Մաս 42.

342 150 1
                                    

Բացվում են դահլիճի դռները , մարդիկ դուրս են գալիս

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Բացվում են դահլիճի դռները , մարդիկ դուրս են գալիս . բոլորի աչքերը մի փոքր կարմրածություն ունեն , հայացքները դեռևս պարզ չեն , կարծես ՝ մի քանի վայրկյան առաջ քնից արթնացած լինեն:
Նրանց գեղեցիկ և համեստ ժպիտով ճանապարհում է մի օրիորդ , ով մեկնում է վերարկուները տերերին:

Կապուտաչյան ինչ-որ բան է շշնջում Գայանեի ականջին , աղջիկը ժպտում է , նայելով հատակին , և կծում ստորին շուրթը:Միասին քայլում են առաջ:Երիտասարդի առողջ ձեռքն ամուր սեղմված է սևահերի գոտկատեղին , ինչով ցանկանում է ցույց տալ , որ միայն նրանն է:Իսկ աղջիկը երկու ձեռքով բռնել է փոքր պայուսակը , մատների ծայրերը սպիտակել են այն ուժեղ սեղմելիս:Մոտենում են աշխատակցուհուն , ով ժպիտով նրանց է տալիս վերջին երկու վերարկուները:Հայկը ցանկանում է վերցնել և ինքնուրույն հագնել , բայց սիրելին թույլ չի տալիս:

-Ես ինձ էրեխու պես եմ զգում , Գայ:

Հոգոց է հանում և ձեռքն անցկացնում վերարկուի մեջ , մյուս ձեռքը , որի վիրակապը հասնում և անցնում է թիկնեղ ուսին , մնում է վերարկուից դուրս:

-Ես ուղղակի հոգ եմ տանում քո մասին:

Քնքուշ ձայնով պատասխանում է նա և կարճ , բայց ցանկալի համբույր թողնում տղայի այտին:

-Ֆիլմը հավանեցի՞ք...Լավն է՞ր:

Անկեղծ ժպիտով և հետաքրքրությամբ հարցնում է աշխատակցուհին , երբ Գայանեն հագնում է իր վերարկուն:Այդ պահին սևահերն ու կապուտաչյան անորոշ հայացքներ են նետում միմյանց վրա , հետո թեթևակի ծիծաղ տալիս և պատասխանում միառժամանակ:

-Հա , բավականին:Ես սիրում եմ սիրային ֆիլմեր:

-Դոկումենտալ ֆիլմեր...

Հնչեցնելով ընդհանրապես կապ չունեցող պատասխաններ ՝ կրկին իրար են նայում:
Աղջիկը կախում է գլուխը և զսպում ծիծաղը:Հայկը քմծիծաղ է տալիս , իսկ Գայանեն կարմրում է և կծում ստորին շուրթը:

-Հաջողություն:

Մաղթում է տղան , բռնում սիրելի օրիորդի ձեռքը և տանում իր հետևից դուրս:

Իրականության Սահմաններին . կյանքն ինչպես որ էWhere stories live. Discover now