Բացվում են դահլիճի դռները , մարդիկ դուրս են գալիս . բոլորի աչքերը մի փոքր կարմրածություն ունեն , հայացքները դեռևս պարզ չեն , կարծես ՝ մի քանի վայրկյան առաջ քնից արթնացած լինեն:
Նրանց գեղեցիկ և համեստ ժպիտով ճանապարհում է մի օրիորդ , ով մեկնում է վերարկուները տերերին:Կապուտաչյան ինչ-որ բան է շշնջում Գայանեի ականջին , աղջիկը ժպտում է , նայելով հատակին , և կծում ստորին շուրթը:Միասին քայլում են առաջ:Երիտասարդի առողջ ձեռքն ամուր սեղմված է սևահերի գոտկատեղին , ինչով ցանկանում է ցույց տալ , որ միայն նրանն է:Իսկ աղջիկը երկու ձեռքով բռնել է փոքր պայուսակը , մատների ծայրերը սպիտակել են այն ուժեղ սեղմելիս:Մոտենում են աշխատակցուհուն , ով ժպիտով նրանց է տալիս վերջին երկու վերարկուները:Հայկը ցանկանում է վերցնել և ինքնուրույն հագնել , բայց սիրելին թույլ չի տալիս:
-Ես ինձ էրեխու պես եմ զգում , Գայ:
Հոգոց է հանում և ձեռքն անցկացնում վերարկուի մեջ , մյուս ձեռքը , որի վիրակապը հասնում և անցնում է թիկնեղ ուսին , մնում է վերարկուից դուրս:
-Ես ուղղակի հոգ եմ տանում քո մասին:
Քնքուշ ձայնով պատասխանում է նա և կարճ , բայց ցանկալի համբույր թողնում տղայի այտին:
-Ֆիլմը հավանեցի՞ք...Լավն է՞ր:
Անկեղծ ժպիտով և հետաքրքրությամբ հարցնում է աշխատակցուհին , երբ Գայանեն հագնում է իր վերարկուն:Այդ պահին սևահերն ու կապուտաչյան անորոշ հայացքներ են նետում միմյանց վրա , հետո թեթևակի ծիծաղ տալիս և պատասխանում միառժամանակ:
-Հա , բավականին:Ես սիրում եմ սիրային ֆիլմեր:
-Դոկումենտալ ֆիլմեր...
Հնչեցնելով ընդհանրապես կապ չունեցող պատասխաններ ՝ կրկին իրար են նայում:
Աղջիկը կախում է գլուխը և զսպում ծիծաղը:Հայկը քմծիծաղ է տալիս , իսկ Գայանեն կարմրում է և կծում ստորին շուրթը:-Հաջողություն:
Մաղթում է տղան , բռնում սիրելի օրիորդի ձեռքը և տանում իր հետևից դուրս:
YOU ARE READING
Իրականության Սահմաններին . կյանքն ինչպես որ է
Teen FictionԻ՞նչ են ցանկանում կյանքից ճակատագրի բերումով իրականության և պատրանքի երկու տարբեր աշխարհներում հայտնված հերոսները...Ոքանո՞վ են նրանք համակերպվում իրենց բաժին հասած աշխարհներին...Ինչպիսի՞ն են նրանց պատկերացումները այդ աշխարհների մասին...