռիվ էիր գցել , օրեր առաջ Գայուշին ու Հկեին ես բաժանել...Ինչքա՞ն ես շարունակելու խաղալ մադդկանց հարաբերությունների հետ:
Աշոտի մտամոլոր հայացքը կանգ է առնում անձրևի կաթիլներին , որոնք դանդաղ պատում են ապակիները:
-Հայկի ու Գայանեի բաժանման պաֆճառը ես չեմ:
-Դու ես բռնի ուժով համբուրել էդ աղջկան:
-Նկարը ե՛ս չեմ ուղարկել:
Երիտասարդի ձայնը պոռթկում է , իսկ շիկահերը հանգիստ նստած է:
-Իսկ ու՞մ պատվերով ա նկարն արվել:
Արսենին դուր են գալիս կողքին գտնվող անձնավորության բարկությունն ու զղջանքի զգագումը:
