Ի՞նչ են ցանկանում կյանքից ճակատագրի բերումով իրականության և պատրանքի երկու տարբեր աշխարհներում հայտնված հերոսները...Ոքանո՞վ են նրանք համակերպվում իրենց բաժին հասած աշխարհներին...Ինչպիսի՞ն են նրանց պատկերացումները այդ աշխարհների մասին...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Կինը վազում է մեքենայից դուրս՝ հավասարակշռությունը կորցրած:Ձմեռային բարձրակրունկները, որոնք ամեն վայրկյան կարող են սայթաքել հաստ սառույցի շերտի վրա, նրան չեն հետաքրքրում:Նա խելագարի նման բացում է տան փայտե դուռը և արագ մտնում հյուրասենյակ:Դատարկություն, ոչ ոք չկա:Էմման շտապում է երկրորդ հարկ՝ ճանապարհին պայուսակը և վերարկուն նետելով հատակին:
-Որտե՞ղ ա աղջիկս:
Նա դողում է ամբողջ մարմնով, իսկ արցունքները հավաքվել են աչքերում:Նրան պատասխանում է առջև դուրս եկած կինը, ով պակաս վախեցած չէ.
-Սենյակում պառկած ա:Ջերմությունը արդեն երկար ժամանակ ա, ինչ չի իջնում:
Էմման հրում է նրան այլ կողմ, ուժգնությամբ բացում երկրորդ հարկի սենյակներից մեկի դուռը և կանգնում շեմին:Կինը արցունքների միջից ցուցաբերում է տխուր ժպիտ, երբ տեսնում է իր փոքր հրեշտակին անկողնում պառկած:Երեխան քնած է. անչափ փոքր ձեռքերով գրկել է փափուկ խաղալիքը և քնել:Էմման դանդաղ և զգույշ քայլերով մոտենում է մահճակալին, կռանում ծնկների վրա և դողացող ձեռքը մոտեցնում երեխայի այրվող ճակատին:Նա սառը տոնով դիմում է դայակին, ով հետևում է տեսարանին՝ կանգնած դռան առջև.
-Ինչքա՞ն ժամանակ ա, որ ջերմում ա:
-Դեռ երեկվանից:
-Ու դու էսօր ե՞ս ասում ինձ դրա մասին:
Նա գոռում է կնոջ վրա, ինչի արդյունքում երեխան կամաց-կամաց բացում է կանաչ, խոշոր աչքերը:
-Հեռացված ես:
-Տիկի՛ն Էմմա...
-Հեռացվա՛ծ ես:
Աշխատակցուհուն ոչինչ չի մնում անել, քան կախել գլուխը և համակերպվել:
-Հավաքի իրերդ ու սպասի ինձ ներքևում:Վերջին ամսվա գումարը կտամ, ու դու երբեք չես հայտնվի էստեղ:
